Belofte...

4. Eerste schooldag

4. Eerste schooldag

“Kom op, van mijn bagagedrager af!”

Met een zucht stapte ik de bagagedrager van Axel af. “Ik heb echt helemaal geen zin in school.” Ik zuchtte van al de boeken die ik op mijn rug moest dragen. “Welk vak hebben we eerst?”

Hij zuchtte en keek mij somber aan. “We hebben eerst Nederlands.”

Verbaasd keek ik hem aan. Nederlands was een van mijn beste vakken en ik stond daar op mijn vorige school een zeven en een half voor.

“Ik ben niet zo goed daarin door mijn dyslexie.”

Ik keek hem begrijpend aan. “Oh, dat is best vervelend…”

Hij zuchtte. “Kom, straks komen we nog te laat!”

Precies toen we het lokaal binnen liepen, ging de tweede bel.

“Hey, Axel! Nieuwe chick?” vroeg een jongen die een beetje achterin de klas zat. Hij was duidelijk de grapjas van de klas.

De hele klas lag in een deuk. Het viel mij op dat alle meisjes kilo’s make-up op hun gezicht geschminkt hadden.

“En, hebben jullie al lekker elkaar afgelebberd?” zei de jongen naast hem en hij lachte.

“Ryan en Jim! Nu is het afgelopen!” Een kleine man met een rond brilletje kwam het klaslokaal binnengelopen. “Trek je niks van die twee lolbroeken aan, ze willen gewoon graag de clown uithangen!”

De twee jongens gaven elkaar lachend een high five.

“Dit is Eva Zonneveld, een nieuwe student hier, dus wees niet zo gemeen tegen haar.”

“Eva Zonneveld?” vroeg een meisje achterin de klas en keek het meisje naast haar aan. “Is dat niet de dochter van John Zonneveld? Ik heb gehoord dat ze altijd haar zusje mishandelde!” Het meisje keek mij fel aan en het meisje naast haar ook.

“Ga maar zitten.” De docent keek mij vriendelijk aan.

Ik ging voorin zitten, samen met Axel.

 De hele les was de man maar aan het uitleggen, terwijl ik alleen maar naar het boek aan het staren was en niet echt oplette.

“Mevrouw Zonneveld, het is nu niet echt de tijd om te staren naar jouw boek.”

Iedereen keek mij aan, terwijl ze allemaal hun lach inhielden.

“Sorry, meneer.”

De hele klas schoot in de lach. Waarom lachten ze nou?

“Je hoeft mij echt geen meneer te noemen, hoor. Noem mij maar Harry, als in Harry Potter.”

“Ja en u heeft zeker ook allemaal magische krachten hé?” hoorde ik een jongen achter mij zeggen.

“Nou, ik weet wel een tovertruuc!” hij grijnsde. “Hocus pocus de klas uit, wat dacht je daar van!” zei hij, terwijl hij naar de deur wees.

Weer begon de hele klas te lachen.

De jongen zuchtte en ging naar de gang.

“Zo, een clown is op de gang, wie wilt er nog meer?”

“Ik!”

“Nou, dan heb je pech, Ryan.”

De hele klas lachte weer, maar ik vond het eigenlijk niet echt zo grappig als zij het vonden.

“Tijd om op te ruimen!”

Ik ruimde snel mijn spullen op en wachtte tot Axel ook klaar was. “Welk vak hebben we nu dan?” vroeg ik met een nieuwsgierige toon.

“We hebben nu…” Hij rommelde in zijn tas en keek op het rooster. “Biologie.” Hij wees naar boven en hij liep de trap op.

Ik volgde hem en we kwamen in een groot lokaal.  

“Pak allemaal je boeken voor je op pagina 36!” Klonk een vrouwenstem luid en ik schrok er eerlijk gezegd een beetje van. “Vandaag hebben wij het over voortplanting.”

 Ik verwachtte een opmerking van een van de jongens, maar ze waren allemaal stil en keken allemaal braaf aan het kijken naar wat de docent aan het schrijven was.

Er klonk gehoest ergens in de klas, terwijl het nog doodstil was.

“Wie was dat?” vroeg de docent boos.

“Dat was Ryan!” verklapte een meisje uit de klas.

“Ryan, naar de gang!” Ze wees naar de deur.

“Mama’s kindje.”

“Wat zei je daar?” De docent was fel.

“Niks, mevrouw Boonsma.” Ryan zuchtte en liep naar de deur en smeet de deur dicht.

“Waarom zei hij mama’s kindje tegen het meisje?” vroeg ik nieuwsgierig aan Axel.

“Amanda is de dochter van mevrouw Boonsma…”

“Oh.” Ik draaide mijn hoofd naar de docent toe, die al door had dat wij aan het fluisteren waren.

“Zo, mevrouw Zonneveld. Waar had jij het net over?”

Ik zakte in mijn stoel, terwijl de hele klas hun blik op mij hadden gericht. Waarom was ik het nou altijd?

“Ze vroeg mij wat we tot nu toe hadden geleerd met Biologie, maar ik vertelde haar dat ze maar eerst moest luisteren naar de uitleg” zei Axel als poging om mij te redden van al die starende ogen.

“Oké, mooi, dan kan ik weer verder.” Ze draaide weer met haar rug naar de klas en schreef wat over de pil.

Na een paar minuten was ik ongeïnteresseerd naar mijn boek aan het kijken en keek wel eens op naar het bord. Ze gaf veel te veel uitleg.

“Mevrouw Zonneveld! Let je ook even op?”

Ik keek verbaasd, want ik keek naar het bord, al de hele tijd.

“Wanneer moet je de pil nemen?” vroeg mevrouw Boonsma, terwijl ze rondkeek in de klas wie hun vinger opstak. Veel mensen staken hun vinger op, onder andere haar dochter, Amanda.

“Amanda.”

“Als je zware menstruatie hebt of als je niet zwanger wilt worden.”

“Correct!”

Wacht eens even… Dat hadden we nog niet eens geleerd. Of was ik gewoon zo diep in mijn gedachten dat ik het niet had gehoord?

“En wat moet een jongen gebruiken als een meisje niet zwanger wilt worden?” Weer keek mevrouw Boonsma de klas in. “Zonneveld?”

Ik keek op en zag weer de hele klas naar mij kijken. “Een condoom.”

“Fout, Amanda!”

“Een condoom.”

“Correct!”

Wacht eens even… Ik gaf net precies hetzelfde antwoord. Ze trok gewoon haar dochter voor en dat mag je niet doen als docent. Misschien moest ik maar eens een goed gesprekje houden met de directrice, of is zij soms de tante van Amanda…

“Oh, het is al tijd om op te ruimen. Ik zie jullie volgende week weer!”

Iedereen liep de klas uit en zuchtten van opluchting dat ze van mevrouw Boonsma af waren voor een week.

“Maar het huiswerk dan?” vroeg Amanda, nog voordat de hele klas was weggelopen. Die Amanda is echt vreemd…

“Oh ja, kom nog maar even terug!”

“Ja, bedankt hoor Amanda…” dacht ik in mijzelf.

“Opdracht tien en elf moeten jullie maken, schrijf op in je agenda en dan lekker pauze houden.”

Veel uren gingen voorbij en we waren eindelijk uit.

“Hoe vond je het?” vroeg Axel toen ik bij hem achterop de fiets zat.

“Ik vond het bagger…” zei ik eerlijk tegen hem. Ja, het was bagger.