Bade

2.Bölüm

Merhabalaaar :) yine ben hikayem yeni olduğu için ve sizler hala fikir sahibi olamadığınız için bu hafta birkaç bölüm birden yayınlayacağım umarım okurken eğlenirsiniz .
Multimedya da Sırma ,Beliz ,Mete,Çağan ve Buğra var
Kapak resmi yapabilecekler varsa bana mesaj atabilirler.Çok sevinirim :)
Votelerin artışı yb yayınlanması için olan vakti kısaltıyor ;) iyi okumalar :) fikirlerinizi de benimle paylaşırsanız mutlu olurum .
__________________ ♡♥ __________________

Ağzımı açtım tam cırlayacakken Beliz'in ağlama ve hıçkırık sesi ile doldu kulağım. Neydi şimdi bu? Beliz'e ne oldu ? Neden ağlıyordu?

Beliz normalde çok neşeli bir insandır . Ama bunun yanında çokta sulu gözdür. Nerede nasıl tepki vereceğini kestiremezsiniz. Ama şuan bu şekilde ağlaması pek hayra alamet değildi.

"Beliz canım iyimisin ? Ne oldu ya bak korkutma beni Beliz "

Benim telaşlı şekilde konuşmamla Buğra ani fren yaptı. Soran gözlerle bana baktı. Belizden ses gelmeyince tekrar konuşmaya başladım.

"Beliz bak endişelendiriyorsun beni birşey söyle nerdesin ? "

Ağlama sesi hala devam ederken durdu ve konuşmaya başladı.

"Değilim Sırma iyi değilim. Oda gitdiyor. Az kaldı diyorlar . Çok az kaldı diyorlar. Sırma o da bırakacak bizi annemle babamdan sonra oda gidecek ! Abimden başka kimim kaldı ?! Oda gidicek bir gün ! Ne yapıcam ben tek başıma ha ne yapıcam ? Okulum bile bitmedi. Kendi ayaklarımın üzerinde nasıl durucam. Kendimi çok yan-"

"Kes sesini Beliz daha fazla kızdırma beni ! Sakın tamamlama bile o sözü. Ne demek kimim kaldı neyiz biz burada Mete abi nereye gidiyormuş hem hiçkimsenin biryere gittiği falan yok. Daha fazla saçmalama ve nerede olduğunuzu söyle Buğra da yanımda yanına geleceğiz . "

Hastanenin adını söyledikten sonra telefonu kapattım. Buğra da bende az çok anlamıştık anneannesi ölecekti. Doktorlar az zamanın kaldığını söylemiş. Buğra ya hangi hastaneye gideceğimizi söyledikten sonra koltuğa sindim ve düşünmeye başladım. Gerçekten de çok zordu onun için biz liseye yeni başladığımız sene sömestr tatilinde dönüşte yaptıkları kaza sonucu anne ve babasını kaybetmişti. Anneannesi abisi ve Beliz kendi evlerinde yaşamaya başladılar Beliz annesinin yokluğunu anneannesiyle örtbas ederek acısını azaltmaya çalışıyordu. Ama şimdi o da gidiyordu. Aklıma gelen düşünceyle hemen anneme durumu özetleyen bir mesaj attım hemen arkasından annem beni aradı.

"Sırmaneredesiniz şimdi ? Beliz nasıl Mete nasıl ? Kızım bir cevap ver iyimisiniz? "

Anneciğim sakin olurmusun biraz ben iyiyim Buğrayla yoldayız yeni gidiyoruz. Belizlerin nasıl olduğunu bende bilmiyorum telefonla konuştum pek iyi olduğunu da söyleyemem. Kimsem kalmadı falan bişeyler saçmaladı. Bende biraz kızdım salak gibi ama napayım kendini daha çok hırpalamdan ben rest çekeyim belki kendine gelir dedim ki biraz işe yaradı galiba ."

"Tamam siz geçin bende geliyorum. Çağan nerede biliyormusun peki ? "

"Hayır ben eve gittiğimde evde yoktu. Maçı vardır yine sen ara gelirken onu da al gel."

"Tamam anneciğim dikkat edin sizde. Buğra'ya da söyle dikkatli kullansın arabayı. Beliz'i de teselli etmeye bakın gidincede bana haber verin. "

"Tamam anneciğim görüşürüz. " deyip telefonu kapattım .

Hastaneye girer girmez danışmadan hemen Mihrimah annenin yoğun bakımda olduğunu öğrendik ve asansöre yöneldik. Ne Buğra ne de ben konuşmuyorduk ya da konuşamıyorduk. Herşey neden üst üste geliyordu ki ? Beliz'e destek çıkan bir Mete abi birde Mihrimah anne vardı. Mihrimah anne de giderse Beliz kendini iyice bırakırdı hayır hayır buna asla izin vermezdim. Hem annemde izin vermezdi bu duruma. Beliz'in her gününde yanındaydık . Bundan sonra daha da çok yanında olacaktık. Düşüncelerimle boğuşurken asansörün sesiyle ineceğimiz kata geldiğimizi anlamam bir oldu. Önden ben arkamdan Buğra koridorda bitap bir halde oturan Beliz'e doğru yürümeye başladık. Beliz beni görür görmez boynuma atladı ve ağlamaya başladı canı ne kadar yanıyordu kim bilir. Öyle içten ağlıyordu ki ben de dayanamadım ve ağlamaya başladım. Gözüme karşı duvarın dibinde oturan Mete abi çarptı. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Anne ve babasının cenazesinde de kötüydü hatta çok kötüydü ama bu sefer farklı birşey vardı .Gözlerini Beliz'den ayırmadan bakıyordu .Gözlerini korku ve endişe kaplamıştı. Hah tabi ya ne olacaktı başka babasından geriye kalan koca şirketi kendisi ele almıştı. Hemde hiçbir şey bilmezken onunda destekçisi Mihrimah anneydi. Beliz'le bir başına kaldığı için korkuyordu. Mete abi Beliz'i çok severdi ve ona çok düşkündü. Kendisinden çok onu düşünürdü . Sonra gözünden bir damla yaş aktığını fark ettim. Buğra'yı Beliz'in yanına çağırdım. Kalkıp Mete abinin yanına oturdum ve ona sarıldım. Çocukluk anılarımız aklıma geldi . Her zaman beraberdik Beliz'le oyun oynardık. Mete abide arada bize katılırdı. Hatta küçükken ona aşık olmuştum. Ama çok sürmedi zaten abi kavramını daha çok benimsedim onunla birisi sorsa kaç kardeşiniz var diye 4 derdik hepimiz o kadarki benimsemiştik birbirimizi ayırt etmezdik. Mete abinin ağlaması canımı daha da çok acıtmıştı. Bana sıkı sıkı sarıldı. ! Kulağıma bişeyler fısıldamaya başladı.