Taehyung
Hastaneye nasıl geldiğimi bilmiyordum. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki hala anlamakta güçlük çekiyordum.
Karşımdaki odada serumlara bağlı yüzü beyazlamış bir Jeongguk yatıyordu. Jimin ise ağlamaktan yorgun düşmüş yanımda kafası omzuma dayalı bir şekilde uyuyordu.
Doktorlar ne zaman izin verirse yanına o zaman girebilecektim.
Biz bunları niye yaşıyorduk ki ne hata yapmıştık.
Gözlerimi dinlendirmek için kapattığımda koridoru ayak sesleri doldurdu. Ne olduğuna bakmak için gözlerimi açtığımda doktorun yanımıza geldiğini gördüm Jimin'i sarsmadan arkasına yasladım.
"Bay Kim hastayı görebilirsiniz." Başımı sallamakla yatindim. Ve sakince odaya girdim.
Odaya girdiğim anda burnumu Jeongguk'un papatya kokusu doldu. Papatyalar kopunca güzel kokardı. Benim Jeongguk'um da mı kopuyordu?
Dayanamazdım. Ne kadar uzaklaşmaya çalışsamda, unutmaya çalışsamda o benim biricik aşkım, biricik sevgilimdi. Onsuz yapamaz, dayanamazdım.
Onu çok seviyordum ne olursa olsun. Keşke hastalığını daha önce öğrenseydik onun her zaman yanında olurdum. Birlikte atlatırdık. Benim aşkım bu kadar zorlanmazdı.
Yanına bir sandalye çekip oturdum. Serum olmayan elini alıp avucunu koklayıp öptüm. Mis gibi kokuyordu benim güzelim.
Ah! ne kadarda özlemiştim. Büyük gözlerini, dudağının altındaki benini, gülünce çıkan tavşan dişlerini. Çok özlemiştim.
Jeongguk'un omzuna doğru kafamı yasladım. Biraz yaşadıklarımızı düşündüm. Çok zorlanmıştık. Kolay değildi yaşadıklarımız ama bu saatten sonra hep yanında olup ona destek olacaktım.
Gözlerim yavaşça kapanmaya başladı. Jeongguk'un güzel kokusuyla oracıkta uykuya daldım.
