Belofte...

5. Rotouders

5. Rotouders

Zuchtend keek ik op de klok, het was nog vijf minuten tot we uit waren, maar het voelde alsof de klok stilstond. Eindelijk hoorde ik de bel en met een opluchtende zucht pakte ik mijn tas in en liep samen met Axel uit de klas.

“Hey, Eva!” Ryan kwam rennend naar mij toe rennen. “Hoe gaat het met jou?” Hij glimlachte.

Wat heeft die gast nou weer? “Goed.” Ik liep meteen door, want ik had geen zin om een conversatie te voeren, terwijl ik naar huis wilde.

“Hey, ben jij Eva?” Een vreemde jongen kwam naar mij toe gelopen. Hij leunde tegen de muur aan en grijnsde naar mij.

“Ja…” Ik was verbaasd en wist niet waarom hij ineens naar mij toe kwam lopen.

“Ik ben David, de zoon van Max Roosendaal.” Hij stak zijn hand uit, maar zag dat ik hem toch geen hand wilde geven. “Heb je zin om een keer uit te gaan?” Hij knipoogde naar mij.

Uit met een of andere vreemdeling die mij ineens aansprak? Nee dankjewel. “Nee.”

Zijn mond ging open van verbazing, want dat had hij waarschijnlijk niet verwacht van een meisje. Die David zou wel weer een of andere player zijn die elke week een ander meisje heeft. “Wat?”

“Je hoorde mij toch? Ik zei nee.” Snel liep ik weg, maar hij hield mij tegen door mijn arm vast te pakken. Hij kneep erg hard in mijn arm dat het zelfs pijn deed.

“Hier ga je spijt van krijgen!”

Nee hè, ruzie op mijn tweede schooldag? Wat is dit voor een bagger school? “Hoezo? Ik ben gewoon niet geïnteresseerd in een jongen die waarschijnlijk mijn hart breekt. Ik ben niet gemeen, ik ben gewoon slim!” Ik maakte mij los van zijn grip en liep snel achter Axel aan de trap af.

“Wat duurde zo lang?” Axel keek op zijn horloge. “Je bent vijf minuten weg geweest!” Hij keek mij bezorgd aan. “Heeft iemand je wat aangedaan?”

 “Ene David vroeg mij uit.”

“Waarom kijk je zo boos? Een date met David is heel speciaal voor een meisje, want hij is bovendien de populairste jongen uit de tweede klas. Hij is wel al een keer blijven zitten, want hij vond meisjes versieren veel belangrijker dan school.”

“Kijk, en dat bedoel ik! Hij was niet van plan om mij gelukkig te maken, hij was van plan mijn hart te breken en mij als zijn speeltje te gebruiken!”

Axel lachte naar me. “Dat hoor je een meisje uit onze klas niet zo snel zeggen, want ze zijn allemaal alleen maar bezig om een date te krijgen met die David. Het is hun droom zelfs en jij wees hem gewoon af!”

“Kunnen we er nu over ophouden en naar huis gaan? Ik heb het namelijk heel erg koud!”

“Ja, wat wil je in begin oktober, dan is het koud! Ik denk dat mijn moeder maar een sjaal voor je moet kopen, want zo word je alleen maar ziek en mis je veel van school.”

Ik knikte en sprong bij Axel achterop. Het duurde even voordat we thuis waren, aangezien we tegenwind hadden, maar we waren wel heel thuis gekomen, gelukkig…

“Hey Axel, ik heb warme chocolademelk voor jullie gemaakt!” Axel zijn moeder stond in de deuropening. “Ze staan op de tafel in de huiskamer. Oh, Eva, ik heb handschoenen en een sjaal voor je gehaald, ik hoop dat je de handschoenen past.”

Ik bedankte haar en liep samen met Axel naar de huiskamer om de warme chocolademelk te drinken.

“Pas op, de chocolademelk is nog…”

Te laat, ik nam een slok en verbrandde mijn tong. “Auw!” Ik deed mijn vinger op mijn tong.

“Heet.”

“Ja, dat merk ik” zei ik lachend en Axel en zijn moeder lachten mee.

