Lost Soul [Χαμένη Ψυχή]

Κεφάλαιο 2

Ψέματα - Μέρος 1ο

-Λουκάς-

 Περίμενα μέχρι να απομακρυνθεί από το οπτικό μου πεδίο, για να βεβαιωθώ ότι ήταν σίγουρα καλά μετά το ξαφνικό ξέσπασμά της.

Ξεκίνησα να περπατάω προς το σπίτι μου, που βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου, μηχανικά. Δεν ήθελα να πάω. Ήθελα να τρέξω από πίσω της, να μάθω τι της συμβαίνει και γιατί μου κρύβει τόσα πολλά.

Φαινόταν στα μάτια της ότι με εμπιστεύεται, αλλά γιατί νιώθω ακριβώς το αντίθετο;

Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου και κοίταξα την ώρα. Ήταν ακόμα απόγευμα και δεν είχα τίποτα να κάνω, μέχρι το βράδυ που θα έτρωγα μαζί με τους γονείς μου, όπως κάθε βράδυ.

Ήμουν έτοιμος να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου όταν άκουσα μια γυναικεία φωνή να φωνάζει το όνομά μου. Ήταν αρκετά μακριά και δεν μπορούσα να αναγνωρίσω σε ποιον άνηκε αυτή η φωνή αλλά ήλπιζα να είναι η Λυδία.

Γύρισα να την αγκαλιάσω -ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν η Λυδία αυτή που με φώναξε- αλλά το σύμπαν αποφάσισε να συνωμοτήσει εναντίον μου για μια ακόμα φορά. Μαρμάρωσα στη θέση μου αμέσως μόλις αντίκρισα την κοπέλα που στεκόταν μπροστά μου.  "Ευχαριστώ πολύ σύμπαν" σκέφτηκα.

"Τι θες εσύ εδώ;" είπα κοφτά.

"Τι έγινε Λουκάκο; Μετακόμισες και μας ξέχασες;" απάντησε, αμέσως μετά  έτρεξε προς το μέρος μου και με πήρε αγκαλιά.

"Άσε μας ρε Ξένια." συνέχισα στον ίδιο τόνο και την έσπρωξα από επάνω μου.

"Μα Λουκάκο!" με κοίταξε με λυπημένο βλέμμα και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά από το στήθος της.

Εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα και βγήκε η μητέρα μου από το σπίτι, περασε από δίπλα μου και στάθηκε δίπλα στην Ξένια.

Από το βλέμμα της και μόνο κατάλαβα ότι για κάποιον λόγο ήταν εκνευρισμένη μαζί μου.

"Λουκά πως μιλάς έτσι στην κοπελα σου; Η Ξένια ήρθε μέχρι εδώ για να σε δει και εσύ της μιλάς έτσι; Τόσα χρόνια είστε μαζί!" μου είπε ενώ προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία της.

"Μαμά... Το ξέρω ότι συμπαθείς την Ξένια αλλά έχουμε χωρίσει, είμαι με την Λυδία τώρα." απάντησα ήρεμα.

"Την κοπέλα που βγήκες να συναντήσεις πριν; Πολύ γλυκιά κοπελίτσα, αλλά φαίνεται πολύ κλεισμένη στον εαυτό της." μαλάκωσε τον τόνο της απέναντι μου και μου χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.