Painful Past (On-Going)

Chapter 01

— Chapter 01: dreams

"Love please let me explain, please. That was just a mistake, I'm sorry Prinsesa ko" anang ng isang lalaking nakatayo habang tumutulo ang mga luha mula sa kaniyang mga mata.

Napamulat ako nang dahil sa aking napanaginipan. What was that all about? Parang totoo...

"Iya! Iya! Honey! Answer me are you awake?" rinig kong tawag ni mommy mula sa labas ng aking kwarto.

"Yes mom! Come in! I didn't lock the door!" sigaw ko upang marinig niyang gising ako. Habang nag titiklop ng aking hinigaan, hindi ko naman maiwasang hindi isipin ang tungkol sa aking panaginip.

In my dream, a guy was standing at my back keep talking to me. I really don't know who is he. I just heard his voice and the sound of his voice keeps repeating at my ears. 'Yung panaginip ko ngayon ay parang ay halos katulad lang ng kahapon. Ang pagkakaiba nga lang, kahapon, he keep telling to me that he was sorry. I don't know how to react. Basta naramdaman na lamang na parang totoo.

"Honey Iya, breakfast is ready na. Come and join us," Mom said nang makapasok siya sa kwarto ko. Nginitian ko naman siya.

"Yes mom, susunod po ako after ko po dito at sa pag aayos" nagpatuloy ako sa aking pag titiklop at nag ayos na ako ng aking sarili. Pagkababa ko naman, nakita ko sina daddy at mommy na nasa may dining table at nag uusap.

"Honey, nandiyan kana pala, come here and sit down, masamang pinaghihintay ang grasya" sambit naman ni daddy nang matanaw ako rito sa baba ng hadganan namin. Lumapit ako sa kanila at nagbeso.

"Iya, anong course nga pala ang kukunin mo next year? Malapit ka nang grumaduate, halos ilang buwan na lamang, mga 3 months na lang college student kana, may naisip kana bang course iha?" Sembreak namin ngayon, isang linggo pahinga bago mag simula muli ang 2nd Semester ng grade 12. Malapit na akong grumaduate and yet I don't know what course I will take next school year.

"I still really don't know dad, hindi ko pa rin alam, gusto kong mag doctor pero parang ayaw ko, gusto kong mag engineer pero parang ayaw ko pa rin. Hindi ko pa po alam ang gusto ko dad" bakas sa aking pananalita ang pagkagulo, kahit ako ay naguguluhan din sa aking sarili.

“Dapat alamin mo na anak, malapit kana mag college” sambit naman ni Mommy, tumango ako bilang sagot.

“Mom, diba aalis na tayo dito sa probinsya after ko grumaduate ng Senior high?” tanong ko naman kay mommy, parang ayaw ko pa kasing umalis sapagkat palagi na lamang kaming palipat lipat ng tirahan. Una nasa Quezon kami noong 3 years ago tapos lumipat kami dito sa Oriental Mindoro nang maging grade 11 ako tapos sa college lilipat na naman kami?

“Yes anak, sa LPU ka mag cocollege diba? Napagusapan na natin ito.” Tugon naman ni mommy habang hinihiwa ang karne sa harap namin.

“Yes mom but, can’t we stay here? Maayos naman tayo dito ah, less problems, less struggles, okay naman ang business natin dito ah?” I don’t want to leave here in Oriental Mindoro, I have many friends here and yet I find myself na nag eenjoy dito lalo na sa mga places.

“Yes you're right honey, but mas malakas ang business ng daddy mo if andoon tayo sa Batangas. And mas marami kang magiging kaibigan doon” sambit ulit ni mommy at hinawakan ang aking mga kamay na nakahawak sa kutsara at tinidor.

“Okay mom, I understand” tanging sagot ko at binigyan ng tipid na ngiti si Mommy.

“By the way, malapit na mag November 11 Monday, start of your 2nd semester right?” tanong ni daddy sa akin. Its November 8 now, Friday and halos 2 days na lang pasukan na ulit.