GECE

-BÖLÜM 2-

Gözlerini açtığında karşısında görmek istediği o  bir çift göz yoktu. Peter gelmişti. Sinirle ona bakıyordu.Kız içinden bunun bir  rüya olmasını diledi.Sonra da yavaş yavaş gözlerini açtı.Hayır, bu bir rüya değildi ve kardeşi onu yiyecek gibi bakıyordu.

"Lanet olsun Piper seni ne kadar merak ettim biliyor musun !"

Kız  ona cevap veremedi . Sadece  gözlerine baktı ve elini tuttu.Ama ne kadar utandığını bilemezdi. Çünkü sürekli evden kaçıp buraya geliyordu.Belki de burası kıza onu hatırlattığı  içindi.Peter usta tamirciydi. Eli neye değse düzelirdi.Bu yüzden Peter 'dan  bu harabeyi tamir etmesini istemişti.O da yapmamıştı.Bu onu deli ediyordu.Ama şu anda onu asıl deli eden şey onun buraya gelip, geri gitmiş olma ihtimaliydi .Ya da halisülasyon görmüştü.

"Peter o buraya hiç  geldi mi?" 

"Kim?" dedi Peter.Ahh Tanrım ne kadar da şapşal oluyordu bazen şu Peter! 

"Kim olacak şapşal, Jack  tabii.O buraya hiç geldi mi?"

Peter onu üzmek istemiyordu fakat bunu söylemek zorundaydı."Şey, ablacığım..."

"Lafı geveleme de söyle"! dedi Piper . Peter, Jack' in gittiğini ve asla geri dönmeyeceğini söyleyince kız yere yığıldı.Zemin hala soğuktu . Ama artık farklı bir ses daha duyuyordu.Bu, ihanetin sesiydi.Tıpkı babasının annesine yaptığı gibi...

Ama hani onun sonu da annesininki gibi bitmeyececekti?Ama bitti işte.Ama o bunu istemedi.Ama bu ona yapılamazdı! Ama, ama, ama, ama...Sonuç olarak kullanılmıştı ve kendini aptal gibi hissediyordu.Onun hakkındaki diğer gerçeği öğrenince bakalım ne hissedecekti...

_ _

"Anneeeeeeeeeee!"

"Efendim Ella ?"

"Çok korkuyorum yanına gelebilir miyim?"

"Tatlım bunun için biraz büyük değil misin?"diyecekti ama hemen bunu sildi aklından.Çünkü o küçük bir kızken korktuğunda annesinin yanına gitmek isterdi ama annesi buna izin vermezdi. Kendi kızının da onun gibi çaresizlik hissetmesine asla göz yumamazdı.

"Tabii  ki tatlım"
dedi ve yatağın en rahat yerini ona verdi.Ne de olsa kızıydı ve gerekirse canını bile verirdi.Ama her onu gördüğünde içinde bilemediği bir his oluşuyordu.Bu... Bu hep yaşadığı çaresizlikti. Ve de hüzün. Ella'nın babası terk etmişti ne de olsa onu.

Ella ondan kalan bir hatıraydı. Ne çok acı ne de çok tatlı... Evet çok tatlıydı, onun acısını büyük nebzede hafifletmişti ama işte... Yine de mutluyu hayatından.Zaten Peter da onlarlaydı, güzel güzel geçiniyorlardı. Kızı seneye anaokuluna gidecekti.Yani her şey çok ama çok güzeldi.Ella ona kendisini anımsatıyordu.Ve ona her baktığında onun hiçbir şekilde acı çekmesine izin vermeyeceğine dair kendine yeminler ediyordu. İyiydi yani her şey.

Ta ki "o" gelene kadar.Yıllar sonra...