Chained

Chapter One

A/N: Expect the wrong grammar and typo.

"ako na lang. ako na lang ulit".

Linya sa pelikulang aming pinapanood. Hindi na nagpaawat ang mga luha ko at tuluyan na itong rumagasa sa aking magkabilang pisngi.
As far as i know wala akong pag aaring talon,pero bakit wagas ang pag tulo ng mga luha ko?

Masakit. Nope. Mali.
Sobrang sakit. Parang dinudurog ang puso ko. Naging powder na nga ata dahil sa sakit. Lahat ng sakit bumabalik na parang kahapon lang nangyari ang lahat.

"I-irvela anyare sayo?" sabi ni Isha na nakahawak na sa tiyan dahil sa kakatawa sa pag iyak ko

Mabilis kong pinahid ang aking mga luha. Nagbabaka sakaling hindi mapapansin ni El at Tara, pero huli na dahil kanina pa pala silang nakatingin.

"w-wala ahh" pilit ko pa ding pagtanggi.

"ano ba yan?" Tara's facial expression suddenly change. From a jolly person to a serious one. Pag dating sa problema laging ganyan ai Tara bigla bigla na lang nag seseryoso.

"wala nga" sinusubukan ko siyang lusutan kahit alam ko na hindi ko magagawa.

Halerrr since kindergarten magb best friend na kayo tapos aasahan mo pa na hindi ka nya makikilala ng lubusan?

"kami pa talaga ang balak mong lokohin" seryoso pa din siya sa mga katagang kanyang binitiwan.

"oo nga!" pagsang ayon ni El habang tumatawa sa itsura ko at reaksyon ni Tara.

"di mo kami maloloko" gatong ni Isha.

"suko na. Ano pa bang magagawa ko? Tatlo kayo mag isa lang ako. " natataw kong sabi habang nakataas ang dalawang kamay tanda ng Pag suko.

Sa isang iglap lang ay napagaan na kaagad nila ang aking nararamdaman. Siguro dahil na din sa tinagal tagal naming magkakasama.

" kala ko ba movie marathon trip natin? Bakit yung iyakan portion ko yung pinagkakaabalahan natin" tumatawa pa din ako habang sinasabi ang mga katagang iyon.

"Hayaan mo na yung mokong na yun. Hindi nya deserve ang pag-iyak mo" wala talagang balak tumigil si Tara hanggat hindi sya nakakapagbigay ng payo.

" At never nyang magiging deserve" pagsangayon ni Isha. Si El naman ay ngingisi ngisi lang.

Hindi na ako muling sumagot at ipinagpatuloy na lang ang panonood ng movie.

Ang swerte ko talaga sa mga kaibigan ko. They never leave me during my down especially in my ups and achievements.

" punta ba kayo?" tanong ni Tara na nagpakunot sa aming noo. "reunion. Junior high school reunion"

Napatango naman kami tanda ng pag kaintindi sa kanyang sinabi.

"kung pupunta kayo edi join din ako" si Isha na nakatutok pa din ang mata sa t.v.

Tumango tango lang si El, hindi na sya makapagsalita dahil punong puno ang bibig nya ng pop corn. Nanlalaglag pa nga ang iba.

Tumingin sila sa akin upang malaman ang sagot ko

"p-" hindi ko na naituloy dahil inunahan na ako ni Tara. "don't worry wala sya don"

"s-sure ka" nag aalangan pa din ako kung dapat ba kong pumunta.

"oo, hindi daw sya pupunta" pagsabat ni El.

"s-sige punta ako. Pero sigurado ba kayo?" why am i stuttering?

"ano ba?! Ang kulit hindi nga sabi" naiinis na si Tara.