'Maaammm! Paaapp! Schreeuw ik. Maar ze reageren niet. Tuurlijk doen ze dat niet ze zijn dood. Ik begin te huilen. Uit paniek begin ik te hyperventileren. Een kamer meisje merkt het en komt op me afgelopen. 'Gaat het wel?' Ik schud nee en wijs naar binnen. Het meisje kijkt naar binnen en begint te gillen. Ze pakt haar telefoon en begint te bellen. Binnen de kortste keren staat het vol met politie en mannen in witte pakken die foto's maken. Er komt een vrouw op me afgelopen.
'Hallo ik ben Anja van de recherche. Ik heb niet zo'n goed nieuws voor je. Je ouders zijn vermoord. Weet je misschien door wie'? Mijn mond valt open. 'V-vermoord'.
De vrouw knikt. 'Het spijt me voor je'. 'Zou ik je naam en je mobiele nummer mogen zo kunnen we je inlichten als we iets weten'. Ik knik en geef mijn naam en mijn telefoon nummer. 'Zou ik nu alstublieft naar buiten mogen'? Vraag ik. De vrouw knikt en ik sta op en loop naar buiten.
