Kurt Adamları bilir misiniz veya Vampirleri?Hani masallarda ve filmlerde olan, dolunayda kurt bedenine dönüşen yada kırmızı ayda kan ritüeli yapan ama normalinde insan görünümlü fantastik efsanevi yaratıkları. Peki gerçek olsalar ve gizliden sizinle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Beni rahat bırak Yuma." Kalemiyle kitabımı karalayan Yuma'nın elini ittirerek derin nefes aldım. Ben onunkini boyasam isyan çıkarır.
" Resim çiziyorum ama."
" Bu yaptığın değişik desenler resim değil. Git bunları Taki'ye yap, bana değil." Göz devirmiş çözdüğünü soruya dönmüştüm ama tüm odağımı kaybettiğimi fark edince sinirle kitabı kapatmış ve kalemliğimi de alıp çıkmıştım sınıftan.
Öğlen arasında her yemekten sonra soru çözdüğümü bile bile gelip beni rahatsız ediyor. Evet, arkadaşım olabilir ama bazen çok sinir bozucu olabiliyor.
Kütüphaneye girmiş en sevdiğim masaya ilerlemiştim. Bomboştu - nöbetçi öğrenci hariç- sessizce çözebilirdim testimi, kimse buraya bana bulaşmaya gelmezdi en azından.
Bir süre test çözdükten sonra kütüphaneden çıkmak için harekete geçmiştim, tam çıkıcakken nöbetçinin seslenmesi ile durdum.
" Hera-senpai, bu yeni öğrenci yolunu kaybetmiş ve sizin sınıftaymış." O konuşurken bende yanındaki çocuğa baktım. Bu nasıl 11. Sınıf? Resmen liseye yeni başlayanlar gibi minicik ve oldukça şirin.
"Zorunda mıyım? Başkanı bulabilirsin." Arkamı dönmüş çıkmıştım. Zorunda değildim, kendi de bulabilir. Şimdi sınıfa getirsem arkadaş olma çabaları saçma sapan samimiyet! Ben gelemem öyle şeylere benim tek hedefim üniversite için hazırlanmak.
Sırama oturmuş Yuma'yı umursamadan ders kitaplarımı çıkarmıştım. Sırf abimin arkadaşı olduğu için sessiz kalıyordum bu çocuğa yoksa asla taakatim yok!
" Al, bunu abin verdi." Uzattığı mandalina ya baktım nerden bulmuştu ki? Bir şey söylemeden almış sıranın altına koymuştum. Ne yani teşekkür etmem gerekmiyor sonuçta o alıp vermedi ve abim rica etti abimin teşekkür etmesi gerekir benim değil.
Öğretmenin sınıfa girmesi ile ayağa kalkmıştım hocayle birlikte gelen çocuğu görünce ona dikkatle baktım. Demek bulamadı kendi başına sınıfı ne yapalım birazcık dışa dönük olmalı insan. En azından kendini savunmayı bilmeli, yada kendi başının çaresine bakmayı.
" Oturabilirsiniz arkadaşlar. Harua, yeni sınıf arkadaşınız. Lütfen iyi anlaşın ve onu aranıza alın." Demek Harua? İsmimiz benzer, ama karakterlerinin aşırı zıt olduğuna o kadar eminim ki. Öğretmenin gösterdiği yere yani Yuma ile bizim arkamıza oturmuştu. Gerçi biz en önde oturduğumuz için önümüze oturan olmamasına çok normal.
Ders boyunca dersi dinlemiş notlar almaya çalıştım çünkü Yuma sağolsun Harua ile sohbet etmekten benim dersi dinleme engel olmuştu. Bunun acısını çok büyük çıkartıcam ondan.
Zilin çalması ile ayaklandım. " Nereye?" Sıradan kalkmış kapıya doğru gidiyorken Yuma'nın sorusu ile ona bakmış sonra ise hiçbir şey demeden çıkmıştım sınıftan. Abimin yanına gidiyordum. En azından mandalina için ona teşekkür etmeliydim.
