1 hafta geçti, o günün üstüne tamı tamına 1 hafta geçti ne Seulgi unnim bizi dinledi nede jimin, okula da gelmiyorlardı. Aynadan üstümdeki gelinliğe baktım. Sıkıntıyla oflayıp koltuğa oturdum.
Odaya chanyeol girdi.
"Rose iyi misin ?"
Dedi dolu gözlerimle güldüm.
"Evet"
Dedim, biri kapıyı hızlı bir şekilde açınca ikimiz de o tarafa döndük.
Seulgi unnim gelmişti hızla ayağa kalktım.
"Unni-"
Seulgi unnimin chanyeol'a attığı tokatla olduğum yerde kaldım.
"Nasıl benim aşkımı yok sayıp gerçekten evlenebilirsin ?!"
Diye bağırdı.
"Seulgi özür dilerim"
Dedi chanyeol
"Sırf sana olan aşkımdan açıklama yapman için ayağına kadar geldim!"
Dedi ağlayarak, chanyeol kafasını yere eğdi.
"Söyleyemem"
Dedi
Seulgi unnim güldü.
"Saçmalama"
Dedi
"Anlatamam"
Dedi chanyeol
"Neden ?"
Dedi seulgi unnim
"Üzgün-"
"Üvey babam beni chanyeol'un babasına sattı, yani kumarda kaybetti"
Dememle seulgi unnimin gözleri yerinden çıkacakmış gibi oldu.
"C-chanyeol bu doğru mu ?"
Dedi, chanyeol kafasını eğdi.
"Y-yani bu zoraki bir evlilik"
Dedi Seulgi unnim, ikimiz de kafa salladık seulgi unnim ağlamaya başladı.
Chanyeol ona sarıldı gülerek onları izlemeye başladım.
"Chanyeol dikkatlice çatıya çıkın ve aşkınızı orda yaşayın kimse görmesin benim babamdan dayak yiyecek gücüm kalmadı artık"
Dedim, onaylayıp odadan çıktılar.
Bir kâğıt kalem alıp içimdekileri kağıda dökmeye başladım. İşim bitince kağıdı zarfın içine koyup kapattım. Ayağa kalkıp dolu gözlerimle dışarıyı izlemeye başladım.
Nasıl yapacaktım ? Hiç bilmiyorum ama yapacaktım, ben onsuz yaşayamam. Odanın kapısı açılınca o tarafa döndüm.
Üvey babam gelişmişti.
"Chaeyoung sana asıl babanı söylemeye geldim"
Dedi, artık gerçek babam umrumda bile değil
"Senin gerçek baban-"
"Umrumda değil öğrenmek istemiyorum"
Dedim, şaşırmışa benziyordu.
"Lütfen odadan çıkar mısın ?"
Odadan çıkınca masanın yanına gittim.
Zarfı görecekleri bir yere koyup çekmeceden bir jilet çıkardım. Kollarıma olabildiğince çok çizik attım.
Kollarım kanla dolunca elimin üstüne boğazıma her yere derin bir çizik attım. Boy aynasından yerdeki yorgun düşmüş bedenime baktım. Üstümdeki gelinlik hep kan olmuştu.
Gülümsedim, sanırım ölüyorum. Gözlerimi kapattım gözümün önüne jimin gelince sırıttım. Seni seviyorum ilk ve son aşkım. Odanın kapısı açıldı gözlerimi açtım.
"Rose zamanı gel- Rose ne oldu sana ?!"
Chanyeol koşarak yanıma geldi.
"Rose neden yaptın bunu !?"
Diye bağırıp ağlamaya başladı. Üstündeki ceketi çıkarıp kollarımda ki kanları durdurmaya çalıştı.
Kafamı alıp göğsüne yasladı ve bağırarak ağlamaya başladı. Gözlerim kararırken son duyduğum ses tiz bir çığlık sesiydi gerisi karanlık.
Park Chanyeol:
Amelyathanenin önünde beklerken odada bulduğum zarfa baktım. Beyaz zarf kan olmuştu. Aklıma rose'nin o anı gelince gözlerim doldu elimin tersiyle gözümü silip elimdeki zarfı açtım.
Sevgili arkadaşlarım ve sevgilim;
Özür dilerim herşey için, size bunu yaşatmak istemezdim çok düşündüm bunu yapmak için ama sonunda kararımı verdim. Siz belki de şuan bunu okurken ben ölmüş olacağım.
Başta hayattan nefret eden her gün üvey babasından dayak yiyen okulun ezik bir kızıydım ama sonra hayatıma kızlar girdi ardından jimin girdi en son ise chanyeol, hayatım boyunca yaptığım en iyi karar sizinle tanışmaktı.
Benim için çok ağlamayın hepinizi çok seviyorum. Chanyeol sen jimin'e herşeyi açıkla ama fazla üzülmesin zarfın içine koyduğum yüzüğü ona ver olur mu ?
Avusturalyadaki arkadaşlarım daha doğrusu kardeşlerim Jennie Jisoo Lisa sizden de özür dilerim dik duracağıma söz verdim ama başaramadım çok zor, bana çok kızmayın olur mu ? Sizi çok seviyorum
Son olarak vasiyetim lütfen öldükten sonra gözlerimi jimin'e verin, jimin ameliyatı olduktan sonra zarfın içindeki benim resmimi ona verin hep nasıl göründüğümü merak etmişti. Özür dilerim sevgilim herşey için...
-Rose
