A Heart Like Yours

Chapter 2: The plan

"Ohh seb nakauwi ka na pala"

sabi ng nanay niya, nagmamadali si seb umakyat ng kwarto niya dahil sa nalaman niya

"Seb, honey kumain ka na mamaya baka lumamig pagkain mo"

"Later mom!, shit anong gagawin ko kapit bahay ko siya! teka pano yun nangyari wala namang moving truck ang nakaparasa sa kalsada"

nagpapanic si sebastian sa nalaman niya

"GOSH!! bakit kapit bahay ko siya ano ba to sira na ang highschool ko! Grrr!! pano nangyari yun!"

napatingin si sebastian at trie sa kanilang cellphone at sabay nilang tinawagan ang kaibigan

"Milo!" "Aikon!"

"oh bakit ka napatawag ano problema"
"bakit trie may problema ba?"

"kasi" "kasi"

"ano?" "kasi ano?"

"ung lalake" "ung babae"

"KAPIT BAHAY KO SIYA!"

napatingin silang dalawa sa bintana at nakita ang isa't isa, napatago si trie at si seb naman ay napatalon sa gulat

"dude! ano gagawin ko"

tanong ni seb kay milo

"hayaan mo lang bro swerte ka nga eh kasi kapit bahay mo siya hehehe"

"this is no time for flirt! masisira highschool life ko kung palagi ko siya makikita!"

"hahahaha hindi yan trust me, try mo kasi makipag close"

"close my ass!, bat ako makikipag close sa babaeng yun nakakatakot kaya sya"

"lahat naman ng babae nakakatakot"

"bahala na basta di ko nalang papansinin"

*click*

"trie ano nangyari? okay ka lang ba??"

"okay lang ako ung lalake na nakasama natin sa arcade kapit bahay ko siya"

"sino dun?"

"ung sebastian!"

"hahahaha ano ka ba okay lang yan swerte mo nga may kapit bahay kang pogi parang mala boy next door lang! hahahahaha"

"ano gagawin ko!?"

"hayaan mo lang wag mo pansinin magpahinga ka na masisira beauty mo niyan"

"sige ai thank youuu mwa!!"

*click*

"shiiiit anong gagawin ko!! pano na to"

"okay okay matutulog nalang ako ng di masira beauty rest ko"

naghubad si trie at nagpalit ng damit dahan dahang humiga at niyakap ang unan pinikit ang mata ngunit di niya padin maalis sa isipan si sebastian

"patulugin mo kooooo masisira beauty rest ko sayo!"

sa bahay naman nila sebastian.

"bro dahan dahan lang sa pagkain"

"manahimik ka di naman ikaw ung nakain"

mabilis kinain ni sebastian ang kanyang kanin at ulam at biglang  nahulog ang tinidor nito sa sahig, napatingin lang ito sa baba ng lamesa

"mukhang may darating ah sana maganda"

"Pinagsasabi mo walang darating na tao, bat ka naniniwala sa mga ganun"

"Di mo pa kasi nakikita bro"