Haziran 1997 / Busan
Bayan Somin ikiz doğurmanın ne kadar zor olduğunu bilse bile bebeklerini doğurmakta kararlıydı.
Bu doğumun sonunda ölebilirdi. Ama hiç kimse onu bu doğumdan çevirememişti
Hem kim iki küçük cana kıyabilirdi ki?
Minicikti onun bebekleri. Büyüyünce kocaman adam olacaklardı.
Bayan Somin düşünceleri arasında kaybolurken yüzündeki tebessümden bihaberdi.
Bay Moonbin ise ikiz olacak bebeklerinin telaşını hala atlatamamıştı. Onlara kocaman bir oda ve minicik iki tane beşik almıştı. Eşinin ölme olasılığını asla aklına getirmiyor pozitif düşüncelerle etrafta dolaşıyordu.
Eğer olurda eşi doğum yaparken ölürse dayanamazdı. Lakin doğacak ikizleri için savaşmaya hazırdı.
Bay Moonbin'in erkek kardeşi Hyunjae'nin güzel bir evliliği vardı. Ama ne kadar denerse denesin bir erkek çocuğu olmamıştı. Bu yüzden 4 kızı vardı. Abisinin ilk çocuğunun erkek olması üstüne üstlük ikiz erkek olması onu çıldırtmıştı. Ne yapıp edip bu doğumu engellemeliydi.
Eylül 1997 / Busan
Sonunda Bayan Somin'in doğum günü yaklaşmıştı. Çığlık çığlığa hastane koridorunda bir sedyenin üzerinde doğumhaneye götürülüyordu.
Bay Moonbin karısının ellerini sıkıca tutmuş iyi olacağını söylüyordu.
Nihayet doğumhanenin önüne geldiklerinde elleri ayrılmıştı.
Koridora taşan Bayan Somin'in çığlıkları dışarıda bekleyen aile üyelerinin içini dağlamıştı. İki bebek doğurmak zordu.
2 saatin sonunda gelen çığlıklar kesilmişti.
Herkes derin nefes alırken doğumhanenin kapısı açıldı.
İçeriden iki küçük küvezle Jeon Ailesi'nin ikiz tatlı bebekleri çıkmıştı. Bay Moonbin ikizlerini görür görmez düşmüştü göz yaşları pınarlarından.
Hıçkırarak ağlamaya devam ederken kapılar tekrar açıldı bu sefer Bayan Somin yorgun bir şekilde çıktı. Bay Moonbin'in karısının yanına gittiği anda dediği tek şey;
"Çok güzeller."
