Pregnant/Vmin

Özel Bölüm 1

Jimin

Evimden okula gitmek için çıkmış, okul yolunda yerdeki taşlara neden olduğunu bilmediğim bir şekilde tekme atarak yürüyordum.

En başından anlatmak gerekirse yaklaşık 2 hafta önce babamın işi nedeniyle Seul'e taşınmıştık ve Busan'da ki tüm düzenimiz buraya getirmiştik. Babamın artık öğretmenlik hayatına Seul'de devam edeceğini öğrendiğimde hem sevinmiş hem üzülmüştüm. Üzülme nedenim Busan'da arkamda bırakacağım arkadaşlarım olurken sevinme sebebim ise her zaman Seul'ün büyük ihtişamlı yaşantısına hayran olmamdı. Orası Busan'a göre daha lüx bir şehirdir. Bu yüzden babamın öğretmenlik hayatına Seul'de devam edeceğini ve bu yüzden Seul'e taşınmamız gerektiğini söylediği zaman itiraz etmeden kabul etmiştim.

Seul'e geldiğimizde okulumun ilk günü olacağı için fazlasıyla heyecanlıyım. Güzel giyinip özenle hazırlanmıştı. Ancak güzel görütüm  sadece okulda ki ilk günümde yediğim öğlen yemeğine kadar dı. Çünkü öğle yemeğinde koca bir tepsi yemeği Kim Taehyung'ın üzerine boşaltmış, sonuç olarak hem onun hemde kendi üstümü kirletmiştim. O sırada ondan hemen özür dilemiş ve bir daha olmayacağını söylemiştim. Ne de olsa o okulun Bad boyu kim Taehyung'tı.

Ancak bir daha oldu, ve bir kaç defa daha. Bu okulda okuduğum yaklaşık 2 hafta içinde her günümü Kim Taehyung'a bir zarar vererek geçiriyordum.

Acaba bu gün ne yapacağım diye merak edip önüme çıkan bir taşa daha tekme attığımda fazla sert vurmuş olmalıyım ki taş bir anda görüş alanımdan havalanarak çıkmıştı. Bu durumu önemsemeden yoluma devam edeceğim sırada yakınlarda gelen bir acıyla inleme sesi duymuş ve endişeyle bakışlarımı yerden kaldırıp sesin geldiği yere bakmıştım.

Beni hiç şaşırtmayacak bir şekilde karşımda Kim Taehyung acıyla başını tutuyor ve öfkeyle bana bakıyordu. Cidden diye geçirdim içimden, cidden bu kadar sakar olmak zorunda mısın Jimin.

Yerde vurduğum taş nasıl 1.80 çocuğun başına çarpmış olabilirdi ki!

O sırada Taehyung'ın sinirle bana doğru yürümeye başladığını görmüş ve o an yapabileceğim bana göre en mantıklı olan şeyi yapıp ayaklarımı kıçıma vura vura koşmaya başlamıştım.

"PARK JİMİN!"