Kabanata 3
"DO you need anything? Gusto mo bilhan kita ng tubig? Baka na-dehydrate ka dahil sa pag-iyak mo?" He hesitantly asked. After how many hours of crying seasions, I have finally stopped. Nang maramdaman niyang huminahon ako at nanahimik na lamang na nag-iisip ay binasag niya ang katahimikan na namamagitan sa amin. Pilit niyang pinapa-saya ang boses niya ngunit hindi maitatago ang paga-alala.
"Hindi na, salamat at sinamahan mo ako ngayon," sinserong turan ko sa kaniya.
"Anytime," He replied and smiled at me. Sinuklian ko naman siya ng ngiti bagaman hindi umabot sa mata.
"Kung may problema ka, huwag kang mag-alangang lumapit sa akin. Malay mo matulungan kita," dagdag niya pa nang hindi ako nagsalita.
"Hindi na. Sa kaibigan ko nga hindi ko sinasabi, sa'yo pa kaya?" I answered.
"Oo nga, ano? Bakit hindi mo i-share sa kaibigan mo 'yang problema mo? Para gumaan ang loob mo?" Nagtatakang tanong niya, but I just shrugged my shoulders ang says,
"May problema rin siya katulad ko, ayaw kong dagdagan pa ang isipin niya. Dito na lamang siya sa school masaya at nakakatawa."
"Don't worry, nandito na ako. Hindi mo na kailangan pang mag-isang harapin ang problema mo," sagot niya at napatitig naman ako sa mukha niya.
Bakas sa mukha niya ang pagiging sinsero. Ngunit hindi ko na inintindi iyon at inibinababa ang tingin sa aking mga sapatos.
Bakit ba siya pa ang nakakita sa akin dito? At talagang 'yung hindi ko pa inaasahang tao ang makakasama ko sa pagda-drama ko. Nagkaroon pa ako ng utang na loob at baka asarin lang ako nito kapag nalaman niyang ayos na uli ako.
"Kung wala kang mapagsabihan ng problema, narito lang ako... I can be your tissue, your comfort whenever you are feeling bad. I can lend you my shoulder when you want to cry. I can also share you my whole life just to make you feel better," he chuckled at his last statemate. I also chuckled too but I can not hide the fact that I'm touched with his words.
"But seriously, though. Kung kailangan mo ko... I'm just one call away,"
Sino nga bang maga-akala na 'tong taong 'to ay marunong magseryoso? Well? We will never know. And that's... for me to find out.
We just stayed there. We were drifted to the sound of silence between us at the back part of the building, where it's just the two of us. Until he started murmuring a familiar song. It was vague at first but then, I realized what song it is and finds it a little bit connected with what happened, perhaps happening right now.
I'll be your crying shoulder
He just look at me and continued to sing. I was in awe with his voice. Hindi ko alam na ganito pala kaganda ang boses nito. Simula pa lamang ay talagang mararamdaman mo na ang bawat salitang binibigkas niya mula sa kaniyang malamig na boses.
I'll be love's suicide
It never did crossed in my mind na may kakanta sa akin ng ganito, matapos kong umiyak. Worst is... 'yung taong palagi pang nang-aasar sa akin. I just bizzarely looked at him.
I'll be better when I'm older
His vocal quality hits different. Kung hindi lang ako may problema at isa ako sa mga nagkakandarapa sa kaniya, titili ako. It's just that, ang gwapo niya na nga tapos talented pa siya? Siguro sobrang bait niya nung past life niya kaya biniyayaan siya ng ganito.
Wait. Did I just admit na gwapo sya? Well gwapo naman talaga siya. I can't argue with that.
I'll be the greatest fan of your life.
YOU ARE READING
Mourning Souls
General FictionA life full of struggles will end with happiness... or not?