روايه بنت الصعيد...البارت 14
للكاتبه آيه شعبان
الجد انت اتجننت يا احمد ولا ايه بتضرب الضيف قدام بابنا والله عال وهستنى ايه منك بعد الى عملته
احمد انت مش عارف حاجه يا جدى دا بيقول جاى يخطب من بناتنا انت عارف يبعنى ايه
الجد الدمنهورى اول لما اتمكن من ملامح جاسر عرف انه هو جاسر
الجد اهلا وسهلا يا سياده الرائد جاسر
جاسر باستغراب هو انت تعرفنى ازاى
الجد تعالا فى الدار وانا هخبرك كل حاجه شمس مكنتش بتخبى عليا حاجه
جاسر ابتسم لمجرد انه شمس كانت بتكى عنه وفرح ودخل الدار معاه ويوسف البحيري والحراس كلهم دخلوا معاه واحمد وباقى افراد العيله سعد ابو شمس وصلاح ابو احمد
جاسر بصراحه انا مش عارف ايه الى بيحصل عندكم هنا بس انا كل الموضوع انى جاى اتقدم لشمس وانا شخص صريح وبحب ادخل فى الموضوع على طول
احمد قام ومسك السلاح بتاعه وكمان عاوز شمس يا ابن ***وكمان عاوز تخطب خطيبتى يا كلب
الجد بعصبيه نزل سلاحك يا احمد اظاهر انك نسيت كلامى كانت خطيببتك يا ابنى دلوقتى مبقتش خطيبتك واعقل كلامك واتكلم مع الضيف طويس يا اما تخرس ومسمعش ولا كلمه ليك فاهم
احمد بص لجده بغضب وعرف انه لو اتكلم يبقى كدا هيخسر شمس على الاخر ولازم يسكت لحد لما يسمع باقى الموضوع
يوسف البحيري...اظاهر انى اجيت فى وقت مش مناسب هبقى اخد من حضرتك معاد يا حج دمنهورى ونتكلم فيه
الجد لا بالعكس انت جيت فى وقتك انا مكنتش ناوى اقولك دلوقتى غير لما اتاكد منك الاول بس القدر ليه حاجه حكمه تانى
احمد لا الواد دا ميدخلش بيناتنا
جاسر بعصبيه واد مين اتكلم عدل انا ساكتلك من الصبح هتسوق فيها.....انا رائد عارف يعني ايه رائد
احمد سكت من شده كلام جاسر ولفرق الطول الواضح بينهم لمنظر جاسر المرعب
الجد الكل يسمع لى هقوله وبعدين ابقوا اتكلموا براحتكم
يوسف البحيرى اتفضل يا حج احنا مستمعين
الجد حكى باختصار.... ان شمس مش من العيله ولقيها فى المستشفى وان زينب مراه ابنه سقطت الطفل الى كانت حامل فيه وكان فيه واحده بتولد معاها بس هى سابت بنتها ومشيت لما عرفت انها بنت ومشيت هى جوزها وقبل ما الخبر يتسر فى المستشفى اصرت زينب انا تاخد الطفله دى وتربيها على انها عيله من عيالها ومحدش اعترض على دا وبقيت شمس كانها بنت من بناتنا وكانت بتحب التعليم واتعلمت لحد الثانويه وكنا سعد الى مربيها اعترض على فكره انها تكمل تعليمها لان دا من عداتنا بس شمس اصرت وكملت تعليمها وكنا هنجوزها لابننا احمد بس محصلش نصيب وحصلت مشاكل وشمس اول لما عرفت اننا مش اهلها مشيت وبقالنا يومين بندور عليها مش لاقينها
