I am HUMAN

Hello to New me

Akala ko nung una di ko kakayanin mawala sakin si Syd, akala ko lang pala. Nagkakamali ako. Kahit na nabawi sakin lahat ng kasiyahan na meron ay okay lang as long as nasakin si Clyde. Siya na ang panibagong sentro ng buhay ko, magsisipag ako dahil gusto ko siyang bigyan ng bagong buhay. Buhay na di kailanman matutubusan ng pera nila Syd. Gusto kong patunayan kay Syd na tapos na ko sakanya, tapos na ang samin. Di na ko muling magpapatalo sa nararamdaman ko. Di na ko susuko, kung kailangan kong maging beyond of my best, gagawin ko. Natutunan kong ang pagibig ay totoong destruction kapag nalamatan na ng isang pagkakamali kaya di ko nanaisin maulit pa to. Ayokong maghigatin kay Syd gusto ko lang makita niya na ang dating niloko niya ay ang bagong niyang kalolokohan. 

So yes I am starting to have my new life just me & Clyde, Its time to turn another page and now I am giving myself a time to grow for more. I thought Syd will be the perfect man for me that who will complete the missing puzzle of my life but my perfect life turns to be nothing when he suddenly left me for his own happiness. He didnt even think about me, he became the most selfish man I've known for this entire life and now this is the time where I should let go of him & for me to face another life of being the NEW ME. 

I called mommy right away na dito muna kami ni Clyde magsesettle well agree naman si mom and we talked for about 1hr nakwento ko na sakanya lahat ng nangyare then sinabi niya na hinahanap ni Syd si Clyde kung saan daw kami pumunta & why I didnt informed him. Mommy told me na sinabi niya na nag vacation daw kami para lang matigil si Syd kakahanap kay Clyde. Totoo nga pala na once nawala ang isang bagay na nakasanayan mo ng makita & masama ay hahanap-hanapin mo na. Huli na si Syd para mahanap kami, bakit nung umalis kami di niya kami agad hinabol? Magagawan naman ng paraan kung ginawa niya best niya pero hindi so tama lang na nangyayare to para maging lesson samin pareho. Tutulungan na din ako nila mommy & daddy sa gastusin namin ni Clyde because I will look for a job. Ilang beses na kong tinawagan ni Syd but I decided na magpalit na ng sim card para di na niya ko magulo. I got a new sim where in sila mommy lang ang contacts ko para di masyadong hassle kasi mas enjoy na ko silang kausapin because mom always gave advices on how to take care of Clyde and I am following their rules as a mom. 

3 months passed, 3rd yr na si Syd pasukan na sa university and no one knows what happened to me and thats a good thing para di naman pagsalu-saluhan ang aking pangalan ng mga makakating dila ng mga chismosa sa campus. Well siguro Syd's continue having his own life, just his OWN. Patuloy parin sa pambabae si Syd mas madami nanamang siya makakasalamuha at maloloko pero swerte ko dahil di na ko kabilang don. 5 months na din si Clyde malikot na at makulit, sympre cute dito parang mommy niya super chubby nga ng baby boy ko. Nagiging okay din ang work ko dahil online access lang at the same time naalagaan ko din si Clyde ng maayos. Kontento na ko sa gantong buhay yung tipong di ka kilala ng mga tao at wala silang masasabi tungkol sa past ko. Pag nilalabas ko nga si Clyde tuwing umaga para painitan lagi nilang binabati ang anak ko dahil masayahin ang mukha, parang si Syd laki ng hubog nito sa itsura ng daddy niya. Pero we're hoping na sana someday marealize man lang ni Syd ang mga nagawa niya. 

6 months passed, nakakapaglakad na si Clyde & mas lumikot pa. Nadadalaw na din kami ng family ko and nasabi na nila yung nangyare sa parents ni Syd and they want to see Clyde but I refuse. Gusto ko muna matanggal yung sakit nararamdaman. I wanna be okay, kulang ang oras at panahon para makalimot ako. Ang lambing ni Clyde sakin parang yung daddy niya nung bago bago palang kami, si Clyde ang nagpapaalala sakin ng mga happy memories namin ni Syd but then hanggang dun lang yon. 

Habang tumatagal pala nawawala yung sakit at galit. Mas naging malapit ako kay God because I have to, I always make sure na every sunday makakapagsimba na kami ni Clyde pero biruin niyo yon magdadalawang taon na at nakayanan kong ganto lang kami ni Clyde. 1 year old mahigit na din siya, naibibigay ko na yung mga gusto niya dahil may work na ko. Di ko na alam kung san ko pa ilalagay ang kasiyahan natatamasa ko kapag kasama ko ang anak ko. Kala ko habambuhay akong magiging sawi pero hindi pala, Ang laki ng pasasalamat ko sa lahat ng taong di bumitaw sakin. Nagplano din akong pumuntang canada dahil dun na nakastay ang parents ko, Oo andon na sila? Nakakapagtaka pero masaya ako for them. Maganda na ang bussiness ng daddy di na kami tulad ng dati kapos sa mga pangangailangan. Susunod na din ako don para ipagpatuloy ang aking naudlot na pagaaral, mas magiging ganado na ko mag-aral dahil may inspirasyon na ko ulit ay yun ay si Clyde. Magaayos na kami ng passport at makakaalis na din kami. Iiwan ko na sa pilipinas ang mga bagay na dapat kalimutan, patuloy ko paring aayusin ang sarili ko para samin ni Clyde. Habang nagaaral ako ay nagtratrabaho din ako para iwas boredom at lalong makalimot tutal andon naman na parents ko para alagaan si Clyde, mas magiging malapit sakanila ang aking anak. Nagpapasalamat naman ako sa mga tumulong at di kumutya sakin dito sa batangas ang babait nila talaga ng sobra at marunong makisama. Sana ganon din sa maynila, san ganon din ang mga taong nakasalamuha ko at makakasalamuha ko. Panibagong journey nanaman namin ni Clyde, excited na kong pumuntang canada. Unang una ko tong pagsakay sa eroplano dahil takot ako sa airplane and I dont know why siguro masyadong malaki at maalog pag aandar na. Kinakabahan din ako ng konte pero sana worth it ang pag-alis ko dito kasi may bagong opportunity nanaman ang dumating sakin.