Evet öncelikle hepinize selamlar,
Bu benim 2.kitabım
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum
Kitabımızda geçen kahramanlar,binalar ve olaylar tamamiyle hayal ürünüdür. Gerçekle bağlantılı olabileceklerden ben sorumlu değilim.
Iyi okumalar.
Yine sıradan bir gündü. Sabah alarmın ötmesiyle sıcacık yatağımdan kalkmak zorundaydım. Daha horozlar ötmemişti. Ben işe gidiyordum. Aklıma öğrenci olduğum zamanlar geldi.
Gene erken kalkıyordum. O zaman babama özeniyordum her çocuk gibi. Babam işine istediği saatte gidiyordu. Üstelik düzenli olsa bile sabah 8 de gidiyordu. O zaman için kendime söz vermiştim okulum bitsin bende babam gibi olacağım hatta daha üstü olacağım demiştim. Hay dilim kopsaydı da söylemeseydim.
Tamam istediğim oldu. Babamdan daha fazla maaş alıyordum. Fakat ondan daha erken kalkıyordum. Ah çocukluk ah... İnsan küçükken büyümek büyüyünce de küçülmek istiyor.
He bu arada size kendimi tanıtmayı unuttum. İsmim Hüseyin istihbaratta ajanım. Yanlış anlamayın. Buradan olanları başkalarına değil tam aksine başkalarından, düşmandan aldığım bilgileri teşkilata bildiriyordum. Eveet kendimi de tanıttığıma göre işe gitme vaktim gelmiş demektir. Çünkü mesaiye bir buçuk saat vardı. Ve bu saatte trafik acayip yoğun oluyordu.
Hemen hazırlandım. Kahvaltımı alelacele ,ne yediğimi bile anlamadan yapıp evden çıktım. Yağmur yağıyordu. Eveet hadi bakalım Hüseyin Bey gelde vaktinde yetiş işe. Hemen arabaya bindim. O da aksi gibi çalışmıyordu. Sanki bir güç benim işe gitmemi istemiyordu. Eh geriye tek birşey kalıyordu. Müdürümden izin istemek. Hemen müdürü aradım.
"Müdürüm bana 1 günlük izin verebilir misiniz?"
"Hayır Hüseyin."
"Neden müdürüm?"
"Çünkü iznin yok." Hadi buyur şimdi. "Müdürüm oraya vaktinde hayatta yetişemem."
"Neden Hüseyin?"
"Müdürüm hava yağmurlu, araba çalışmıyor."
"E dolmuş,minibüs,taksi,otobüs bu araçlar babamın hayrına mı duruyor?" Onları kullan.
"Peki müdürüm"dedim kapattım telefonu. Sanki ben gerizekalıyım onları düşünmemiştim.
Onlar şu an düğünde para dağıtan kişinin önüne toplaşan çocuk kalabalığı gibi kalabalık. Ne yapacaktım? Başka çare yoktu.
Taksi çağırıp 100 lirayı cepten çıkaracaktım. Hemen taksi durağını aradım. Allahtan taksi çabuk geldi. Yoksa iyice geç kalacaktım.
"Nereye abi?"
"CenterMall." Oranın 2 sokak arkası bizim teşkilat binasıydı. Hemen taksi gaza kökledi. Ama köprüde tıkanacaktı. Adım gibi emindim. Ve tam olarak öyle oldu. Köprüde tıkandık. Eveeeet yüzde yüz geç kalmıştım. Neyse daha fazla size trafik hikayesi anlatıp sizi bunaltmak istemiyorum. 3 saatte istediğim yere gelebilmiştim.