Ik liet de chocolademelk even een paar minuten afkoelen en had er van genoten toen het afgekoeld was. Ik keek naar Axel en hij schoot in de lach om iets. “Wat is er zo grappig?”

“Je hebt een snor!”

“Oh…” Ik likte het snel weg en keek hem toen aan. “Weg?”

“Ja, het is weg.”

Samen gingen we naar boven en maakten samen huiswerk.

“Wáárom moeten we nou perse een script schrijven met het onderwerp liefde? Ik ben al slecht in spellen en ik ben al helemaal slecht in een script schrijven!” Axel zuchtte en keek naar het blaadje wat we mee moesten nemen van onze drama docent.

“Maak je maar geen zorgen, ik ben goed in schrijven!” Ik pakte een pen en begon te schrijven. Na een uur had ik het script af en liet het aan Axel zien, terwijl hij bijna in slaap was gesukkeld.

“Wat? Hoe?”

“Ik heb een rijke fantasie!”

 “Ja, dat merk ik, maar hoe kan je nou weer zo snel dingen bedenken?” Hij was erg verbaasd dat ik dat had geschreven.

“Maakt niks uit, kom op, we moeten wel een beetje oefenen.” Ik gaf hem het script en samen hadden we het doorgelezen.

“Axel en Eva!” klonk er uit de gang beneden. “Komen jullie eten?”

“We komen er aan!” Axel stond op van zijn bed en keek mij aan. “Kom je nog?”

Ik volgde hem naar de keuken en de geur van patat kwam mij tegemoet. Precies waar ik zin in had.

“Niemand vind patat vies, dus ik maakte maar even patat, voordat ik iets maakte wat je totaal niet lustte of allergisch voor bent.” Axel’s moeder keek mij lachend aan. “Of lust je geen patat?”

“Natuurlijk lust ik dat!”

“Kom zitten, dan kunnen we eten” zei Axel zijn moeder met een glimlach en ze wees de stoel naast Axel aan. Ik ging zitten en bedacht me dat ik eigenlijk bijna nooit patat had gegeten.

Mijn ouders zijn van die mensen die altijd iets gezonds op tafel hadden geschoteld en ze waren dan ook nog mensen met smetvrees. Altijd als ik thuis kwam met een vriendje of vriendinnetje werden ze altijd eerst verzocht om hun handen te wassen. Jammer genoeg begonnen al die kinderen mijn ouders vreemd en wilden ze niet meer met mij omgaan. De laatste keer dat ik patat had gegeten was op een feestje, maar mijn vader pakte het af en smeet het in de prullenbak.

“Hey, het eten wordt koud!”

Ik keek op en zag Axel’s moeder verbaasd naar mij kijken. Ik had vast weer een of andere flashback.

“Sorry, ik moest weer eens ergens aan denken.”

“Geeft niets hoor” zei Axel om mij gerust te stellen en hij wreef op mijn rug. “Ik begrijp wel dat je het moeilijk vind om het verleden achter je te laten, want dat kan ik zelf ook niet.”

Ik zuchtte en nam een hap van mijn patatje. Het was alsof ik in de hemel was en ik nam snel nog een hap. En nog een en nog een…

“Zo, Eva!”

Ik merkte dat ik als een varken at en verontschuldigde mij. “Sorry, ik heb al jaren geen patat gegeten…” Ik keek naast mij en ik zag Axel met wijde ogen naar mij kijken.

“Hoe dan?”

Ik zuchtte. “Mijn ouders waren tegen vet voedsel en ik at altijd groente elke dag, maar het was een overschot aan groente. Als ik het niet at, dan kreeg ik een klap van mijn vader of ik moest zonder eten naar bed en dus at ik altijd mijn bord leeg.”

“Wat erg…” zei Axel’s moeder geschrokken. “Maak je maar geen zorgen, hier hoef je niet alleen maar groente te eten.”

Gelukkig maar, dacht ik in mijzelf. Wat was ik blij dat ik van mijn rotouders af was, want die waren echt niet goed voor mij.