ＣＬＡＲＫ ( Demonic Series 8) Under editing

Chapter 8

***

"Hi! KJ! "

"H-hi.." Tipid niyang sabi kay RANO. Isa sa mga kasamahan niya sa trabaho.

"Dikapa ba mag  Lu-Lunch." Naka ngiti ito habang naka titig sa kanya, kaya hindi niya maiwasan ang hindi ma ilang.

"Hoy! RANO, tigil tigilan mo KJ, kita mong busy pa siya sa ginagawa niya---"

"Wag ka nga MENE lunch break na kaya oh, ano oras na. " Ani pa nito bago sinuri ang relong pangbisig.

"Ayus lang ako---"

"Hay nako K. kung ako sayo sumabay kana samin ni MENE, saka secretary ka dito. Dapat kang kumain---"

"Ay.. May punto si RANO, sis wala pa naman si sir, "

Mag aalangan pa sana siya ngunit maagap na inagaw sa kanya ni RANO ang hawak niyang mga papeles na kinuha niya mula sa kabilang building.

"P-pero---"

"Nako! Wala ng pero pero, Sis' gora na tayo baka mamaya abutan pa tayo ni sir, terror yun kapag palpak ka tapos walang kain kain ganon."

Napa hinga na lamang siya dahil sa ka kulitan ng dalawa.

Lumipas ang dalawang buwan. Na ganon ang takbo ng buhay niya sa mansion ng mga DEMONIC.

At ang pag tanggap at pag kupkop sa kanyang ng pamilya ng Binata halos lahat ay gusto siya, tanggap siya.

Subalit may lungkot siyang nararamdaman habang kasama niya ang mga DEMONIC. Dahil feeling niya simula ng mangyari ang pag halik ng binata sa pagitan nila pareho kapansin pansin din ang pag iwas at pag ilap nito sa kanya sa tuwing may dadaluhan silang event, lagi ito Dumidistansiya sa kanya, kausapin man siya nito ay tipid na tipid pa.

Kung minsan na iinis na rin siya dahil mag kasama nga sila sa iisang bubong ngunit iniiwasan naman siya ng binata na akala mo ay may malubha siyang sakit na nakakahawa.

Tsk.

Kung minsan iba ibang mga babae pa ang laging pumupunta sa Office nito at kung minsan siya ang ginugulo upang tanungin sa kanya ang binata.

Kating kati na rin siya, na kausapin ito nang sila lamang dalawa subalit pina ngungunahan agad siya ng takot.

Laluna sa tuwing wala ito sa mood pati ibang mga kasamahan nila sa trabaho ay na dadamay sa galit nito.

Argh, na kakainis lang talaga kung ituring siya nito parang hangin lamang siya, secretary siya pero iba ang inuutusan nito.

Tae siya kung wala lamang siyang na raramdaman para dito hindi siya mag tatiyaga na makasama ito.

At kung hindi siya nag tatago malamang wala na siya sa mundo ng mga tao.

Habang lumilipas ang mga araw buwan mas lalo rin na huhulog ang loob niya sa binata. Kontento na siya na sarilinin na lamang ang na raramdaman niya para sa binata.

"Ano? Tara na baka ma ubusan na
tayo do'n." Napa iling siya saka siya ngumiti at tumango sa dalawa.

"Yon! Tara libre ko."

"Oy! Sama kami! "

Natawa na lamang siya dahil sa mga kasama niya may mga  mababait rin pala na mga tao tulad ng mga ito.

©Rayven_26