Too Much Love Can Kill You [A Very Short Story]

Last Chapter

Last chapter:

Hahaha last chapter na agad short story lang po kasi☺ sana maintindihan nyo

Good luck sa may mga module

Yesha P.O.V.

"Tulong!" naghihingalong sigaw ni Paul alam kong sya iyon.

Agad akong lumapit sa kinaroroonan nang tinig nya at sa wakas natagpuan ko na rin iyon.

"Paul!" sigaw ko sabay tanggal nang mga lupa sa ibabaw nang kabaong nya. At gaya nang sabi ko kanina hindi ito masyadong malalim.

Binuksan ko kaagad ang kabaong at parang naliligo na sa dugo si Paul sa sobrang dami nito. Tinulungan ko syang tumayo at dinala sya sa malapit na punong kahoy, bumalik ako sa hukay para ibalik ang mga lupa.

Palapit na ako kay Paul nang biglang sumigaw si Heinrich kaya nagmadali ako, kung magpapatuloy kami sa paglalakad ay maaabutan nya kami kaya nagtago kami sa puno kung saan si Paul, kumuha aki nang ilang bato.

"Yesha nasaan ka!" halatang galit na sigaw ni Heinrich may dala syang flashlight at baril?.

"Yesha magpakita ka!" halatang nauubusan na sya nang pasensya ngayon ay nasa puntod na sya kaya itinapon ko ang bato balikwas sa amin kaya agad syang pumunta roon.

Tinulungan ko si Paul makatayo at nagsimula kaming lumakad papunta sa ospital nang isla. Agad nama syang inasikaso nang mga nurse doon at unti unti nawawala ang paningin ko at ang sunod na nangyari ay hindi ko na alam.

Nagising ako sa nakakasilaw na ilaw.

"Gising kana pala mahal ko" kinilabutan ako dahil sa tinig na iyon hindi ko alam kung iiyak ba ako, sisigaw o ano.

Knock knock~~

"Pasok" sabi ni Heinrich.

"Ah sir may gagawin lang po ako sa pasyente pwede po bang lumabas po muna kayo" sambit nang nurse agad naman syang sumunod.

Habang abala ang nurse sa gunagawa nya hindi ko alam kung bakit pa nya pinaalis si Heinrich eh aayusin nya man lang ang nakabit sa akin. Peo thankful ako doon kasi meron akong naisip na plano para makaalis dito.

Kunuha ko ang pwede kong makuha at inihampas sa ulo nya agad kong ipinagpalit ang damit namin at sya ang pinahiga ko pinatagilid ko iyon para hindi nya makilala.

"Tapos na ba?" tanong ni Heinrich medyo kinakabahan ako kaya medyo napalunok sa di oras.

"Opo sir" sagot ko at tumalikod kaya medyo nakahinga ako nang maluwag, agad akong pumunta sa nurse station.

"Nurse saan po ang room ni Paul Alvarez?" tanong ko.

"Ah room 13 po" sagot nito

"Thank you" agad akong pumunta sa room 13 nakita kong nakahiga si Paul. Pumasok ako at kinuha ang telepono at idinial ang numero ni kuya Iris.

[Kuya si Yesha to.....m-magpadala ka nang pulis sa ospital malapit sa resort ASAP.] Agad kong sambit nang sinagot nya na

[Bakit anong nangyayari?]

[Mamaya ko na ipapaliwanag basta bilisan nyo]

Tott tott~~

"Paul"

"Paul gising" tawag ko kay Paul sabay uga at tingin sa pinto baka kasi makita kami ni Heinrich.

"Paul!!" sa sigaw kong iyon ay nagising na sya.

"Halikana andito si Heinrich" sambit ko.

"What?!--- aarrrggh!!" daing nya sabay hawak sa ulo kaya agad ko syang inalalayang tumayo nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa si Heinrich.

"Andito ka lang pala Yesha... Oh Paul... Buhay kapa pala?" sarcastic na tanong nya.

"Walang hiya ka!" sigaw ni Paul.

"Sige lumapit ka wasak yang bungo mo" pananakot ni Heinrich sabay tutok nang baril sa kanya.

"Wag h-hayaan mo na kami Heinrich... Pakiusap" pagmamakaawa ko kay Heinrich sabay harang sa harapan ni Paul.

"Hayaan? Paano ako? Kayo masaya na magksama at ako ay nag-iisa? Ha!" singhal nya lumabas sa gilid ko si Paul.

Nang biglang itinutok ni Heinrich ang baril sa akin pero inilipat nya ito kay Paul, sinangga ki ang balang tatama sana kay Paul baramdaman ko ang mainit na bagay sa ikod ko hindu ko alam kung ilan, sinangga rin ito ni Paul kalaunan dahil hindi parin tumitigil si Heinrich. Naramdaman ko ang pag agos nang likido sa aking likod at nakasuka rin ako nang dugo. At pati si Paul ay nakasuka narin hanggang sa tumigil na ang putukan at natumba kaming dalawa. Nakita kong nakahandusay na si Heinrich at sigurado akong si Kuya ang may gawa non.

"K-kuya" mahinang sambit ko.

"Yesha Im sorry nahuli ako nang dating"

"G-gusto kong makita sila mom ang dad kuya"

"S-sige tatawan ko sila hold on okay?" naiiyak na sambit nya.

Tiningnan ko si Paul na nakatingin din sa akin.

"Yesha/Paul" sabay naming sambit.

"Paul gusto ko sanang sabihin kahit huli na....na.....g-gusto kita" pag-aamin ko.

"Yesha hindi kita gusto......dahil mahal kita"

Bumanat pa talaga ang lintik.

"Kung sakaling... hanggang dito na lang tayo sana... Sana sa susunod nating buhay, sa ibang panahon, lugar o katauhan man... sana magkita parin tayo at pareho parin ang nararamdaman." sambit ko.

"Oh my gosh" bulalas ni mama nang makita nya kami sumunod naman si papa na lumapit kay mama dahil parang mawawalan sya nang balanse.

"Bakit hindi oa kayo nagpapadala nang doktor na sa ospital tayo!" galit na sigaw ni mommy habang lumuluha.

"Mom.. Dad s-sorry hindi...ko ba kaya...mahal na mahal ko po kayo...sana ipagpatuloy nyo lang ang buhay nyo kahit...kahit wala na ako...K-kuya a-alagaan mong mabuti s-si Chili... para sa akin... Mahal na mahal ko kayo" kahit nahihirapan na akong huminga ay sa wakas na sabi ko ang gusto kong sabihin.

Dumating ang mga doktor pero parang kinukuha na ang aking hininga.

Time of death 6:47- Yesha San Pedro
Time of death 6:47- Paul Alvarez

THE END......

curse_1019.