Beneath the City Lights [HIATUS]

Chapter 4

"A-are you feeling good? Are you okay? My god! I'm sorry there was an emergency-"

"I'm fine" he cut me off

"But look at yourself! You're soaking wet!" I said panicking

Natigilan ako saglit nang pinat niya  ulo ko, he gave me a soft smile "Seriously, I'm fine"

I was caught off guard with his little action. I feel my cheeks burning kahit ang liit lang naman na bagay! Narealize niya ang ginawa niya sakin kaya bigla niyang tinanggal ang kamay niya sa ulo ko at namula din katulad ko.

"I-i mean shall we? There's still time"

"Y-yeah-- Of course! You need to change your clothes too!" sabi ko at binuksan ang pinto ng bahay namin gamit ang yung susi at nagmadaling pumasok sa loob

"B-but--" hindi ko na siya pinatapos kasi nagmadali akong umakyat sa kwarto ko para kuhanan siya ng damit

Pero as soon as I closed the door napasapo ako bigla ng noo. Oh my gosh wala akong spare clothes dito na panlalake! Paano ako magkakaroon ng spare clothes eh kami lang ng nanay ko naninirahan dito sa bahay at wala pa akong tatay!

Maybe Drake can lend him some clothes? I tried calling him but his number is unattended

"Gosh! Chloe stupid girl of the year!" frustrated nako sa harap ng closet ko naghahanap ng pwede ko ipahiram sakaniya

I'm always into fitted clothes because it hugs my curves well. Now I'm regretting it! Kailangan ko na magmadaling hanapan siya ng damit kasi baka magkasakit pa siya

"This will do!" may nahanap akong pink T-shirt dress sa closet ko kasi wala na akong ibang choice na ipahiram sakaniya

Agad agad akong bumaba galing sa kwarto ko para ibigay sakaniya yung damit. I saw him still standing infront of door shivering

"Hey, Mr. Scaredy Pants! Why are you still outside? Here change your clothes para hindi ka magkasakit" I gave him my dress pero tinitigan niya lang iyon, namumula.

narealize ko kung bakit siya namumula "Sorry ako lang kasi nakatira sa bahay na to ngayon my mom is currently at manila managing our business and I don't have a dad--"

"Thank you for your spare clothes" he said, cutting me off.

Masyado yata akong maraming nakkwento

Kinuha niya yung damit sa kamay ko at tinitigan ako "Right! You can use the guest room" tinuro ko yung guest room kung saan siya natulog nung gabing lasing na lasing siya

Tumango lang siya at pumasok na sa loob ng room saka lang ako nakahinga ng maluwag!

Why am I acting like this in the first place? Napaka caring ko naman ata!

Of course dummy! I left him waiting in the rain for less than 2 hours. Konsensiya ko pag bigla siyang magkakasakit.

Matagal akong naghintay pero dumaan na ang 30 minutes hindi parin siya lumalabas ng guest room. Nakapag bihis narin ako ng pink napajama at white fitted sweater pero hindi parin siya lumalabas

hindi na ako nakatiis kaya kinatok ko na siya sa kwarto.. "Hoy ano ba?! Buhay ka pa ba diyan?"

Walang sumasagot mula sa loob kaya kinatok ko ulit "Pag hindi ka lumabas diyan kukunin ko susi ng kwarto at papasukin kita dyan!"

Hinintay kong may magsalita pero wala kaya kinuha ko yung susi ng guest room

"Hindi ka talaga lalabas diyan? Bahala ka magbibilang ako hanggang tatlo papasok nako" sigaw ko mula sa pinto