Sana Adadığım Gece (Tamamlandı)

Sana Adadığım Gece - Bölüm 3

...

-Ya ben, ne diyeceğimi bilemiyorum.

(Uzun uzun baktım gözlerine)

- Olur

dedi.

Güldüm, belki de hayatımda ilk defa bu kadar içten güldüm. Yürüdüm yavaş yavaş, kollarımı açtım ve sarıldım Edaya, Edama. Hayatımın en güzel sarılmasıydı, benim en güzel sarılmamdı, bizim en güzel sarılmamızdı.

İlk sarılma...

Asla unutulmayacak bir anı olarak kaldı aklımda. İlişkimiz gayet güzel gitti ilk hafta, ikinci hafta biraz kıskanmalardan dolayı tartışsak da, tadı tuzuydu bunlar. İlk kez bir kızla ciddi düşünüyordum. Bundan önceki yaşantımda, herkesle sevgili olup, eğlenip ayrılırdım. Fakat ilk kez, bir gülüşe aşık oldum ve başlarda platonik olan bu aşkım, sonunda bana karşılık verdi. Aşk'a inanmamı sağladı.

İkinci haftamızda ayrıldık Edayla. Neden bilmiyorum ama, birden sıkılmış gibi hissettim. Sıkıldım ya dedim, zevk alamıyorum artık. Bitsin. Hiç karşı çıkmadan. "Tamam." dedi. Vedalaştık. Ayrılışımızın birinci haftası her şey normal, mutluyum, rahatım. Fakat 2. hafta oldu, sigarayı artırdım, içten gülemiyordum artık ve eğlenemiyordum bir türlü. Barışmalıyız dedim, kalbimin ihtiyacı var bu kızın sevgisine, benim ihtiyacım var, Edanın varlığına. Cuma günüydü, arkadaşına mesaj attım: "Edayı 3.kata matematik sınıfına yollar mısın?" Eda geldi, bir sıraya oturdu, umursamaz yüz ifadesini takındı ve "Dinliyorum." dedi. Biraz merak, biraz nefretle. 

"Eda, sanırım sana ihtiyaç duyuyorum. Hayatımda kısa sürede büyük bir yer kapladın. Benim olmalısın ya, senin olmalıyım, biz olmalıyız. Hakediyoruz bunu. Tamam hata bende, kabul, hata yaptım ama önemli olan hatalarla sevmek değil mi ? Hata yapa yapa öğrenmez mi insanlar ? Düşe kalka büyümez mi çocuklar ? Ya sen ? Sen hiç mi hata yapmadın ? Ben seni hatalarınla sevdim Eda. Ben seni içten sevdim. Delikanlı çocuğum ben, kenar mahallede büyüdüm. Abilerim böyle öğretti bana. Seveceksen temiz sev olum dediler, seveceksen içten sev. Kimseye yanlış yapma. Ben bir Allah'ın kuluna yan gözle bakmadım Eda. Ben, seninleyken kimseye bakmadım. Sadece sen vardın. Takmışım at gözlüklerini, gözlerim sadece seni görüyor. Özledim be kızım, çok özledim."

Kendimi o kadar kaptırmıştım ki konuşmaya, gözlerimden akan yaşları farkedemedim bile. Çok özel bakıyordum ona, "Lütfen" der gibi, yalvarır gibi bakıyordum. İlk kez bir kızın önünde ağlamıştım ve kendimi çok küçük düşmüş hissediyordum. Umrumda değildi ama bu, ihtiyacım vardı, çok özlemiştim. Durdu Eda boş boş, suratıma baktı. "Tekrarlanmasın lütfen." dedi, elimden tutup ayağa kaldırdı. Başını göğsüme yasladı, kollarını sırtıma sardı. Yavaşça başını okşadım, öptüm, ellerimi belinde kavuşturdum. Kulağına yavaşca eğilip fısıldadım:

                                                                                       "Seni seviyorum."