17th June, 2017
ေလညႇင္းေတြနဲ႔ မိုးနံ႔ကပါ ကပ္ပါလာတယ္။
မိုးေရေၾကာင့္ ျမက္ခင္းႏုႏုေတြေပါက္ေနတဲ့
ေျမပံုေလးက ပိုစိမ္းေနၿပီး ကမၺည္းတိုင္ေလး
ကလည္း ေရစက္လက္နဲ႔ေပါ့။ Sean ယူလာေပးတဲ့ အဝါေရာင္ႏွင္းဆီရနံ႔တို႔က
သင္းလို႔။ ႏွင္းဆီဝါေတြက ဝမ္းနည္းျခင္းနဲ႔
အေဖာ္ျပဳေပးျခင္း သေဘာေဆာင္တယ္လို႔
Sean က ေျပာျပတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုပုတ္ေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္စကားေတြ တရစပ္ဆိုေနတဲ့
Sean အသံကိုလည္း ၾကားတစ္ခ်က္....
မၾကားတစ္ခ်က္။ အခုသတ္ေသလိုက္သင့္
လား။ သူ႔ကိုထီးမိုးေပးထားတဲ့ Sean ကို
ေငးမိတယ္။ "ကိုယ္႐ွိတယ္ Leo ၊
မင္းအနားမွာ ကိုယ္႐ွိပါတယ္" ျပန္ၾကားမိတဲ့
စကားသံ။ သတ္ေသလိုက္လို႔ တကယ္
မျဖစ္ပါဘူး။
ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ထားေပးတဲ့ Sean လက္
ေတြကို ျပန္လည္ယွက္တြယ္ေပးလိုက္တယ္။
Sean ရဲ႕လက္ဖဝါးျပင္ေတြက တကယ္ကို
ေႏြးေထြးေနတာ။
...
....
.....
"မိုခ်ီေရ...ဒီမွာၾကည့္ပါအံုး"
"ဟာ...Leo ဘယ္ကေနေခၚလာတာလဲ၊
မိုခ်ီကိုက္လိမ့္...."
"ေတြ႔လား...မိုခ်ီက လိမၼာၿပီးသား၊
ဘယ္မွာ ကိုက္လို႔လဲ"
"ဘယ္ကေန ေခၚလာတာလဲ၊ သူမ်ား
အပိုင္ဆို မေကာင္းဘူးေလ၊ လိုက္႐ွာ
ေနၾကလိမ့္မယ္"
"Sean ရာ အရမ္းပြားတာပဲ၊
ခိုးလာတာလည္းမဟုတ္ဘူး၊
ေဂဟာကေန ေမြးစားဖို႔ေခၚလာတာ၊
မိုခ်ီလည္းမေဖာ္မ႐ွိတာနဲ႔...
ခ်စ္စရာေလးပါ၊ ၾကည့္ပါအံုး"
"အင္း...ခ်စ္စရာေလး၊ အထီးေလးေနာ္"
"ေအာ္ေဟာ...ဆရာဝန္ပီသပါေပတယ္"
"နာမည္ ဘယ္လိုေပးၾကမလဲ"
"ယိုလီ....၊ မိုခ်ီနဲ႔ ယိုလီ"
"ခ်စ္တယ္ Leo"
"ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ Sean"
"အင္းပါ... ႏြားႏို႔ပူပူေလးက်ိဳထားတယ္၊
ကိတ္လည္း႐ွိတယ္၊ စားလိုက္ေနာ္"
"Sean...ပန္းအိုးထိုးဖို႔ မေမ့နဲ႔ဦး"
Bellona တစ္ပြင့္ကိုကမ္းတယ္။
သူ႔နဖူးကို တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး မိုခ်ီ၊ ယိုလီတို႔နဲ႔
သြားထိုင္ေဆာ့ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို
ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆံပင္ျပာေလးေတြက
ပို႐ွည္လာၿပီ။ ဆံပင္ညႇပ္ေပးသင့္လားလို႔
ေတြးမိေသးတယ္။ ဆံပင္တိုေလးနဲ႔ဆို
ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသြားမလားပဲ။ အျပံဳးေလးက
ခ်ိဳခ်ိဳေလးရယ္။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာ
နဲ႔အမ်ွသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြက
ပိုပိုတြယ္ၿငိတယ္။ တစ္ခုပဲ.......
7th December, 2017
ဒီေန႔လည္း Leo ဆီက ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့
စကားသံေလး မၾကားျဖစ္ေသးပါဘူး။
YOU ARE READING
Bellona: A Love Untold(One Shot)
Fanfiction( A Yellowish Scenario Challenge fiction💛) This is a BJYX one shot fiction. I believe you'll enjoy it absolutely. Thanks for reading.
