Captivated

Chapter 4

First Met

"Pia! I'm telling you! Siya yung driver ng taxi noong napunta ako sa Mandaluyog" I whisper .

Pia looks serious about listening to the announcement and didn't even bother to look at me, pero alam kong naririnig niya ako.

"Pia!" Ulit ko.

"Ssshhh!" Senyas nya sa akin.

Tumahimik na lang ako at mamaya ko na lang siya tatanungin.

"So everybody, make yourselves ready and make sure to just stay at your assigned dormitory rooms . One in the afternoon , we'll gather at the gymnasium conference room for you all will be classified depending on your preferences" Professor Mc'Lerein announced.

Pinagmasdan ko siyang bumaba sa bus at napansin ko ang paglapag niya ng tingin sa akin. Tumingin agad ako sa kaliwa na animo'y minamasdan ang mga gusaling nakahanay depende sa kulay nito.

Napansin ko ang kaniyang pagngiwi sa pamamagitan ng peripheral view ko. Tinudohan ko ang pag-acting ko kaya tinagal-tagalan ko ang pagtingin sa labas.

May napansin rin akong mga magkaibigang nagkukuwetuhan, bakas sa kanilang mata ang saya.

Mula rito ay tanaw ko rin ang mga pangyayari sa loob ng isang restaurant.  The group of friends stole my sight, I can see that they're celebrating a birthday. They're spinning a bottle in the table and I can sense that they're playing truth or dare .

Napansin kong nakaalis na si Mc'Lerein at wala na ang kaniyang presensya sa paligid kaya binalik ko na ang aking tingin sa loob ng bus.

Tingin sa kabila, tingin sa kanan, naiwan ako at ako na lang mag-isa ang natira sa loob.

"Laika? Ayaw mo pang bumaba?" Sigaw ni Pia.

Nasa labas na siya at sa tingin ko ay kanina pa siya nandiyan since wala na rin ang iba naming kasamahan.

"Hala ! Patay" sabi ko sa sarili ko nang napagtanto ko ang pangyayari.

Agad kong kinuha ang mabibigat kong trolley at patakbong bumaba sa bus.

"Bakit  hindi mo ako tinawag agad? Nutalala tuloy ako" sabi ko kah Pia.

"Tinawag kita ng almost 100 times, alam ko ba 'yon?" Pataray niyang sabi at nagsimulang lumakad.

"Uy! hintay" Lakad-takbo man ang gawin ko ay hindi ko pa rin maabot ang distansya namin.

Nadaanan na namin ang gate at nasa loob na kami ng campus ngayon. Mas nakakamangha ito sa malapitan dahil mas tanaw mo ang kakaibang desenyo
nito.

Mabilis ang kaniyang lakad at kaunti lamang ang kaniyang dala kumpara sa akin . Pia is sweet , minsan nga lang. Despite of that, she is the most caring person I know.

"Naiihi na ako! Promise kanina pa! Sundan mo lang ako. Sa room 29 tayo ." Sigaw niya. Natawa ako dahil umiral na naman ang pagiging banyo girl niya.

"Sige! Sana maihian mo panty mo" patawa kong sigaw sa kaniya.

Sumenyas siya ng pasuntok sa akin habang mabilis pa ring naglakad.
Pinagmasdan ko siya habang iniisip kung gaano ako kaswerte magkaroon ng kaibigang katulad niya.

Nang sinabi niyang guardian ko siya, lubos ang kasiyahan sa puso ko. Hindi rin ako gaanong nabigla dahil dati pa man, ramdam ko na iba siya . Minsan ko rin siyang nahuling may ginagawang kakaiba ngunit hindi ko pinapahalatang may nakita ako.

Mabagal na lamang ang aking lakad habang minamasdan siya.

Suddenly, my trolley slip into a big stone and made me fall down too. I can feel my butt landed on the filthy floor so hard.

"Arayyy!" Sabi ko habang tinitiis ang sakit ng pagkabagsak ko.

Napapikit ako sa sakit .Pagdilat ko ay may nakita akong nakalahad na kamay sa harap ko. Sinubukan kong tignan ang mukha niya ngunit silhouette lamang ang nakikita ko dahil sa araw. Sinubukan kong abutin ang kamay and I can feel that it's soft as cotton.

"Are you okay?" Sabi niya habang tinutulungan akong makatayo. Bigla kong naramdaman  ang pagkirot ng aking mga paa kaya muli akong natumba, bago pa man tumama ang katawan ko sa sahig ay nasalo na niya ako.

Nasa bewang ko ang mga kamay niya ngayon habang hawak ko ang kaniyang balikat. I can see clearly his almond shaped eyes and well-formed lips.

I heared him chuckled that made me come back to my senses.

Agad akong napatuwid sa pagtayo habang kunwaring pinapagpagan ang sarili. Ramdam ko pa rin ang sakit ng mga paa ko sapagkat tiniis ko ito sa abot ng aking makakaya.

"Hi, Thank you " sabi ko while bowing my head saying thank you.

"No, no, It's okay" sabi niya habang nakangiti.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya.

"Okay lang , okay lang" sagot ko habang  binabalot ng hiya.

"By the way, I am Ethan" pakilala niya sabay lahad ng kaniyang kamay .

"La-Laika , you can call me Laika" I said while shaking hands with him.

Binitawan ko na ang kaniyang kamay at napansin ko ang pagtingin niya sa trolley ko.

"I see you have a lot of stuff, I'll carry it for you" He stated.

"No, it's okay , I can do it" Pilit ko dahil nahihiya na ako to the maximun level.

Hindi niya pinakinggan ang sinabi ko at agad kinuha ang malaking trolley na dala ko.

"Lead me the way" sabi niya.

Nakakahiya man pero sa tingin ko ay mas nakakahiyang tanggihan ang tulong mula sa gwapong nilalang.

"Ah sge" sabi ko at nilakad ang beranda na dinaanan ni Pia kanina.

Hindi ako pamilyar dito ngunit sinikap kong hanapin ang room 29. Napansin kong hindi sunod-sunod ang mga numero dito na lalong nagpahirap sa akin.

"Saang room ka? You're new here so hindi mo pa alam ang sequence ng room." Saad niya.

"Ah kaya pala iba-iba. I'm room 29." Sabi ko.

"It's in second floor" he said and I just nodded.

Sa sulok ng first floor ay may elevator at hangdan sa kilid nito. Elevator ang ginamit namin upang hindi na mahirapan si Ethan sa pagdala ng trolley.

Sa ikatatlong kwarto mula sa elevator namin natagpuan ang room 29.

"Naku! Ethan Salamat ha" I thanked him.

"No problem, Laika" Sabi niya while smiling.

I wave saying bye and watch him walking away. Maganda ang hugis ng kaniyang katawan, manly tignan. Nang nawala na siya sa paningin ko ay binuksan ko na ang pinto.

Inilapag ko ang trolley sa gilid ng pintuan at humiga agad sa bakanteng kama.Pinikit ko muna ang aking mata habang minamasahe ang aking ulo.

I can hear the the water in the bathroom so I suppose she is taking a bath right now. The faucet turned off and the sound of the door closing.

I am still closing my eyes and massaging my head , this makes my self calm. This style was taught by Pia.

"Hey! Can you massage my body. I just stumble into stone with those heavy bag and my butt hurt so much" I said.

It's been a minute or two but she is still not answering and I wonder why.

I tried to open my eyes. I don't know what to do with the image in front of me.

It's a half-naked man looking at me.