Lost Soul [Χαμένη Ψυχή]

Κεφάλαιο 4

Ψέματα - Μέρος 2ο

Έφερα το τσιγάρο στα χείλη μου και τράβηξα μια τζούρα. Έμεινα λίγο σιωπηλή όσο την μελετούσα.. Ήταν τόσο, πως να το πω... Όχι εγώ; Φαινόταν πως ήξερε τι ήθελε απ' τη ζωή της, εγώ θα έκλεινα τα 19 τον άλλο μήνα και δεν ήξερα ακόμα αν μου αρέσει η σχολή μου.

Σήκωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα, δεν ήμουν έτοιμη να την ακούσω αλλά έπρεπε να μάθω, αν σκόπευε να μου πει την αλήθεια. Πέταξα το τσιγάρο στο χώμα και έκανα νόημα στον Έκτορα να φύγει.

"Λοιπόν; Σε ακούω." Της απάντησα όσο πιο ψυχρά μπορούσα, κρύβοντας καλά το γεγονός ότι όλα μεσα μου κόντευαν να καταρρεύσουν.

"Κοίτα Λυδία, δεν ξέρω τι έχεις ακούσει για μένα, απλά ήρθα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Ο πατέρας του Λουκά και ο δικός μου είναι αδέρφια, τσακώθηκαν άσχημα λίγο πριν μετακομίσουν εδώ και επειδή ήταν τεταμένες οι σχέσεις τους έμεινα μακριά από τον Λουκά όσο δεμένοι και αν ήμασταν.. απλά ήρθα εδώ για να φτιάξω την σχέση μου με τον ξάδερφό μου, δεν ήρθα για να προκαλέσω προβλήματα."

"Δεν ξέρω ποιος σου προκάλεσε αυτή την εντύπωση αλλά πραγματικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Απλά αν με είχε ενημερώσει ο Λουκάς θα είχα έρθει να συστηθώ και δεν θα είχε γίνει όλο αυτό." Πίεσα τον εαυτό μου να χαμογελάσει. "Με συγχωρείς τώρα αλλά πρέπει να πάω μέσα, με περιμένουν."

"Βέβαια, καλή συνέχεια Λυδία." Την άκουσα να λέει λίγο πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου.

Ήταν τα χειρότερα πέντε λεπτά της ζωής μου. Μια από εκείνες τις επικές στιγμές που καταλαβαίνεις ότι ο άλλος σου λέει ψέματα κατάμουτρα και ενώ το έχουν καταλάβει πως ξέρεις, συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους. Κούνησα ελαφρά το κεφάλι μου ενώ προσπαθούσα να απωθήσω όλες τις ενοχλητικές σκέψεις που βασάνιζαν ξανά το μυαλό μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα προς τον Έκτορα και την Σοφία.

"Τι έγινε μικρή, όλα καλά;" το βλέμμα του Έκτορα ήταν γεμάτο ανησυχία. Τον αγκάλιασα σφιχτά και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά, χαριζοντάς του ένα μικρό αλλά πραγματικό χαμόγελο.

"Μην ανησυχείς, όλα είναι καλά. Απλά... Μήπως μπορώ να μείνω στο σπίτι σου για μερικές μέρες; Δεν έχω καμία διάθεση να μείνω στο σπίτι μόνη με τη μέγαιρα."

"Φυσικά, είναι ερώτηση τώρα αυτή; Να ξέρεις όμως ότι θα μαζευτούν τα παιδιά απόψε και ίσως να μείνει για το βράδυ και ο Λίο. Είσαι σίγουρη;" Άρχισε να γελάει και να με γαργαλάει.