DESTINY SERIES 3: Made by Destiny (SLOW UPDATE)

Chapter 15

Gusto ko na tong matapos pero hindi ko alam bakit humahaba. So yeah baka mahaba ng ito.

•••••
LAGI kong sinasabi ko sa sarili ko okay lang ako. Naiintindihan ko sya pero hangang kelan ba ko magiging ganito. Everyday nagagalit sakin ang mga kaibigan pero wala silang magawa at wala silang choice kundi manatili lang sa tabi ko.

Dalawang beses ng nagaya ng date si Travis but I always end up waiting for nothing. It's been a week simula ng unang beses ko silang nakita ni Elena. But iyon lang hindi ko alam kung saan sya nagsusuot ng mga lingong ito.

He didn't even bother to text me what he is doing or where he is. Hindi rin ito napunta sa opisina ng kaibigan. I don't want to ask Lime regarding to his friends because I know they respect each other thoughts.

"Ano Faith nagising ka na ba sa katangahan mo?" nagpabalik ako at masamang tinignan si Winter. Pero baliwa lang dito ang mga tingin ko.

"Lime doesn't want to talk about this and I understand my husband." saad ni Lauren napatango na lang ako.
"Wala pa kayong buwan nagloloko na agad ang siraulong iyon." gigil na saad ni Charlene kaya umiling ako para depensahan ito.

"Nope. Walang may alam ng relasyon namin kaya kailangan mag iingat." napaasik si Cassie.
"Yan nga ang problema. Bakit ba kasi ayaw nyang sabihin sa magulang nya? Is he ashamed on you?" natahimik ako sa tanong ni Charlene hindi ko magawang ibuka ang mga labi ko para mapagtangol ang relasyon namin.

"O kayo ba talaga? Or ikaw lang ang may nais nito?"
"Alam nyo mas bet ko pa kung si Luex ang naging jowa mo." natatawang saad ni Lauren but I know she only want to lighten up the mood.

"Mas madaming kaagaw sa lalaking iyon. Baka nga magulat ka na lang binabato kana ng itlog ng wala sa oras." mahabang pagsasalita ni Cassie.

"I will confront Travis next time we see each other." tumango ang mga ito ng sang ayon sa sinabi ko.
"But be carefull Faith." ngumiti lang ako.

Kinagabihan tinawagan ko ito. Mga tatlong ring ay sinagot naman nito.
"Travis pwedi ba tayong magkita?" pagsisimula ko. Napahinga ng malalim ang nasa kabilang linya.
"Okay." sgot nito at nawala na sa kabilang linya. His sound is cold and emotionless. He change I knew it, I'll ready myself tonight.

May tinext itong lugar kaya gumayak agad ako. I miss him. Ngumiti ako ng wala sa oras. I can see him now.

Naghintay pa ko ng ilang oras sa lugar bago ito dumating. Ngumiti ako ng pagkatamis tamis dito pero parang wala lang dito ang ginawa ko. But I don't change my smile dahil feeling ko kapag nawala iyon ay iiyak ako dahil sa walang emosyon nito mukha.

"How's your day?" tanong ko ng makalapit ito. Hahawakan ko sana ito sa braso pero bigla itong lumayo na para bang may sakit ako na nakakahawa. But I still remain smiling to cover my tears.
"Tiring" maikli nitong sagot na para bang ayaw na nitong masundan pa ang tanong ko. Ngumiti ako habang tumatango.

Nasa isang open space kami. Puro damo na maliliit lang at mga iilan na puno. Umupo ako at tiningala sya saka ako ngumiti ng tumingin ito sakin.
"Ang taas mo hindi kita mareach." natawa pa ko sa sinabi ko. I want to laugh para mawala ang kaba na naiipon sa puso ko.

Tumingin ako sa langit na malalim ng bumuntong hininga at ngumiti pagkuwan.
"You look like a sky. It's to hard to reach. So sit down now Travis. Di ka makita ng girlfriend mo." tumawa pa ko habang sinasabi ito. Umupo naman ito.

"Sky can't fall. But how you Travis can you?" saglit muna nito akong tinignan bago umiling. Sa pag iiling nito lalo kong inigihan ang pagngiti ko. I know where it is leading pero nilabanan ko pa din.

"Let's go home." aya ko dito. Tumayo ako at tahimik na sinundan ito papunta sa kotse nito. Pinagbuksan ako nito bago sumakay.
Tahimik lang kami buong biyahe na para bang walang gustong basagin ito.

Pagtapat sa bahay ko.
"Let's break." saad nito habang nakatangin sa malayo. Pero ngumiti lang ako.
"I can do everything as long as we didn't break magiging okay ako." ako na matir at tanga. Alam ko naman yon kaso masyado ko syang mahal para sumangyon na maghiwalay kami.

"I want a break up. Can't you understand it." matigas na sabi nito pero mabilis akong umiling.
"I don't understand." sagot ako kasabay ng pagpatak ng unang luha ko at nagbingi bingi sa sinabi nito.
"I just want to be loved." dagdag ko pa habang pinipigilan ang paghibik.

"You want to be loved?" ngumisi ito. Isang ngisi na hindi ko nagustuhan.
"Yes, I want you to love me" matapat kong wika dito pero umiling ito.

"Then deal with my life." mabilis akong umiling sa gusto nito. I can't deal with it. I know his a bachelor but it hurts when I always saw him in the hands of other girl.

"Then leave." matigas nitong utos pero umiling ako kasabay ng pagbagsak ng mga luha ko.

"Don't let me leave Travis please." pagmamakawa ko. I know begging the person you love is not a bad thing.

"Get lost Faith. I don't have time to deal with you" sigaw nito. Nasa harap ng kami ng bahay pero ayoko pa din bumaba at umalis. Dahil alam ko na of I left him here he will never comeback.

"I leave the Company because you don't want me to see with you but why you can't do something for me." tanong ko habang patuloy na humahagulgol.

"It's my life don't ruin it." napaluha ako dahil sa sinabi nito. Last time he said I'm his life what about now.

"I don't want to see you anymore." tumango ako kahit hirap na hirap na akong huminga dahil sa mga luhang hindi ko alam kung maaampat pa ba ng kung sino man.

"I'm sorry." saka ako lumabas sa kotse nito kahit na ayaw ko pa at tumakbo papasok ng bahay ko. Is this what Cassie feel before? Or does Charlene feel it too. I want to be like Winter she's a tough woman. But me I look like an idiot girl who plead to a guy but nothing happened. I heard a footstep but I don't care.

"Faith" tawag nito. Tinakbo ko ang pagitan namin saka niyakap ito.

"Let's leave this place Zweck I don't want to be here" naramdaman ko ang pagtango nito. Saka hinagod ang likod ko.

"We will leave for 1 week and go back after then face him with your brave self, okay"
"Yes I promise" I can't run to him because we already have a small world so why should run. Facing him is another way to move on. And make him pay for what he did. Double it so he can feel more than I feel. I wish I could do that after a week of being away. I need more strength to that face off.

•••••
I'm sorry kung lame. Keep reading pa din.

Thank you ♥️
•••••
WRITTEN BY desire_ekah
Don't Repost or Plagiarize it.