See You Again | h.s.

~ deel 47 ~

Hij is terug...

P.O.V. Harry

Ik rij de straat weer in en gelukkig is Brooke weg uit de kliniek, ik heb op tour veel aan haar gedacht. Ik stap uit en pakt mijn koffer, ik open mijn voordeur en loop door naar boven om alles gelijk uit te pakken. Brooke is op werk dus die komt later vandaag pas thuis, ik kijk op bed en zie daar een boekje liggen. Ik pak het boekje en maak hem open, de datum van gister staat bovenaan en dan komt er een hele beschrijving van hoe zich voelt, waar ik erg van schrik want zo als ik lees gaat het nog steeds heel slecht met haar.

Brooke komt thuis en ik geef haar gelijk een knuffel als je binnen komt. 'Brooke ik zo erg gemist.' zeg ik. 'Ik jou ook.' we lopen naar de bank en trek Brooke en mij op de bank zodat Brooke op mij ligt. Ik pak haar gezicht vast en begin haar te zoenen, dit is zo lang geleden dat ik haar heb gezien. Ze likt met haar tong over mijn onderlip en ik geef hij gelijk toestemming en zo gaat het een tijdje door. Als we beide buitenadem zijn doet Brooke haar armen rond mijn lichaam. En ik knuffel haar terug en doe ook mijn armen rond haar lichaam. 'Brooke...' 'Ja wat is er?' 'Ik kwam net naar boven gelopen en zag je boekje liggen en heb er ingelezen.' zeg ik en ze probeert zich los te wurmen van mijn greep maar ik hou haar stevig vast. Ze begint te hypperventileren en laat haar dan los, ze gaat rechtop zitten en kijkt me aan. Ik pak haar hand en leg hem op mijn borstkast, 'Volg mijn ademhaling Brooke.' ze probeert het maar ze blijft zwaar ademen. Zonder twijfel druk ik mijn lippen op de hare en ze gaat gelijk mee in de zoen. Daarna trek ze terug, ik pak haar armen en val naar achter op de bank en ze beland weer op mij. 'En is las dus dat het een hel was daar in de kliniek, dus wil ik je daar ook niet naartoe sturen. Maar ik wil je wel gewoon helpen hoelang het ook duurt, we gaan dit samen doen. Ik wil jou niet verliezen.' 'Dankje voor mij helpen zonder me naar een kliniek te sturen.' 'Nee tuurlijk niet ik doe wat goed voor jou is. Dus ik dacht we gaan een keer naar mijn psycholoog en dan kan je praten want dat helpt heel erg en ik wil weten wanneer je nare gedachtes hebt. Voorlopig heb ik vakantie dus ik ben bij je de hele tijd en je gaat nu even niet meer werken.

P.O.V. Brooke

Vandaag komt de psycholoog voor het eerst, Harry is dan weg want ik wil hem er niet bij hebben. Ik hoor de bel en ga gelijk naar de deur, 'Hoi ik ben Brooke.' 'Hoi Brooke, ik ben patricia je psychologe.' ik vraag of ze wat drinken wilt en dan loop ik naar de keuken om het in te schenken. 'Dus Brooke vertel wat is er allemaal aan de hand?' ik vertel alles wat er is gebeurd de afgelopen tijd. 'Dus je hebt geen zelfmoordgedachtes meer?' 'Nee al een tijdje niet eigenlijk.' 'Dat is goed om te horen, wat ik verder heb gehoord van wat je hebt verteld denk ik dat je depressie hebt.' ik knik, wanneer experts dat zeggen komt het wel hard aan want ze hebben er verstand van. 'Wat we gaan doen is, ik kom 3 keer per week langs dan praten we erover. Mag ik vragen hoelang speelt dit al?' 'Ik denk zo'n 1,5 jaar, teminste het gevoel wat ik heb.' 'Oke dan zijn we klaar voor vandaag ik zie jou overmorgen weer.' 'Oke bedankt.' ik loop met haar mee naar de deur en als ze weg is voel ik me opgelucht. Het geeft me een fijn gevoel dat alles wat ik in me heb, heb vertelt aan een ander persoon.

'Hey babe!' hoor ik Harry door het huis roepen. Ik ren de trap af en vlieg Harry gelijk om de hals, 'ik ben blij dat je bent.' zeg ik zacht. 'Hoe was het net?' 'Ja ging goed ze komt 3 keer per week langs om wat te bespreken.' 'Ik ben trots op je.' zegt hij en drukt een kus om mijn mond.