DANSÖZ DÜNYA

🍂 Eylül

Beni anlamak sanıldığı kadar,
Karmaşık ya da zor değil.
Aramızda dağlar var ve,
Bu sizin sorununuz,
Benim hiç değil.

Ben size yaklaşmak isterken,
Siz beni tavırlarınızla itiklediniz!
Sizi ben değil, farkında değilsiniz;
Gün geçtikçe zaman ilerler...
Ve olan her zaman sizedir, anlamadınız.

Uzaktayım çok uzak bir yer,
İstesenizde yanıma gelemezsiniz.
Ben her şeyden gittim artık,
Ben neye inanacağımı şaşırdım.
Bu dünyada inanılacak ne var?

Aylardan eylül gökte dolunay,
Parlar, sahi ay parlamaktan yorulmaz mı?
Hasrettir eylül ve en çok özlem kokar,
Yapraklar dökülürken ağaçtan,
Ağaç çıplak kalır ve utanır.

Neden eylüle övgü çok,
Nasıl bu kadar güzel parlar?
Ah sen benim eylülümsün,
Bunu bilmezsin,
Seni gizlice akıttım da yazılarıma,
Anılarıma asla görmezsin.

Ben bir garibim ne istediğimi bilmeyen,
Ben bir mapustayım hiç farkedilmeyen.
Ben bir anım görünmeyen,
Ben bir enkazım yok edilmeye mahkum...
Ben en çok senim galiba, ne dersin?