Gunesli bir ilkbahar sabahina, yuzumde kucuk bir tebessumle uyanmistim. Hemen kahvalti yapip evden ciktim. Gezdim butun gun.eve geldigimde takvim ilgimi cekti tarih '20 Agustos' tu. Yerlestirmelerin aciklanmasina sadece 2 gun vardi. Bu iki gunluk surec gecmek bilmedi. Nihayetinde o gun gelmisti. Heyecandan ellerimi ve kalbimi hissetmiyordum. Kalp atislarimin sesini herkes duyabiliyordu. Bendekide sans ya sistem kasti. Arjadasim bakti ve haber verdi istedigim liseye yani saglik meslege yerlesmistim. Ogrendigimde coktan gozyaslarina bogulmustum bile. Hemen diger arkadaslarima ve hocalarima haber vermeliydim. Remzi hocayi aramakla basladim. Haber verdigimde cok mutlu olmustu emeklerinin karsiligini aldigi icin gurur duydu benimle.nurbanu hoca ve arkadaslarimda oyle ve o gun bir kez daha pisman oldum sekizinci sinifta an-i yasamadigim icin. Bi kez daha iyiki varlar dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞTE YAŞIYORUM
Historia Cortainsanın en derinlerde hissettiği duygudur "keşke" ve keşke dememek için an-ı yaşamalı insan.
