Stuck On You

01 ♡ what? it's not that i like him or something.

01 ♡ what? it's not that i like him or s o m e t h i n g.

Ik droomde er altijd al van om bij de televisie te werken, maar dat bleef een droom waarvan ik dacht dat die nooit zou uitkomen.

Nadat ik besloot om op mezelf te wonen in Los Angeles realiseerde ik al gauw dat ik moest werken om de nodige geld te verdienen. Want ik was er al gauw achter gekomen dat living in LA niet bepaald cheap is.

Na tientallen afwijzingen van producenten van televisie shows, besloot ik om de eerste de beste baan te nemen die ik maar kon vinden.

En dat was hoe ik eindigde in de McDonald’s. Dag in dag uit sta ik of achter die verdomde kassa of hang ik boven de stinkende frituur vet waarin ik patat maak.

Ik wou dat ik eindelijk.. -

"Raven! Zit niet zo te dagdromen, iemand heeft cola laten vallen boven en die ruimt zichzelf echt niet op. Hup aan het werk!" Roept Tony, mijn baas, boos.

Ik schenk Tony de meest geïrriteerde blik die ik maar kan geven “Je mag best wat vrolijker kijken, je schrikt alle klanten zo af.” Zegt hij nog tegen me, maar ik negeer hem  en slenter naar de schoonmaak hok om vervolgens met een emmer en dweil de trap op te lopen.

Deze baan kon niet nog erger worden.

Terwijl ik me de vloer cola vrij probeerde te maken, werd er ineens zachtjes getikt op mijn schouder, wat ervoor zorgde dat ik meteen omdraaide en keek in de ogen van een vrouw.

"Mevrouw, mijn zoontje heeft net de hele jongens wc onder geplast." Ik kijk van de vrouw, naar de kleine jongen die zich achter zijn moeder probeert te verschuilen.

Natuurlijk, waarom ruim je het niet zelf op?

"Bedankt voor het doorgeven." weet ik er zo normaal mogelijk uit te brengen. Terwijl ik in feiten elk moment op uitbarsten stond. Ik glimlach even kort, maar de glimlach verging me al gauw toen ik richting de wc’s liep.

En net toen ik dacht dat deze baan niet veel erger kon worden, werd het tegendeel al bewezen.

/     /    /     /   

Helemaal uitgeput gooi ik mijn tas, jas en petje op de andere kant van de bank en plof ik languit neer op de bank. Na acht lange uren werken, is het enige wat ik wil slapen.

Ik moest gewoon eventjes mijn ogen dicht doen. Als ik iets mijn gezicht voel likken, open ik mijn ogen om een hijgende labrador mij te zien aanstaren met donkerbruine ogen.

"Hi Max." mompel ik, voordat ik hem uitgebreid begin te aaien. "Wil je even wandelen?" vraag ik aan hem. Hij kijkt me vragend aan, en ik grinnik.

Natuurlijk honden praten niet.

Ik sta op van de bank en besluit me om te kleden in frituurvet vrije kleding en samen met Max vertrok ik naar de dichtstbijzijnde parkje.

Ik gooi de tennisbal zo ver als ik kan, en Max rent er meteen achterna. "Goed zo, Max. Pak hem!" roep ik hem achterna, voordat ik plaats neem op de bank die stond in de park. Terwijl ik de park verder bestudeerde schrok ik van een grote hond die uit het niks op mij probeerde te springen.

"Wow. Waar kom jij vandaan." zeg ik terwijl ik de hond zachtjes over zijn donkere vacht aai. "Hier ben je, Vic" zegt een jongen die bij ons komt staan. "Het spijt me echt" mompelt hij terwijl hij zijn hond aanlijnt. Ik bestuurde de jongen, die me beschaamd aankeek.

De jongen was erg knap merkte ik gauw op. Max die ook komt aanrennen en tegen mijn been aanspringt zorgt ervoor dat ik uit mijn staar sessie kom.

"Ik ben Ethan." zegt hij, terwijl hij zijn hand uitsteekt. "Raven." zeg ik als ik zijn hand schud. Hij glimlacht even naar me, voordat hij zich richt op Max en zijn hond die aan het stoeien waren.