3.bölüm

292 73 7
                                    


Bir, iki ,üç ,dört, beş ,altı ,yedi, sekiz ,dokuz

Ritmik bir şekilde hareket ettiğim koşu bandından inip soyunma odasına doğru ilerledim.Üzerimdeki şort ve atleti çıkarırken telefonumdan gelen titreşim sesi odayı doldurmuştu.Kilidini açıp baktığımda Hilalden mesaj geldiğini gördüm.

-Bu gece bahsettiğim mekanda takılacaklarmış.

Mesajına cevap vermeyip aradığımda ilk çalışta açtı.

''Efendim?''

''Yalnız mı olacak?''

''Pek sanmıyorum.Genellikle okuldan Semih ve aradaşları ile takılıyor''

''O zaman kızlara haber ver hep beraber gidiyoruz''

''Peki Elif?''

''Ne zamandan beri onunla takılır olduk?''

''Sen anneannenlerdeyken bi kaç kere bizimle takıldı''

''Tamam gelsin''

''Ben haber veririm o zaman kızlara, sonra görüşürüz''

Bir şey demeden telefonu kapatıp küçük spor çantamın içine attım.Üzerimi değiştirip spor salonunun çıkış kapısına doğru ilerlerken gözüme bir kızla samimi bir şekilde sohbet eden Batuhan takıldı.Yönümü onlara doğru çevirdiğimde beni farketmişlerdi.Sahte bir gülümsemeyle Batuhana bakarken kız yanımızdan uzaklaşmaya başladı.Batuhanın sevgilisi olduğumu sandıkları için benim yanımda rahat flört! edemiyorlardı.

''Seda şunu yapmaktan ne zaman vazgeçeceksin?''

''Sen ne zaman akıllanırsan o zaman''

''Bu konuda anlaştığımızı düşünüyordum''

''Gazetelerde fotoğrafların çıkmadığı ya da etraftakilerin bilmediği sürece evet''

''Neden seni bu kadar ilgilendiriyor''

''Çünkü her kız aldatılmayı hak etmez''

''Ama ben seni aldatmıyorum.Aramızda hiçbir ilişki yok''

Dedikleri üzerine koca bir kahkaha atıp gözlerimi kısarak sinirden koyulaşmış gözlerine baktım.Kendini ne sanıyordu acaba.Ondan hoşlandığımı falan mı?

''Bunu sadece biz biliyoruz Batuhan etrafımdaki aldatıldığımı düşünüp bana acıyan gözlerle bakan insanlar değil! İşte bu yüzden seni son kez uyarıyorum.Bir daha insanların böyle düşünmesine neden olacak birşey yapma''

Arkamı dönüp uzaklaşırken ne düşündüğü umrumda değildi.Arkadaşlarımın bile aldatıldığımı düşünmesi sinirlerimi bozuyordu.Babamın tehditleri olmasaydı.Eminim Batuhana beş dakika bile katlanamazdım.Ne kadar yakışıklı olursa olsun geceleri barlarda takılan ama gündüzleri bir beyefendi gibi davranan iki yüzlü bir insana kim katlanabilirdi ki?

Önceden çağırdığım taksiye binip eve gelene kadar kulaklıklarımla son ses müzik dinledim.Sonunda iki katlı evimizin önüne geldiğimizde ücreti ödeyip eve doğru yürüdüm.Zile bastığımda kapıyı yardımcımız Sevgi abla açmıştı.

''Hoşgeldin Sedacım''

''Hoşbuldum Sevgi abla''

Çantamı odama bırakıp geri salona indiğimde annem ve Meral teyze beraber kahve içiyorlardı.Meral teyzeyi görünce yüzüm düştü.İyi bir kadın olsada Batuhanın annesi olduğu için onunla pek anlaşamıyorduk.

''Hoşgeldin bitanem''

Annemin yanağından öpüp yanına oturdum.''Hoşbuldum''

Meral teyzeye dönüp gülümseyerek ''Hoşgeldin Meral teyze'' dedim.

Her Sevgi Gerçek DeğilHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin