Dealing With HER...

CHAPTER 6.1

DARA'S POV

SHIT! IS THAT KYUNGSOO!? Tinignan ko si Bom na nakayuko na lang ngayon. Tinignan ako ni kyungsoo na para bang di nya ako kilala. WTF!? Sarap sapakin inignore lang ako, nakita nya na kaya si Bom? Tumingin ulit ako kay Bom, tumingin din sya saken at ngayon i can see her tears forming in her eyes, she smiled at me, a sad smile. Di ko kayang nakikita si Bom nang ganito kaya tumayo ako sa upuan ko at agad pumunta kay kyungsoo, halata naman na nagulat si Bom.

"Yah! Are you that rude? Iniwan mo ang kaibigan ko tas babalik ka nang parang walang nangyare!? Seriously kyungsoo, you are engaged already! YOU ARE FUCKING ENGAGED!!! TAS NGAYON DI MO KAME PAPANSININ!? ANONG KLASENG LALAKE KA HA!?"

Di ko na napigilan ang sarili ko, sinigawan ko na sya. Wala akong pakielam kung nageescandalo ako dito. I hate seeing my friend crying kaya eto lang ang dapat gawin ko. Guiltness was evident in his eyes, pero di sya nagsasalita.

"ANO DI KA BA SASAGOT!? DIBA KINAKAUSAP KITA!? SUMAGOT KA!!!"

"Dara tama na, hayaan mo na lang sya" Sabi sakin ni Bom habang nakatungo.

"BOM DI NATEN PWEDENG HAYAAN TO! PINAG ANTAY KA NYA NG 6 NA TAON BOM! TAS GANITO ANG MANGYAYARE!? SABIHIN MO NGA SAKEN MINAHAL MO BA SI BOM!?" Bigla syang sumagot.

"Kahit kailan... di ko sya minahal"

Pagkarinig ko non lalong uminit ang dugo ko, sasampalin ko na dapat sya pero naunahan na ako. Si Bom, si bom ang sumampal sa kanya. Bigla na lang tumakbo si Bom palabas. Fuck.

BOM'S P.O.V

"Kahit kailan... di ko sya minahal"

Pagkatapos nyang sabihin yon sinampal ko sya agad at tumakbo na ako. Takbo lang ako ng takbo, hinde ko alam kung saan ako pupunta. Napakasaket pala ng ganito, dumoble ang saket na nararamdaman ko ngayon kesa nung iniwan nya ako. All throughout this years inintay ko sya para sa wala. Akala ko pagbalik nya magiging okay na ang lahat but i was wrong, kabaliktaran ang nangyare. Sobrang tanga ko, para hintayin sya ng ganon katagal. Bat ganon sabi nya di nya ako iiwan pero he alreaady did at ako naman si tanga na hinintay lang sya ng sobrang tagal kahit walang reassurance na babalikan nya talaga ako. He proposed to me, pero bakit? Tumigil nako sa kakatakbo. Tinignan ko yung kamay ko, napatawa nalang ako, hanggang ngayon suot ko paren to. Siguro nga di nya ako minahal. Awa nga siguro ang nararamdaman nya saken. Im sure napansen nya tong singsing ko, pano ba naman kase eto den yung kamay na pinasampal ko sa kanya. Im also sure that he thinks that im really pathetic, he told me that he doesnt want to see me crying. LIES. 8 YEARS! 8 Years akong nabuhay sa kasinungalingan, lahat ng sinabe nya pinaniwalaan ko. Dapat nga nagagalit ako sa kanya ngayon eh pero mas galet pa ako sa sarili ko kase naniwala ako sa kanya. Sana panaginip lang to kase malapit na akong sumuko. Ayaw ko na. Pagod nako...