Perestiş || texting

10

Oy ve Yorum yapmayı UNUTMAYALIM lütfen!! :')
Bu bölümden sonra güzel ilerlemeyi düşünüyorum umarım yazabilirim:")

♪

Kardelen: WALLA GERİ GELDİN!

Kardelen: GÖRÜLÜ ATTIN VE FOTOĞRAF ATTIN!

Kardelen: GERÇEKTEN GELDİN!

Kardelen: BU KADAR MUTLU OLDUĞUMU HATIRLAMIYORUM!

Kardelen: AĞLIYORUM!

Kardelen: NEREDESİN GEL ŞURAYA TEKRAR GİDERSEN SENİ BULUR ÖLÜRDÜM BAK!

Kardelen: ÇILDIRDIM İYİCE BE

Kardelen: Gelmişken gitme gel...

Anonim çevrimiçi...

Anonim yazıyor...

Anonim: Geldim. Sakin ol.

Kardelen: Olamıyorum

Kardelen: Anonim mesajlarımı umarım okumuşsundur...

Anonim: Okudum ve kendimden nefret ediyorum şu an.

Kardelen: Hayır hayır!

Kardelen: Etme lütfen.

Anonim: Deme şöyle işte kızamıyorum.

Anonim: Neyse şimdi bununla ilgili konuşmayalım.

Anonim: Ve şu an ağlamıyorsun değil mi?

Kardelen: Hayır.

Kardelen: Neden gittin? Neden birden hayatıma girdin ve birden yok oldun? Bunları anlat lütfen yoksa kafayı sıyırmama az kaldı!

Anonim: Anlatacağım ama şunu söylemek istiyorum.

Anonim: Böyle birşey için sana yazmak istemedim lütfen bana kızma.

Anonim: Zor bir durumdu benim için o yüzden senden bir süre gittim.

Kardelen: Ne diyorsun? Ne oldu?

Kardelen: Anlatmadan önce senden bir söz istiyorum.

Anonim; Evet?

Kardelen: Yarın akşam karışma çıkmanı istiyorum.

Anonim yazıyor...

Anonim çevrimiçi...

Kardelen: Yüzünü görmek zorunda değilim sadece iyi olduğunu görmek istiyorum lütfen.

Anonim: Bilmiyorum Perestiş'm...

Kardelen: Bunu okudum ya ölsem gam yemem jdjsksk

Kardelen: Neyse lütfen yüzünü görmesemde iyi olduğunu görmek istiyorum.

Anonim: Tamam Perestiş'm tamam.

Anonim: Sana hayır diyemiyorum ki.

Kardelen: Yaşasın!!

Anonim: Şimdi anlatayım mı?

Kardelen: İstersen yarın anlat?

Anonim: Sesimi duymanı istemiyorum şu anlık o yüzden zor da olsa yazacağım...

Kardelen: Tamam bekliyorum...

