ESİR RUHLAR

Bölüm 13

Olacaklardan habersiz, olanaksız yaşıyorum...⚘

Bölüm şarkısı: evengy grinko- once upon a time

01.01.2021
Bu yeni yıl hepimize iyi gelir umarım. ❤ 

🐩🐩🐩🐩🐩🐩🐩

Sabahın ilk ışıkları ile birlikte gözlerimi boşluğa açmış gibiydim. Saatin kaç olduğuna bakmak için telefonu elime aldığım da altı buçuğu gösteriyordu. Uçağın kalkmasına daha iki saat vardı ama İstanbul trafiğini hesaba katarsak geç bile kalmıştım. Şevvalden ses seda çıkmadığına göre anladığım kadarıyla işi çıkmıştı. Neyse ki bunu düşünerek kendimi ona göre hazırlamıştım. Yatağımı son kez toplayarak hazırladığım valizimi ve çantamı odamın kapısının önüne bırakıp masama yaklaştım. Annem ve babamın olduğu çerçeveyi elime alarak ikisini de öptüm.

"Size verdiğim sözü tutacağım. Şimdilik gidiyorum ama geri geleceğim. Sizi çok seviyorum."

Odama son kez bakarak çıktım. Valizimi ve çantamı dış kapının hemen yanına bırakıp mutfağa geçtim. Telefonla taksi çağırıp o gelene kadar dışarıyı izledim. Evlerinden çıkan insanlar yetişecekleri yerlere gitmek için hızla yürüyorlar ve hiç tanımadığı insanların arasında kayboluyorladı. Bende birazdan tıpkı o insanlar gibi kaybolacaktım ve bir daha belki de yanlarından dahi geçemeyecektim.
Beni düşüncelerimden ayıran korna sesi ile kendime gelip dış kapıya yürüdüm. Valizi ve çantayı dışarı bıraktım. Şoför arabadan inerek valizimi almak için geldiğinde teşekkür ederek tebessüm ettim. Ayakkabılarımı giydiğim de merdivenlerden aşağı inen Saliha teyzeyi görmem ile doğrulup yanına gittim. Elini tutup öptüğüm de bana sıkı bir şekilde sarılıp ağlamaya başladı. Belki de ilk defa birisi benim için ağlıyordu bu hayatta. Ailem dışında. Bende sıkıca sarılıp gözyaşlarıma hakim olmaya çalıştım. Ama ne kadar olduğumu ben bile anlayamadan gözlerimden yaşlar birer birer döküldü. Saliha teyze benden ayrılınca ellerini omuzlarıma koyarak yüzüme baktı. Ağladığımı anlayınca da o küçük elleriyle göz yaşlarımı silip yanaklarımı kuruladı.

'Ah be Saliha teyzem keşke herkes senin gibi güçlü ve naif kalabilse.' İçimden söylediklerimden sonra hâlâ Saliha teyzeye bakınca daha fazla dayanamayıp konuşmaya başladı.

"Benim güzel kızım. Ne gerek vardı şimdi gitmene. Bir şeye ihtiyacın varsa ben buradaydım. Bilirsin seni çocuklarımdan ayırt etmem. Gel gitme kuzum ben bakarım sana. Anan baban gibi olmasam da her zaman her şeyine bu yaşlı halimle yetişirdim kuzum."

Saliha teyzenin sözlerinden sonra dudaklarımdan ufak bir hıçkırık kaçsa da elimi dudaklarıma götürüp bunu gizlemeye çalıştım. Beni seven insanları üzmeye hakkım yoktu. Beni seven insanlara zarar gelsin istemezdim. Bu yüzden gitmek zorundaydım.

"Allah razı olsun teyzecim. Ama biliyorsun her şey anlattığım gibi. Hem ben geri gelmeyeceğim demiyorum ki geleceğim Allah'ın izniyle. Geldiğim de de seni yine böyle ayakta ve beni karşılayacak kadar dirayetli görmek istiyorum. Yoksa bozuşuruz ona göre."

Söylediklerimle birlikte yüzünde oluşan gülümseme içimi rahatlatmıştı.

"Deli kız. Yaşlandım artık daha ne kadar dirayetli olayım. Sen tez gel de ben başka bir şey istemem."

"Söz veriyorum işlerim biter bitmez geleceğim. Sende yine beni bu sefer karşılayacaksın."

Sözlerim bitince taksiyi çok beklettiğimi fark edince kapıyı kilitleyip Saliha teyzenin elini öptüm. Yanaklarımı öpüp;