perdelerini istediğin kadar aç, artık içimde bir mezarın bile yok senin.

cehennem olarak gördüğün yanımı, başkaları için cennete çevireceğim

ara sıra göz göze geliyoruz seninle,
kafanı çeviriyorsun hemen
inceliyorum seni,
yanındaki adamı
ne eksiğim vardı ondan diyorum,
neden tercih etti onu benim yerime
zamanla bunu da anlıyorum,
ben senin için sadece bir maceraydım

biliyor musun,
içten içe biliyorum
sen de istiyorsun beni
fakat ben artık sen gibi bir korkağı,
daha fazla kalbimde taşıyamayacağım

vazgeçiyorum bugün senden, sevgilim!
ne de güzel bir gün, tüm perdelerim açık!
sen de gör beni,
kıvırcık saçlarımın
ne de güzel yüzüme dökülüşünü gör!
çok seversin saçlarımı,
ama artık,
bu saçlara farklı eller dokunacak, sevgilim!
bu dudaklar, başka tenlere temas edecek!

epeyce yanıldığını,
ne zaman anlayacağını merak ediyorum
merak ediyorum,
benim yanımın değil
o adamın yanının cehennem olacağını
pişmanlık ruhuna işlemiş midir acaba,
sen de üzülecek misin bir gün ben gibi?
her şey için ne kadar da geç,
ben çoktan
senin rüzgarını üstümden attım

pencerem açık,
seni bekliyorum bir akşam vakti
bu sefer kapatmaya çalışmadım hiç,
perdeleri
sen de göreceksin illa beni,
alaya alacağım seni

dakikalar geçiyor,
çarpıyor gözlerin bana
anında gülüyorum,
dişlerimle sana
şaşkınca bir ifadeye bürünüyorsun,
perdeleri sertçe çekiştiriyorsun
dönüyorum arkamı

artık perdeleri açık olan sen değil
ben olacağım,
sevgili!
bu 'aptal çocuk',
bir zamanlar senin maceranken,
şu an bir serüvene yelken açıyor

artık değil perdeni,
kalbinin bile bana mühürlü olmasını
çokça
isterim