Selling my soul to Him (Ucian Series #1)

Prologue

"Bilis labas, malapit na mag five" pagmamadali ni Kieran

"Ikaw ba ang ikakasal?" tinanggal ko ang seat belt at lumabas na din ng sasakyan

Tiningala ko ang disenyo ng kabuuan ng Manila Cathedral.

"Tara na! Hindi tayo aabot niyan e," hinila niya na ako para makapag lakad na din

Pagkapasok namin madami nang tao, hinila ulit ako ni Kieran sa harap at agad ko siyang nakita.

Nanlaki ang mata niya nang nakita ako
"Adine?"

I smiled, "Ryler,"

Agad niya akong niyakap kaya natatawa ko siyang niyakap pabalik, "Congratulations,"

"What happened to you? Akala ko hindi ka makaka attend sa kasal ko?" malalaki pa rin ang mata niya "At si Kieran ang kasama mo? Bakit hindi ko alam?"

"We met last month, sabi niya ikakasal ka na daw so nag plano na akong babalik dito, it's a surprise"

"You changed, you look more.."

"Hindi ako ang bride mo baka makalimutan mo," I teased

He also laughed, agad naman naagaw ng mata ko ang katabi niya, bilog ang mata niyang nakatingin sa akin, I look at him and smiled

"Hi, ikaw pala ang best man akala ko si Kieran, kanina pa nagmamadali e" natatawang sabi ko

He swallowed hard, nakatitig pa rin siya sa akin kaya taka ko siyang tinignan

"Kuya, that's Adine," bulong ni Ryler

Ngumiti ako ulit sa kaniya at ibinalik ang tingin kay Ryler, "Your bride should be here na Ry, It's almost time!"

Agad din siyang ngumiti, "We should sit there," hinila ko ang kamay ni Kieran bago ibinalik ang tingin sa kanilang dalawa

"Upo muna kami, let's catch up later," I smiled to both of the before walking away

"Kelly," may humawak bigla sa braso ko kaya tinignan ko siya

"Yes?"

"H-how you been well?" his voice got more deeper

"We really should catch up later okay?"

Pinagmasdan niyang mabuti ang mukha ko para bang pinag aaralan niya ang expression ko

"Hey? Are you okay?"

His jaw clenched and slowly remove his hand in to mine and nodded, "Yeah, we should catch up later" he smiled

I nodded and smile

I smiled at him but I felt nothing.

I'm not happy, not sad, not hurt, not angry.

I just felt empty

After what happened 5 years ago