ASANSÖR♡

2.BÖLÜM

Bizimkiler aralarında bir şeyler konuşuyorlardı. Sohbetin başını kaçırmıştım ama anladığım kadarıyla Yusuf Erensoy' u dövme planları yapıyorlardı. Sonunda okulun çıkış kapısına gelmiştik. Erkekler cami yoluna gideceklerdi. Bu yüzden Doruk Eda'nın alnında öptü ve "Görüşürüz Güzelim " dedi. Onlar benim best çiftimdi. Onları çok seviyordum. Her şeye rağmen birlikteydiler ve hep birbirlerine destek oluyorlardı. Gerçekten hayranım onlara. Ben onları izlerken Ömer beni dürttü ve "görüşürüz" deyip göz kırptı. Bizde Allah kabul etsin dedik ve yürümeye başladık. Yolda giderken ;
SİNEM : Saçımı boyamayı düşünüyorum sizce nasıl olur?
EDA : Hangi renk?
SİNEM : Uçlarını maviye sanırım.
BEN : Sana her şey yakışır Kuzum.
Dedim sonra sarıldık. Okul hemen evimizin dibinde olduğu için iki laf edemeden sokağın başına gelmiştik. Eda bizim sokaktan bir önce sokakta oturuyordu yani evimiz yakındı. Edayla vedalaştık ve gitti. Bizim ev sokağın 4. Eviydi. Sinem "Annem mesaj atmış evde ekmek bitmiş. Ben markete gidiyim de ekmek alıyım " dedi. Bende "Tamam" dedim. Market zaten evin az ilerisindeydi. Sonra apartmana girmek için bahçeye girdim. Merdivenlerden çıktım ve içeri girdim. Apartman 12 katlıydı. Biz 6. Katta oturuyorduk. Hem çok yorgundum şimdi hiç merdiven ile uğraşamazdım. Asansörün düğmesine bastım ve beklemeye koyuldum. Asansör geldi. Tam içeri giriyordum ki apartmanın kapısı açıldı. İçeri bir çocuk girdi. Çocuk dediğim benden büyüktür. Boyu 1.88 falandı sanırım, esmerdi ,altında siyah kot üstünde mavi kot ceket vardı. Ben asansöre girdim 6. Kat tuşuna bastım ve asansör tuşlarının önünde durdum. O da yetişti ve içeri girdi yanımda durdu. Zaten asansör küçüktü başka duracak yer yoktu. Bende asansörün demirliğine tutundum ona bütün yükümü vermeye çalıştım çünkü çok yorgundum. Tuşlara basmak için bana doğru eğildi. Ve 8. Kata bastı. Sonra yavaş yavaş geri çekildi. Bana işkence felan yapmaya çalışıyordu herhalde. Ben tabi hiç istifimi bozmadan önüme bakıyordum. Asansörün her yeri aynalı olduğu için göz ucuyla yanımdaki aynaya baktım. Sırıtarak beni izliyordu. Lan ben bu çocuğu döverim he. Sinirle döndüm " Ne var?" Diye sordum. Sırıtmaya devam ediyordu. Daha çok sinirlendim. "Asansörün demirliğini tutmak yerine kolumu tutuyorsun." Dedi. Ne? Nasıl? Ohaa. Hemen elimi çektim. "Özür dilerim seni asansör sanmışım" dedim. Daha çok gülmeye başladı. Neden rezil olunca daha çok saçmalıyordum ki? Kendini her zaman daha çok batırıyorsun Eslem. Kıpkırmızı olmuştum. Benim utandığımı anlayıp " Tamam sorun değil insanlık hali sonuçta herkes bana tutunmak ister." Dedi. Bak ya hâlâ dalga geçiyor. Neyse ki 6. Kata gelmiştik artık. Kendimi toparladım ve "Özür dilerim bir daha olmaz" dedim. Ve asansörden çıktım. Arkama bakmadan oturduğumuz daireye doğru yürümeye başladım. Asansörün kapısı kapandıktan sonra "AH ESLEM AH BIR KERE YA BIR KERE KENDINI REZIL ETME" dedim. Sonra kapıyı çaldım. Annem açtı. Ayakkabılarımı çıkardım içeri girdim. Annem hadi ellerini yıka, üstünü değiştir ,yemek hazır dedi. Ellerimi yıkadım, üstümü değiştirdim. Ve yemeğimi yemeye başladım.
ANNEM: 8. Kata yeni birileri taşınmış.
BEN: Hayırlı olsun.
ANNEM: Kadın ile tanıştım çok tatlı bir kadın. İki tane oğlu varmış Oğulcan ve Oğuzcan. Küçüğü senden bir yaş büyükmüş ve sizin okula gidiyor.
BEN: Ne güzell.
Sonra aklıma geldi asansördeki çocukta 8. Kata basmıştı. Demek ki yeni taşınanlar onlardı. Ailesini bilmem ama ben o çocukla pek iyi anlaşıcağımı düşünmüyorum.