Sinavlar bitmisti nihayetinde. Stres,kaygi hicbirsey yoktu. Ve o zaman fark ettim ne kadar guzel bir yilmis.arzuladiklarim yuzunden, gelecegi dusunmekten ani yasayamadigimi. Daha o gun "keske" diyecegimi tahmin etmistim. Sena tugce aygul melis bunlar benim cok yakin arkadaslarim. Koca bir sene boyunca yapmadigimiz kalmamisti. Ama cogundan keyif almamistim cunku surekli aklim gelecekteydi. İcim huzursuzdu. Gunler gectikce sekizinci sinifin sonuna geldik. O gun herkes uzgundu. Bense bir kat daha fazla "keske" lerimle mezun olacaktim okulumdan. Senala kustuk o zaman. Kimsede kolay kolay aglamadim senaya sarilinca gozlerimden yaslar suzuldugunu fark ettim. Sira sira arkadaslarimla vedalastim ve sira hocalarima geldi. Herkesle vedalastim sira remzi hocama geldi. Benim bile kendime, stresime, dusuncelerime tahammul edemezken remzi hoca her sartta yanimdaydi. Derdim oldugunda ilk adresti remzi hoca. Remzi hocaya sarilinca hickiriklara boguldugumu fark ettim. Kocaman bir bosluk ve pismanlikla mezun oldum okulumdan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞTE YAŞIYORUM
Short Storyinsanın en derinlerde hissettiği duygudur "keşke" ve keşke dememek için an-ı yaşamalı insan.