Anonim: Alya. Kız kardeşim. 8 yaşında ama çok akıllı. Sana yazmayı bıraktığım günün 2 gün öncesi Alya da bir değişiklik vardı. Alya oyun oynamayı çok sever, yemek yemeği çok sever. Okula yeni başladı ama çok sevdi. Ama bu huyları değişti birden. Yemek yemek istememeye başladı. Oyun oynamak istemedi. Sadece uyumak istiyordu. Çizgi flim izlerken bile uyuya kalıyordu. Korktum çok korktum. Kardeşim benim bu hayatta tek ailem. Annem babam var fakat bizimle ilgilenmiyorlar. Sadece iş ve para. Onlardan nefret ediyorum. Bizimle gram ilgileri yoktur. Neyse işte Alya'yi aldım arabayla binip hastaneye gittim. Test yaptılar bir sürü. Alya bu süre içinde bana ne olduğunu soruyor geçiştirmeye çalıyorum. Bilmediğim için. Ama çok korkuyorum ya birşey olursa ya giderse diye. İki gün sonra yani sana yazmayı maalesef bıraktığım gün Alya'nin neden bu şekilde olduğunu öğrendim. Doktor yanına odasına çağırdı beni. Odanın kapısından giremedim. Korktum ama sen aklıma geldin ve ben cesaret alıp girdim odaya. Doktor'a sordum. Bana tek bir cümle söyledi. 'Alya böbrek kanseri ve 3. Derece.' sadece bunu söyledi ondan sonra benim için dünya durdu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Odadan çıkıp Alya'nin yanına gittim. Uyuyordu melekler gibi ama onun gerçek melek olmasını istemiyordum. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum. Annemi aradım ve söyledim ama gelemem dedi inanamadim. Öz kızı ölüyor ama o gelemem dedi. Sonra senden gittim. Ben o gece hem Alya için hem senin için ağladım. Ertesi gün doktor Alya'ya söylememiz gerektiğini anlattı bana. Zor bir şekilde ona anlattım. Çok ağladı. O ağladıkça ben ağladım. Kıyamıyorum ki ona. Bir sana kıyamıyorum bir Alya'ya. Tedavi olamayacaktı çünkü kanser büyümüştü. Direk nakil olması gerekmiş.  Nakil için ilk önce yakın çevre kan tahlili veriyormuş. Ben verdim annemi aradım yine gelemem deyince bağırdım çağırdım ve zorla ikisini buraya getirip kan tahlili verdirttim. Çok yakın akrabamız olamadığı için 7-8 kişi vardı onları çağırıp kan tahlili vermeleri için yalvardım. Verdiler de. Annemle babam Alya'yi kapıdan bakıp gittiler. Neyse artık onları umursamıyorum. Tek umudum benim böbreğimin uymasını. 1,5 hafta sonra açıklanacaktı. Alya ile konuşurken elimi saçına attım bir gün ve o gün saçının bir kısmı elimde kaldı. Alya'ya göstermek istemedim ama gördü. Çok ağladı. Saçlarını çok seviyor. Her gün öremediğim için bana kızardı. Ama şimdi o saçları yok oluyordu. Bağırdı çağırdı ama en sonunda dediki 'abi saçımı tamamen keser misin? Tek tek dökülmesin' kalbimi bıraktım. Konuşmadım ve sadece kafamı sallayıp banyoya götürdüm. Kestim saçlarını. Keserken daha çok ağladı çok üzüldü bende dayanamadım kendi saçlarımı kestim. Şaşırdı benim böyle yapmama ama sımsıkı sarıldı. O an dedim iyiki onun abisiyim. 1,5 hafta sonra test sonuçları çıkınca kimsenin uymadı. Benimki bile. Kafayı sıyırdım. Doktor başka hastalardan uyar diye araştırma başlattı. Tam bir ay bekledim. Kardeşim gözümün önünde ölüyordu bunun farkındaydım. Canıma tak etti ve tekrar test verdim dedim belki bir ümit uyar yanlış birşey olmuştur. Ki öyle oldu. Benim testim başka testle değişmiş. Boşu boşuna bir ay bekledik. Doktor hemen işlemlere başlattı. Bir sürü test verdim. Bir şey olur mu böbreğimi versem diye. Olmazdı ki. Kardeşime bunu söylediğimde çok mutlu oldu. Beraber sevindik. Ama sonra üzüldü ne oldu dediğimde sana zarar vereceğim dedi. Hayır dedim ama yine de üzüldü. Bir şekilde ikna ettim tekrar sevindik. 1 hafta önce ameliyat olduk. Böbreğimi verdim. Ameliyat da elini bırakmadım. Girerken de çıkarken de. Yanında olduğumu hissesin diye. Ameliyat olduk ve şu an iyi gibi. Kendine yavaş yavaş geliyor. Yani sana yazmamı engelleyen faktör kardeşimin kanser olması. Saçma gelebilir yada keşke söyleseydin yardımcı olurdum diye bilirsin ama olmazdı. Yazamadım. Telefonu tamamen kapattım. Sadece kardeşimi düşünmek istedim ama bu sırada tabiki seni de düşündüm. Her gece kalbim ağrıyordu. Senin ağlamamış sebebi. Bunun için özür dilerim hemde çok. Bir şeyi değiştirmez ama ben yine de özür dilerim Perestiş'm. Lütfen bana kızma ve lütfen beni bırakma. Seni seviyorum 🤍. İşte herşeyin sebebi buydu...

Kardelen: Anonim ne diyeceğimi bilmiyorum...

Kardelen: Çok üzgünüm.

Kardelen: Ne desem bilmiyorum ki.

Anonim: Deme yanımda ol benim için yeter.

Kardelen: Elimden geldiğince yanında olurum Anonim'm.

Anonim: Anonim'm 🥺

Anonim: Seni hak edecek ne yaptım ki ben.

Kardelen: Bilmem

Kardelen: Kardeşin iyi değil mi?

Anonim: Evet daha iyi yavaş yavaş iyileşiyor.

Kardelen: Annen baban için çok üzüldüm:(

Anonim: Değmez boşver.

Kardelen: Gerçekten keşke yanında olsaydım. Belki yardımcı olurdum...

Anonim:  Olsun sen kalbimdeydin hep.

Anonim: Neyse bugünlük bu kadar duygusallık yeter.

Anonim: Ben yarın nasıl karşına çıkacağım onu düşüneyim sende uyu Perestiş'm.

Kardelen: Kasma kendini.

Kardelen: Tamam yatıyorum ben sana iyi geceler 🌧️

Anonim: İyi geceler Perestiş'm 🤍

Anonim: ve lütfen bu gece ağlama...

Görüldü...