The Zero Curse

Chapter 1

Prequel

Kumaripas ako ng takbo, binabalewala na kung maputikan ang bota ko. Mabigat ang paghinga ko at tagaktak na ang pawis ko sa kakatakbo. Hindi ako pwedeng mahuli!

"Aish!" singhal ko. Tumingin ako sa likod at tiningnan kung nahahabol niya ako. I gritted my teeth, and tried to run faster. I dashed to the side of the trees and moved to the shortcut. Kung sa shortcut ako dadaan, maaaring maunahan ko si—

Natigilan naman ako nang may biglang tumalon mula sa puno. She smirked at me and elbowed my stomach before turning for a high kick, na hindi naman tumama sa mukha ko. Mabilis akong yumuko at tinisod siya sa paa. Napasigaw siya, ngunit mabilis ko ring sinalo ang likod niya.

"Come on, mi amore. You're better than this," asar ko habang inaalalayan ang likod niya. Kinindatan ko pa siya at napatawa naman ako nang halos mag-usok na ang ilong niya.

She stood on her balance and elbowed me once again. She rolled her eyes before speaking, "Ikaw! Cheater. Uunahan mo pa talaga si Kuya. Naghamon ka pa ng race kung mandadaya ka lang pala."

I chuckled. "Who the hell can even beat Ezekiel in a race?"

"Kaya nga ang bobo mo, eh. Alam mo namang 'di mo kaya, hamon hamon ka pa. Yabang mo rin 'no, Zero?"

"At least I met you here," banat ko at humakbang na agad palayo sa kaniya bago niya pa ako sampalin.

Hindi umabot ang kamay niya sa'kin, pero ramdam ko pa rin ang pagkainis niya. "Isa ka talagang haliparot!"

I smiled and tried not to when I felt the presence of her brother. Kinagat ko pa ang loob ng pisngi ko para pigilan ang pag-ngiti.

"Hindi mo na ba kinaya, Zero?" mapang-asar niyang tanong.

"Shut up, Zeke."

Napasulyap ako kay Exiquel na ngayon ay tinatawanan na ako. She mouthed then, "Wala ka pala sa kuya ko, eh."

Sige, pagtulungan niyo pa akong dalawa. "Tara na nga. Hinihintay na tayo ni Mama," wika ni Exiquel na may halong pagkairita sa boses. Then, she jumped to the big branches of trees. Mabilis siyang makakabalik dahil may kakayahan siyang manipulahin ang kalikasan.

Meanwhile, Ezekiel launched and ran fast with the wind and breeze, as he had the ability to manipulate the air. That's why I never had the chance to beat him in races. He moves freely like the wind.

Napabuntong-hininga nalang ako at napangiti nalang din. It's been so long since I trained my powers diligently. I only train sometimes when I have some time to go to the North Sea. Matagal ko na rin kasing hindi nakikita si Papa, at hinabilin niya lang ako sa village na 'to. Dailion.

I think it's been around seven or eight years since I last saw him. Since then, Tita Ellen, Ezekiel and Exiquel's mother, fostered me. I also consindered her as my real mother since I didn't have one.

Or maybe I just don't know her.

Papa said he needed some time to plan and do some research for the dimension that we're going to make. I actually can't wait to bring the siblings, Exiquel and Ezekiel there.

"Hoy, Zero!" Napabalikwas ako nang sigawan ako ni Exiquel mula sa taas ng puno. "Ano? Tutunganga ka nalang?"

"Why? Gusto mo ba sumabay sa paglalakad ko, Xiquel?"

She rolled her eyes again and jumped farther from me. I noticed her small smile, so I couldn't help but run fast towards our home.

Tumingin ako sa mga puno at sinubukang makisabay sa takbo niya hanggang sa makarating kami sa bahay.