Captivated

Chapter 2

Strange Stranger

May mga sasakyan na dumadaan at ang mga ilaw nito ay nakakatulong upang mas maaninag ko ang mukha ng taong masa harap ko ngayon.

Masasabing mas mataas siya sa akin at dahil hindi rin naman ako matangkad na tao.

My eyes widened when I started to figure out how familiar he is to me.

He then started to step backward with a face 'not expecting me to know him'.

"Wait! I know you . Excuse me sir?"pasigaw kong sabi sa kanya nang napansin ko ang plano niyang pag-alis.

"Excuse me, wait" sigaw ko habang binubuksan ang gate. Nanginginig ang mga kamay ko sapagkat sinisikap kong buksan ito ng mabilis.

Nawawalan man ako ng lakas ngunit sinisikap kong hawakan ito.

I don't know but I think he's the only one who can answer the questions running in my mind every time he shows on my dream.

Tinatawag ko man siya mgunit hindi niya man lang ako nilingon.

I hurriedly open the gate and run into him.

He walk fast acting like he heard nothing . Malayo na siya kaya tinakbo ko ang distansya namin nang sa wakas ay nahawakan ko ang braso niya upang patigilin siya sa paglalakad. I can feel how cold his skin is.

I put all the force left in my body to make him face me nang ibang mukha ang dumungaw sa akin.

But, No! I can't be wrong!

"Miss? Ano kailangan mo?Gabi na bakit nasa labas ka pa" Sabi ng taong nakasuot ng call center na uniporme.

"We-well, are you one sta-standing in front of-of our gate?" Nanginginig na ang labi ko , sigurado akong siya iyong lalaking sinusundan ko pero bakit nag-iba!.

"Diyan ka ba nakatira miss? Bago ka pala dito " sabi niya sabay turo sa direksyon ng bahay namin

I cringe how can he don't know when I have been living here ever since I was born.

Nilingon ko ang bahay namin pero iba na ang hitsura nito. Kinusot ko ang mata ko sa pag-asang mali lamang ang aking nakita. Sinampal ko rin ang pisnge ko sa pag-aakalang ako ay nananaginip lamang, pero hindi.

"Where am I?" Tanong ko habang nanginginig pa ang aking katawan dahil sa kaba.

"Mandaluyog" sabi niya.

"Ano?" tugon ko ngunit pinutol niya ito.

"Mandalu-" ulit niya ngunit bago niya pa ito matapos ay sinapawan ko na siya

"Ikaw ah! Huwag mo akong binibiro. Bago ka lang sa village namin ano?" Sabi ko habang patawa tawa upang matago ang aking kaba.

"baliw ka ba miss?" sabi niya. His face turned red and he seems so shock.

Naglakad na siya palayo. Napahinto naman ako sa sinabi niya na nagbigay pagkakataon upang makaalis siya.

What? Anong sabi niya?

Unti-unting uminit ang ulo ko nang makita kong wala nang ibang tao ang maaari kong tanungan.

Palingon-lingon kong ang bahay namin dito sa hindi pamilyar na lugar na di ko alam kung bakit ako nandito.

Come on! I'm not someone who automatically believe to what other people say and I can assure that man gotta to be kidding be.

Feeling ko nasa Marikina lang ako pero ibang village ata itong napuntahan ko dahil sa pagtakbo.

Tahimik dito ag walang tao. Natatakot na ako at malakas na ang kabog ng aking dibdib.

I exhale and inhale while counting numbers to make myseld relax but I can't just help but to feel nervous.