"Uy sorry na kasi" pilit na sabi ko kay Shinichi na nakaharap parin sa Computer niya. Kanina pa siya diyan at di ako pinapansin. Nag ta type nanaman siguro siya ng isang chapter para sa novel siya.
Alam ko naman na kasalanan ko kaya pinaghintay ko siya nung isang araw. Kaya nga nag so sorry na ako eh!
"Uy Sorry na. I'll make it up to you nalang!" Tumigil siya sa pagtitipa saka humarap sa akin
"Bakit ba kung nasaan ka, may kaso? And why you love case very much for a girl? Yung mga ibang babae, obsessed sa make ups and girly things. Tapos ikaw? Mag duguang katawan?"
"Ang KJ mo naman Shinichi. Di mo lang kais alam kung gaano nakaka exite ang ma solve ang mga murder case noh! Palibhasa tagasulat ka lang"
Namana niya ata yung kagalingan niya g magsulat sa tatay niya. He's been writing some Mystery stories na karamihan ng Crimes ay galing sa akin. Kapag naka solve ako ng isang Krimen, didiretso na ako sa kanya para sabuhin sa kanya about sa krimeng na encounter ko. At iyon ang isusulat niya.
Great partnership right? Whatever.
Di niya ako sinagot, bagkus at umikot siya para magtipa nanaman sa laptop niya. Napa tch nalang ako.
"Tropical land" Muli siyang tumigil "Date yon. Libre ko. Tss sinong babae ang maglilibre sa lalaki? Pasalamat ka talaga may kasalanan ako" Hinarap niya ulet ako kaya medyo lumayo ako sa kanya
"It's not a date. Gala lang yon"
Ang arte.
"Anyway, tropical land," paguulot niya kaya napairap nalang ako "sounds like a plan. 10 a.m, next Saturday. Make sure to tell the Inspector that you're unavailable that day."
Oo na oo na
***
Tropical land is great, until the roller coaster.
With the blood of a decapitated man splattered all across the coaster, Tinignan ko si Shinichi. Yu g tingin na humihingi ng 'sorry' sa kanya. Siguro nga tama si Shinichi. Bakit ba sinusundan ako ng mga Krimen? Anyways Di ako matatahimik hanggat di ko nalalaman kung sino ang pumatay
There were seven people on the coaster, and excluding me and Shinichi, they're down to five. Two men in black stand out to her, but the fact that they're suprised about the police showing up, makes her think they aren't linked to this murder.
I sit back and thinks. Beside e, Shinichi has shrugged off his jacket, wiping the blood from his cheek with a wet wipe someone's passed him. He's not looking at the body, siguro ay takot lang siyang tumingin ng patay na katawan. Natawa nalang ako sa iniisip ko.
Inspector Megure arrives in no time at all, and after greeting them both, he orders the crowd away. He gets his detectives to check people's bags, and they find a bloody knife in a woman's bag.
Shinichi stills as he looks at the knife. He sends me a look, but I already solved the case. I said, 'I know', before turning to Inspector Megure claiming that it was impossible to decapitate someone with a knife like that.
Instead, I points out how the murderer actually committed the crime, claiming it was the gymnast who used piano wire (disguised as a necklace) and a hook (hidden in her bag) to decapitate her ex-boyfriend. The culprit admits her own blame, and I feels almost relieved that she doesn't try to deny it. She doesn't resist when they arrest her.
Sa waks natapos agad ito. Tinignan lo si Shinichi na tinataasan na ako ng kilay. Pinagdikit ko ang palad ko saka ko siya nginitian
"Tama ako diba? Sinusundan ka talaga ng kaso. Wala bang peaceful life para sa isang Mouri Ran?" Pag ii arte niya habang papalabas kami sa Mystery Coaster "Di ka ba nandidiri sa mga patay na katawan? May dugong nagkalat?"
Para siyang babae "Seriously shinichi. Hindi kaya, ikaw ang babae sa ating dalawa?" Nakita kong namula ang tenga niya tinawanan ko nalang siya "Sorry na. Di ko naman inaasahan yon eh".
"Lagi mo namang di inaasahan"
Natigil ako sa paglalakad nang makakita ako ng pamilyar na lalaki "Teka shinichi" tumigil siya sa paglalakad saka tumingin sa akin with a Question look plastered in his face "Mauna ka nang umuwi, may pupuntahan lang ako saglit" mabilis akong tumakbo papunta doon sa laaki without looking back.
Laya naman sigurong umiwi ni Shinichi. He's a man after all.
(Shinichi turns to her as she runs after the man in black, reaches out almost hesitantly, but he doesn't call out. Instead, he lets his hand drop. Inside, he's wondering why he feels like he won't see Ran again. Wonders why he's feeling as if something really bad is happening.)
Kilala ko ang lalaking iyon. Siya yung nasa likod ng roller coaster kanina. Iba talaga ang kutob ko sa mga laaking ito kaya kailangan ko silang sundan.
Huminto ito sa likod ng Isang Ride. May kinakausap siyang lalaki. I tried to remain quiet, I pulled out a recorder, saka ko sinubukang i record kung ano ang pinaguusapan nila.
They're talking about how a CEO's been smuggling guns into the country, ("you shouldn't be so naughty Mr CEO!),
Huli kayo. Mukhang may ilaagay nanaman ako sa Presinto ngayon ah
"Your detective game is over."
Naramdaman kong may humampas sa upo ko kaya mabilis akong natumba sa pagkakatayo ko. Pahawak ako sa upo ko at nakita ko ang sarili kong dugo doon.
May pumalo sa akin sa likod
Di ko gaanong alam kung ano ang nangyare pero naramdama ko ang panghila nila sa Buhok ko
Ang sakit
Nang mahila niya ay may ipinakain sila sa akin at ipinainom. May sinasabi pa sila pero di ko madinig ng maayos
Ano to? Lason?
Ack--!
Ang sakit! Ang sakit! Ang sakit!
Napahiyaw ako sa sobrang sakit.
Di ko alam kung ano ang nangyayare pero ang sakit!
Hanggang sa wala na akong makita.
Ano to? Patay na ba ako?
"Hoy dito!"
"-may patay!-"
"-ano?"
Biglang bumalik ako sa ulirat nang nakarinig akong nagsasalota
Kung ganun, di lason yung binigay sa akin? O baka naman di gumana! Ang bobo naman!
"Okay ka lang??" The police officer in front of me reaches out his hand, but I doesn't have the full strength to take his hand. "Makakatayo ka ba? Bata?"
Bata?
