The Halfgodgirls in the maze

Nog een nacht in de doolhof? Een tweelingzus?

P.O.V Jessie

Vandaag moeten we weer dat doolhof in. Gelukkig maar, ik wil namelijk ook mijn verleden weten. Sylvia trouwens ook heel graag. 'Ik hoop maar dat we een griever tegenkomen'. Zegt Sylvia. Ik knik, 'ik hoop het ook'. Zeg ik. Eerst loop ik nog even naar mijn kamer toe. Als ik er bijna ben word mijn pols vast gepakt. Ik draai me om en daar staat Minho. Hij heeft grote wallen onder zijn ogen en zijn haar zit finaal door de war. 'Jezus wat zie je er slecht uit, gaat het wel'. Vraag ik bezorgd. Hij staat wat voor zich uit te kijken als hij iets zegt:'Ik wil dat je voorzichtig doet in de doolhof, want je bent maar met zijn drieën dit keer'. 'Dat beloof ik'. Zeg ik. Hij laat mijn pols los en loopt weg. Ik zag gewoon aan zijn blik dat hij wat anders wilde zeggen. Nouja laat ook maar ik vraag het wel een andere keer denk ik. Ik pak snel mijn wapens en loop naar de ingang van de doolhof. Sylvia en Lisa staan er al. 'Sorry, ik hoop dat jullie daar niet super lang stonden maar ik werd op gehouden door Minho'. Zeg ik. 'We stonden hier pas twee minuten ofzo'. Zegt Sylvia. 'Zullen we maar gaan dan, aangezien we op niemand meer hoeven te wachten?' Vraag ik. 'Hoezo hoeven we op niemand meer te wachten?' Vraagt Lisa. 'Zei Minho'. Zeg ik. 'Oké dan gaan we'. Zegt Sylvia we lopen de doolhof in. 'We moeten eigenlijk wel een plek vinden die nog niet ontdekt is'. Zegt Sylvia 'Helemaal mee eens'. Zegt Lisa. Ik pak mijn kleine plattegrond en kijk of er nog lege stukken op staan. 'Ja kijk hier! In het gedeelte 4 is er een plek niet getekend!' Roep ik blij. 'Yess, oké we zijn nu in euhh gebied twee'. Zegt Sylvia. 'Dus dan moeten we alleen maar naar links rennen'. Zegt Lisa. Ik doe mijn plattegrond weer in mijn rugzak en zeg: 'Kom dan gaan we'.

We beginnen te rennen en al snel zijn we in het derde gebied. 'Ik snap eigenlijk wel waarom er een deel 4 nog niet alles is ontdekt'. Zegt Lisa uit het niks. 'Tsja eigenlijk wel hè'. Zegt Sylvia. 'Het is nou eenmaal wel het gebied met de meeste grievers'. Zeg ik. We stoppen met rennen en lopen gewoon op een normaal tempo door. Ineens zie ik een schim voorbij lopen. Ik ben meteen op mijn hoede. 'Mensen volgens mij liep daar net een griever'. Zeg ik. We pakken allemaal ons wapen en lopen voorzichtig verder. Weer zie ik een schim. 'Zagen jullie dat ook?' Vraagt Sylvia die mijn gedachte blijkbaar kan lezen. 'Ja, jij leest echt mijn gedachte'. Zeg ik met een scheve glimlach tegen Sylvia. We gaan dichterbij elkaar lopen. 'Mensen ik vind dit echt niet leuk meer hoor'. Zegt Lisa. 'Kom op we zijn er bijna'. Praat ik haar moed bij. 'Ja anders is alles voor niks geweest'. Helpt Sylvia mij. We lopen door en als we op een bepaalde plek komen die ik niet herken zeg ik: 'Herkennen jullie dit ook niet?' 'Nee, pak je plattegrond nog eens'. Zegt Lisa. Ik pak mijn plattegrond en zie dat dit inderdaad een stukje is waar nog niemand is geweest. 'Heeft iemand een potlood of iets bij zich waarmee ik kan tekenen?' Lisa knikt 'Maar alleen houtskool'. Voegt ze eraan toe. 'Maakt niks uit hoor'. Ze geeft me een stuk houtskool en ik begin te tekenen zoals het er ongeveer uitziet. Als ik klaar ben geef ik het stukje houtskool aan Lisa terug en zeg: 'Er zijn nog een aantal plekken meer niet in gevuld we kunnen er misschien een paar meer doen?' 'Ik vind het goed'. Zegt Sylvia. 'Het enige probleem is dat alle onbekende stukjes echt over het hele gebied verspreid liggen'. 'Misschien kunnen we er nog twee of drie doen?' Zegt Lisa. Ik laat de plattegrond aan hun zien. 'Er is een gebied dat niet heel ver van hier ligt als we die als eerste doen?'. Stel ik voor. 'Ja is goed'. Zeggen ze tegelijk. Ik doe mijn plattegrond weer in mijn rugzak en we beginnen weer te rennen. 'Hè is dit niet een van de delen die ook nog niet is ontdekt?' Vraagt Lisa. 'Ja volgens mij wel wacht dan pak ik de plattegrond even'. Ik pak de plattegrond en zie dat dit inderdaad weer een van de delen is die niet is ontdekt. 'Ja dit is een van de delen die ook nog niet is ontdekt'. 'Lisa geef die houtskool nou maar kan Jessie weer tekenen'. Ik teken het deel weer op de kaart en zeg: 'Het deel dat nu het dichtst bij ligt is hier best ver vandaan'. 'Als we snel zijn halen we die nog net'. Zegt Sylvia met overtuiging. We lopen met onze wapens en dichtbij elkaar want we zijn nu echt heel dichtbij de grievers. Uit het niks schuift er een muur weg en komt er een griever tevoorschijn en hij blokkeert de weg tussen mij en Lisa en Sylvia.