Being Gay Is A Sin ༄ l.s

33.

unedited

zijn jullie er klaar voor? 

harry pov

Louis zucht vermoeid. 'Zijn we al bijna klaar? Ik heb echt geen zin meer en we zijn ook al heel lang bezig.'

Ik hum zachtjes. 'We kunnen een pauze houden. Het is al bijna etenstijd dus we kunnen gaan koken? Ik weet niet of je veel in huis hebt, maar vast wel genoeg om iets simpels te maken.'

Louis gooit de boeken van zijn schoot af en staat op van de grond waarna hij een kus op mijn hoofd plaatst. Ik glimlach en bloos zonder dat hij het ziet.

'Ik kan voor geen meter koken, maar ik heb wel altijd genoeg eten in huis,' antwoordt hij.

Ik knik. 'Ik kan koken? Ik doe het thuis best vaak en het is juist leuk om te doen,' stel ik voor.

Louis knikt goedkeurend. 'Als je wil? Ik kan wel helpen?'

Ook ik sta op en gooi alle gebruikte boeken op een stapel. Na school zijn we gelijk naar Louis' appartement gegaan en zijn we begonnen met studeren. Met heel wat gesteun en geklaag zijn we uiteindelijk toch een paar uurtjes bezig geweest en is eten een welverdiende pauze. 

Ik loop naar de keuken en trek wat kastjes open op zoek naar ingrediënten voor het eten. Louis komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen.

'Wat ga je maken?' vraagt hij.

Ik hum. Ik denk iets zoals spaghetti of pasta?'

Ik voel Louis knikken en hij verwijderd zijn armen weer van mij lichaam waarmee zijn warmte ook gelijk verdwijnt.

'Ik ga even kijken in de voorraadkast voor spaghetti, volgens mij heb je de rest al gevonden,' zegt hij, kijkend naar de kruiden in mijn hand.

Grinnikend zet ik de kruiden weer op het aanrecht en pak een pan uit een keukenkastje. Ik kijk in de koelkast voor wat gehakt en haal opgelucht adem als ik zie dat er nog genoeg ligt. 

Louis komt terug van de gang en zet een pak spaghetti op het aanrecht. 

Pratend en lachend bereiden we het eten en na drie kwartier zitten we samen aan tafel te eten. De spaghetti is oprecht goed gelukt en Louis was nog beter in koken dan ik dacht. Niet alles ging hem goed af en hij is er niet bijzonder goed in, maar goed genoeg om voor zichzelf te kunnen zorgen.

'Waar denk je aan?' vraagt Louis.

Ik haal mijn schouders op. 'Aan niks eigenlijk?'

Hij grijnst. 'Echt wel, vertel maar.'

Ik zucht. 'Het verbaasde me dat je niet eens zo heel slecht kan koken. Want je zei dat je er niets van kan, terwijl dat niet zo is.'

'Hmm, nou ja. Ik moet wel eten, toch? Toen ik hier kwam wonen kon ik alleen maar een eitje bakken en zelfs dat mislukte vaak,' zegt hij lachend. 'Maar hoe langer ik hier woon hoe beter ik er in word. Niet verwachten dat ik een drie gangen menu kan maken hoor!'

Ik schiet in de lach. 'Hahaha, zo goed ben ik ook weer niet hoor, ik kan ook geen heel menu voorbereiden maar ik doe mijn best.'

Het liefst wil ik nu vragen waarom Louis überhaupt hierheen is verhuisd, maar ik ben bang dat dan de hele sfeer omslaat omdat hij er niet comfortabel mee lijkt te zien. Toch wil ik wel graag de reden weten maar ik besluit om nog even af te wachten.

Louis knipoogt. 'Je best is genoeg! Ik bedoel maar, ik doe ook zo vaak mijn best op iets en dan verpest ik het alsnog. School bijvoorbeeld, ik leer een keer voor een toets en dan haal ik alsnog onvoldoende. Als jij je best doet op koken komt er alsnog iets super goeds uit.'