Being Gay Is A Sin ༄ l.s

45.

louis pov

Harry schraapt zijn keel. 'Maar Lou, ik weet niet hoe ik dit moet vragen.. Maar waarom trok jij je zo  veel aan van de tekst op het briefje. Begrijp me niet verkeerd, ik weet echt hoe het is om opmerkingen naar je hoofd geslingerd te krijgen, maar waarom?'

Ik zeg even niets en probeer in mijn hoofd een goed antwoord te verzinnen. Maar die is er niet.

'Ik weet het eerlijk gezegd niet, het kwam gewoon zo onverwachts op me af en het was persoonlijk voor mij. Het voelde verkeerd om mezelf te zijn, want dat was volgens de afzender niet goed of acceptabel.' ik haal mijn schouders op en besef nu pas dat het allemaal best wel stom klinkt.

'Voordat je gaat denken dat je stom doet-' begint Harry.

Huh? Sinds wanneer kan hij gedachten lezen?

'Ik snap het allemaal. Echt waar. Het is niet niks en je had er totaal niet op gerekend. Zo'n bericht doet ook hartstikke veel pijn en het maakt je verdrietig. Ik zou er ook somber of droevig van worden,' gaat hij op een lieve toon verder. 'Ik begrijp pas sinds vandaag waarom je zo afstandelijk en nonchalant deed. Maar dat is oke!'

Ik haal mijn neus op en wrijf mijn laatste tranen weg. 'Ik wist gewoon niet hoe ik er mee moest omgaan. En het is mijn fout dat ik er niet over wilde praten, dat mag je eerlijk toegeven hoor.'

Harry grinnikt even. 'Waarschijnlijk zaten we beide fout. Al gaat het daar nu niet meer om. We moeten nu gewoon kijken naar hoe we er nu mee om gaan. Zit je nog heel erg met jezelf in de knoop of valt het nu weer mee?'

Ik hum. Ik weet het niet zo goed. Waarmee zit in de knoop? Met mijn seksualiteit? Met mijn gevoelens in het algemeen of mijn gevoelens voor Harry?

'Ik heb het gevoel alsof ik mezelf niet zo goed meer ken. Het voelt een beetje vaag aan vanbinnen. Wie ben ik nou eigenlijk?' zeg ik dan maar.

Harry kijkt bedenkelijk. 'Nou, je bent Louis en je bent 19 jaar. Je hebt tatoeages en je luistert stiekem nog weleens K3 en-'

Ik sla een hand voor zijn mond. 'Stil daarover!' sis ik. 

Niemand hoeft die informatie te weten. Als Niall dat ooit te weten komt, zal ik het mijn hele leven blijven horen.

Harry grijnst. 'Nee? Mag niemand dat weten?'

Ik rol speels met mijn ogen. 'Nee.'

'Maar in ieder geval, je komt er zelf nog wel achter wie je nou werkelijk bent. Bij mij duurde dat ook een tijdje, hoor. Dat is heel normaal. Sommigen komen er al veel eerder achter dan anderen. Je hebt nog genoeg tijd om het te ontdekken en ik ga graag met je mee in dat avontuur.' Harry pakt mijn hand vast tussen de zijne en glimlacht breed.

Mijn lippen krullen om tot een lach en ik knik. 'Dat is waar. Ik héb nog tijd. Nog genoeg zelfs.'

'Dus alles gaat helemaal goed komen en het komt allemaal vanzelf.' Harry gaat een beetje verzitten en kijkt me dan aan.

'Trouwens, nu alles weer oke is, moeten we even alle nare dingen vergeten en wat lol maken. Gaan we nog op reis? Want dan vertrekken we overmorgen.'

Ik hoef er niet eens een seconde over na te denken. 'Natuurlijk gaan we nog! We moeten inderdaad even aan niets anders dan plezier denken. En een weekje weg zal mij en de jongens ook goed doen, dat weet ik zeker.'

Harry trekt me dicht tegen hem aan en plaatst een kus tussen mijn donkerbruine haren. Hij veegt er een paar uit mijn gezicht en glimlacht dan. 

'Ik ben blij dat alles weer goed is tussen ons. En ik meen het echt, Lou. Ik heb je gemist.'