Çocuk Olmak Nasıl Bir Şey?

"Hayat,Çocukken Güzeldi"

Günlüğü okurken gözlerimden gelen yaşları tek tek silerek arada bir soluk alarak okuyordum.Duru'nun üvey olduğunu öğrendiğimde kendimden daha çok nefret ermişti sevgiye en muhtaç anlarında ben elinden her şeyini aldım onu oysa ki...kendimi suçlamakla zaman geçti.Daha fazla dayanamıyıp yukara çıktım Duru taburcu odasında yoktu.Bir an korkuyla etrafı bakındın çıldıracaktım hiç bir yerde yoktular eski odamıza doğru koştum kapıda sevgi teyze alıyordu.Yoksa Duru'ya bir şey mi olmuştu ? sevgi teyzenin gözlerinin içine bakıyordum bir an boşluğa düştüm ya beni bırakamazdı  nasıl olurdu odaya girmeye cesaret edemiyordum kapıyı açtığımda yelda teyze Duru'nun yatağına oturmuş bana bakıyordu 

-Duru?

-Doner denettiriyor

-Aman tanrım inanamıyorum

-sanarım bu sefer gerçeten bitti

ben zafer çığlıklarını atmaya başladım.Yelda teyzeye sarıldım.

-Dur şaşkın şey

-Yelda teyze sen cansın can 

-Niyemiş

-Duru'yu asıl siz kurtardınız hayatını güzelleştirmeye çalıştınız

-Okumuşun belli

-Evet ama ne zaman ?

-2 yaşındayken

-İyi ki sen annesisin Duru'nun 

-neyse gel Duru'ya bakalım

ben büyük bir heyecanla kardoloji odasına girdim duru tekerlikli sandalyede bitkince kan veriyordu.