FATE/ &TEAM And ENHYPEN

Ep⁷:[Özür]

Hi

Gözlerimi kapatıp bir süre sabır diledim.  Delirmiş mi, yada nasıl bir cesaret geldiyse diğerlerinin önünde ikinci yumruğu yemek istiyor herhalde?

" Hera, lütfen konuşmama izin ver." Boş boş suratına baktım. Ne diyicekti ki bana.

" Bak, ben özür dilerim. Kendimi tutamadım. Sadece şüphelendiğim bir şeyler vardı ve artık doğruluğuna net karar verdim. Bilmediğin şeyler var." Harika, bir sen kalmıştın zaten.

" Özür dilemen gereken kişi ben değilim abim. Ayrıca ne şüpheleri pardon da?"

" Haklısın abimden özür dilemem gerek yani abinden, pardon. Abin sana ne zaman anlatmak isterse o zaman öğrenirsin. Sadece şunu bil, ben kötü biri değilim. Hiçbirimiz kötü değiliz. Abinlerin bizimle olan derdi çok farklı. " Ya ben kafayı sıyırıp deliler hastanesinde yatıcam yada bunlardan biri elimde kalıcak. Son bomba kime patlarsa artık.

Kolundan tutmuş sürüklemeye başlamıştım. Ben onu sürüklerken diğerleri de peşimizden geliyordu.

" Nereye gidiyoruz?"

" Bütün sırları ortaya dökmeye." Bu işe artık son vermem gerekiyordu. Kaç gündür saçma sapan bir bilinmezlik içinde kalmıştım. Beynimde tonlarca cevapsız sorular dönüyordu.

Sesini çıkarmadan onu sürüklememe izin veriyordu. Stadyuma girmiş abimlere bakmıştım. Anında antrenmanı bırakmış kaşlarını çatarak durmuş bekliyordu.

Kendimden emin şekilde tam önünde durmuş Sunghoon'un kolunu bırakmıştım. Ya şimdi ya asla. Sunghoon'a bakmıştım, kafasını eğmiş bana bakıyordu ne demek istediğimi anlamış yanıma gelmiş abime bakarak konuşmuştu.

" Özür dilerim. Sana vurmak istemedim abi. " Sunghoon'a baktım gerçekten de pişman görünüyordu. Abime baktığımda ise onunda üzgün olduğunu gördüm. Hiçbir şey demeden Sunghoon'a sarılmıştı. Şok olmuş şekilde ikisine bakıyordum. Herkes susmuştu, her şey susmuş hayat durmuştu resmen. Okula ilk geldikleri günden beri birbirini öldürme potansiyeli olan iki insan şuanda abi kardeş gibi sarılıyorlar.

" Bende özür dilerim kardeşim. İlk yakanı tutan bendim ağır konuştum. " İşte benim nazik naif abim bu.

" Seni Hera'dan uzak tutmak istedim. " Sunghoon'dan ayrılmış bana bakmaya başlamıştı. Neler döndüğünü şimdi anlayıcam.

" Hera, uzun zamandır kabus görüyor daha doğrusu çocukluk anılarını. Yudai'nin onu ormanda bulduğu anı hatırlıyor. "

" Abi..." Ne diyorsun abi? Ormanda mı? Beni kurtlar mı buldu? Ben Tarzan mıyım?

" Hera, biz senle öz kardeş değiliz. Sadece annelerimiz aynı. Benim babam bir kurt senin baban ise vampir kral. Sunghoon senin öz abin. Annem öldükten sonra ortada kaldım. Annemiz altın kurt, kurtların anasıydı. O öldükten sonra seni o vampir kraldan korumaya yemin ettim. Çünkü annemizi o öldürdü, babamı da. Baban annemizin benim babamla bir ilişkisi olduğunu öğrendiğinde delirdi. Annemizle babanın bir arada olması zaten yasak olan bir durumken çocukları oldu annemiz ihanet edip Sunghoon'la aynı anda ben doğunca öldürdü. O zaman da sen birkaç günlüktün. Sunghoon babasının yanındayken sen kayıptın. Annem tek kızı sen olduğun için seni ölmeden önce ormana bırakmıştı. Vampirlerden önce biz bulduk seni. Baştan beri buradaki herkes seni tanıyordu. Sadece bir süre sen büyüyene kadar farklı ülkelerde kalmaya karar verdik. Sen büyüdün ve Sunghoon seni buldu. Bu zaman'a kadar bunu söyleyemedim sana çünkü ne kurt özellikleri taşıyorsun ne de vampir. Bende bu yüzden sakladım. Ben özür dilerim. Öz olmasak ta sen benim her zaman kardeşimsin. "

Donmuş öylece suratına bakıyordum. Şaka dimi? Komik olmayan aptal bir şaka? Benim hayatım yalanmış, benim hayatımdaki tek doğru şey ismimmiş. Yıllarca abim dediğim kişi kurtadam çıkıyor ve aslında öz abim değil. Bir kaç hafta önce okula gelen insan ise yarı kurtadam yarı vampir öz abim çıkıyor. Ben ise ne olduğu belli olmayan vampir kral ve altın kurdun çocuğuyum. Yıllardır, tanıdığım arkadaş dediğim insanlar beni ormandan kurtarmış.

Beynim, kalbim, nefesim hepsi vakumla çekiliyordu, sıkışıyordu. Gözlerim dolmuş bu acı gerçeği sindirmeye çalışıyordum. Herkes, her şey bana yalan söylemiş.  Ben kimim? Ben neyim? İnsan değilim, kurt değilim vampir değilim.

" Hera..." Abimin bana doğru yaklaşması ile geri kaçtım.

" Yaklaşma bana!" Geri geriye herkesi karşıma alıcak şekilde uzaklaşmaya başladım onlardan. Bir tarafta kurtadamlar bir tarafta vampirler ortada yarı kurt yarı vampir öz abim ve kurtadam abim dediğim insan.

" Hera ben seni ondan korumak istedim. Seni benden alır sandım korktum. Ama şimdi iki abinde yanında." İkiside bana yaklaşmaya başlayınca onları durdurdum.

" YAKLAŞMAYIN BANA!" Sinirle elimi kaldırmış durdurmuştum onları. Buğulu gözlerim ile net göremiyordum önümü tek elimde gözlerimi silmiş onlara bakınca şaşkına uğradım. Nasıl ya?

" Hera!" Hepsi donmuş etrafında beyaz ışıklar parlıyordu. Aynı parıltı elimden de çıkıyordu. Nasıl yani benim güçlerim mi var? Ben mi durdurdum onları?

Korkuyla elimi diğer elimde sarmış koşarak ağlayarak stadyuman çıkmıştım.

Bye