CAT BOY-KİM TAEHYUNG

Onun Suçu

Merhaba sonunda zorlanarak da olsa yeni bir bölüm yazabildim.
Uzun zaman sonra yazmak garip hissettirdi. Aslında kaldırmayı düşündüğüm bir kitaptı ama bu kadar okunduğunu ve beğenildiğini görünce kaldırmak istemedim.

Şimdi yeni bir bölümle karşınızdayım.
Umarım beğenirsiniz iyi okumalar 😘💜

Hayır ne yapacağım şimdi tanrım yardım et.
Adam hızla bize doğru geliyor ve suratındaki korkunç ifade beni daha da korkutuyor panik yapmama sebep oluyordu. Taehyung'u  hızla yukarı çekip kırık camların arasından çıkarmaya çalışırken adam ile aramızda neredeyse 5-6 adım kalmıştı.

Derin bir nefes alıp koluma batan camları umursamadan Taehyung'u kucakladım ve hızla camdan uzaklaştım. Adamın Taehyung'a doğru uzanan elleri boşluğa düşerken edepsiz küfürlerini sıralamaya başlamıştı.

Hemen yere eğilip ağlayan Jimin'i de kucağıma aldım. İki minik de boynuma sımsıkı sarılırken başka bir sokağa girip koşmaya başladım.
O an içimden keşke araba ile gelseydim diye geçirirken birden önüme çıkan taksiyle biraz geriledim. Daha sonra hızla arka kapıyı açıp kendimi içeri attım. Yerime yerleşip arkama bakarken taksiciye seslendim..
S: En yakın hastaneye gidelim lütfen.

Taksici kafası ile onaylarken sokakta bağırış sesleri duyulmaya başladı.  Önüme dönüp kucağımda titreyen. miniklere daha sıkı sarıldım.
S: Şşt sakin olun tamam mı, korkmayın sakın. Bulamaz bizi artık, hem ben varken kimse size bir şey yapamaz.
J: Teyung ben koykuyoyum.
T: Koykma Çimin Şoo Min bişi koyuyacak.

......

Üçümüz de kanlar içinde hastahaneye girdiğimizde herkesin gözü bize dönmüş şaşkınlıkla bakakalmışlardı.
Başım yavaştan dönmeye başlarken dik durmaya ve kollarım arasındaki minikleri düşürmeye çalışıyordum.  Bizi fark eden birkaç hemşire yanımıza gelmiş, Taehyung'u ve Jimin'i kollarım arasından almışlardı. Görüş alanım git gide bulanıklaşmaya, etraf da daha fazla dönmeye başladığında kendimi beni tutan kolların arasına bırakmıştım.

Gözlerimi açtığımda sağımda ve solumda boynuma sokulmuş iki minik vardı.  Nefesleri boynuma çarparken dudaklarından mırıldanmalar dökülüyordu. Taehyung eli ile üzerindeki hastane elbisesini sıkarken nefesleri sıklaşmış kendi kendine sayıklamaya başlamıştı.
T: Şoo Min öyme, yütfen bıyakma bişi.

Acıyan kollarımı zorlukla ikisine de sarıp saçlarına ufak öpücükler bıraktım. Mırıldanmaları azalırken odadaki hemşireyi yeni yeni fark ediyordum.
O da uyandığımı görmüş ve koluma bağlı olan serumu kontrol etmeyi bırakıp ayak ucumda durmuştu.
H: Uyandığınıza sevindik Soo Min hanım, kendinizi iyi hissediyor musunuz?

Kuruyan dudaklarımı zorlukla aralayıp cevap vermeye çalıştım.
S: Kollarım acıyor biraz onun dışında iyi hissediyorum.
H: Acıması normal buraya geldiğinizde kollarınızda derin kesikler vardı. Şanslısınız ki çok kan kaybetmemişsiniz.

Jimin ve Taehyung'u kurtarmaya çalışırken kırık camlar kollarımı boydan boya kesmişlerdi ve ben bunu-o anki korkumdan olsa gerek- daha yeni fark ediyordum.
S: Onlar nasıl?

Gözlerimle sağımda ve solumda uyuyan minikleri işaret ettiğimde hemşire gülümseyerek cevap verdi.
H: İkisi de çok iyi onların da ufak yaraları vardı. Ama çok ciddi değildi, sizin yanınıza gelmek için o kadar ağladılar ki zor baş ettik ikisiyle de.

Boynuma vuran nefesler yavaş yavaş düzensizleşmesinden ve kollarım arasında hareketlilikten ikisinin de yavaştan uyanmaya başladığını anlayıp gülümsedim. Taehyung minik elleri ile gözlerini ovarak başını kaldırmış koca gözlerini gözlerime dikmişti.
T: Şoo Min uyanmışşın, şok koytuk biş biyiyoy muşun?
Çimin iye şok ayadık ö-öydün şandık biş.