~1.BÖLÜM~

5 0 0
                                    

      Yine o sessiz sabahardan birine uyanmıştım. Uyku sersemliği ile banyoya doğru yürümeye başladım. Tam odamdan çıkarken ayağımı kapının girişine çarptım. Tam ağzımı açıp küfür edecektim ki annem kapıda belirdi. Gülümseyerek "Bir serçe parmak vakası daha mı?" diye sordu. Bizim evde hep böyle şeyler olurdu. Nede olsa orası sakar mı sakar Öykü'nün eviydi değil mi?

      Yüzümü buruşturarak bonyaya gittim. Tam yüzümü yıkıyordum ki aynada karanlık bir gölge belirdi. "Hayır sadece beynin seni ürkütüyor." diyerek kendimi rahatlatmaya çalıştım. Hızla yüzümü yıkayıp , yüzümü kuruladım. Ama tekrar belirdi. Hızla başımı salladım ve korkarak aynaya tekrar baktım. Gitmişti...

    Annem beni gördü ve yüzü düştü. "N'oldu birşey mi var , yüzün kireç gibi?"
Gülümseyerek "Hayır anne iyiyim." dedim ve odama doğru ilerledim.

   Üzerimi değiştirip kardeşimin odasına doğru ilerledim. Hâlâ uyuyordu. Onu sarsarak " Uyan artık!" diye bağırdım. "Neden ben!" diye isyan etti ve yastığı kafasının üstüne koydu. Ne yapacağımı çok iyi biliyordum. Sessizce komodin in üstünde duran sürahi aldım ve yastığı kaldırdım. "SÜRPRİZ!?" dememle elimdeki bir sürahi suyu üstüne boca ettim. Nefes nefese ayağa fırladı ve bana yüksek sesle bağırmaya başladı. O öfke içinde bana bağırırken ben kahkahalara boğulmuştum. Kumral saçlarından aşağı sular damlıyordu bı an öfkeli yeşil gözleri bana döndü. Ne yapacağını anlayıp kahkaha atarak koşmaya başladım. "Sen gününü görürsün" demesiyle yere düşmesi bir oldu. Ben daha çok gülünce daha da sinirlendi ve koşarak gitti. Geldiğinde elinde en sevdiğim sweatshirtüm ve makas vardı. Bunu yapmayacaktı değil mi!?

"İntikam!"
"Dur yapma!"
"Neden?"
"Çünkü ben sana su döktüm 5 dakika sonra kurur ama o öyle değil... "
"Banane."
"Eğer ona elini sürersen!"

    Ve ... Duyduğum yırtılma sesi ile gözlerim belerdi. Elindeki makası ve kurbanını yere atarak kaçtı. Acı içinde sweatshirt ümü elime aldım ve arkasından fırlattım. Yere attığı yastığı yatağın üzerine bırakmak için eğildim ve doğruluğumda bir karaltı daha gördüm. Sanırım kafayı yiyordum...

KÂBUS...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin