Karşim Günah ☢ %15 Textıng

0.9

Sonunda slayt başlamış, devam ediyordu. O sırada çalan telefonumla ayağa kalktım ve camiinin arka tarafına ilerledim. Arayan bilinmeyen bir numaraydı. Kararsızlıkla açtım ve kulağıma götürdüm.

"Alo?"

"Alo hoca hanım kızım nerede benim?!"

"Pardon?"

"Siz **** camisinin kuran kursu hocası değil misiniz?!"

"Evet de, dediklerinizi anlayamadım?"

"İki saattir kursta dört dönüyorum, kızım yok!"

Sinirle göz devirdim. Bu kadının sorunu ne Allah aşkına?!

"Bugün bir program için camiinin erkekler tarafına geldik kursça, başından beri bana sorsaydınız söylerdim. Bu kadar telaşa gerek yoktu."

Kadın ahizenin diğer ucundan sinirli bir nefes verdi. Sanırım akıl hastası.

"Nereden çıktıysa şu iş...Neyse, iyi günler size"

"İyi günler."

Sinirle telefonu kapattım. Vaktimi almıştı  mübarek!

Neyse, sakinim. Hadi oturalım.

Tam çocukların olduğu tarafa gidecektim ki bir ses duydum. Bana sesleniyordu?

"Iı şey, baksana"

"Pişt, mavi başörtülü!"

"Efendim?"

Yine aynı çocuktu.

"Kız kursunun hocasısın değil mi?"

"Evet?"

Dedim sorgular biçimde.

"Velilerden biri seni istiyor. Kayıt mı yaptıracakmış ne."

"Ha peki teşekkürler."

Eliyle camiinin sol arka tarafını gösterdi. Kafamı sallayıp oraya yöneldim. Küçük bir odaya girdim. Sanırım burası imamın odasıydı. Karşıda bir koltuk ve masa, üzerinde de bilgisayar vardı. Küçük not kağıtlarını unutmamak gerek. Kadın masanın önündeki koltuklardan birinde oturuyordu. Bende hemen yanındaki koltuğa geçip oturdum.

"Selamün aleyküm, kayıt için geldiniz değil mi?"

"Evet evet, torunumu getirmek istiyorum. Biraz geç kaldım ama..."

"Olsun olsun, anne-babası yok mu?"

"Annesi biraz bu işlere karşı da."

Dedi kafasını eğerek.

"Hım, Allah hidayet versin. Sizin bunu yapmanız bilr çok güzel."

Dedim gülümseyerek.

"Teşekkürler."

O sırada içeri o çocuk girdi. Bu çocuk neden sürekli dibimde bitiyor biri bunu bana açıklasın.

"Ya şeyy, bir şey alacaktım da."

Dedi aceleyle.

"Tamam al sen."

Dedim ona karşılık. O sırada teyzenin işini halletmem gerektiği aklıma geldi. Şansa bak ki kursta kayıt formu kalmamıştı. Buradaki yazıcıdan çıkartabilirdim belki. Tekrar çocuğa dönüp;

"Şey, bilgisayarı kullanabilir miyim?, Yani yanlış anlama kursta kayıt formu kalmamış ondan şeyaptım ben!"

Dedim bir çırpıda. O da sözlerime güldü. Bu çocuğa an itibariyle uyuz olmaya başladım. Evet, devam edelim.