Aradan geçen 1 haftanın ardından okuluma iyice alışmış tanıştığım insan sayısı gittikçe artıyordu ama ben hâlâ o günki bakışmada takılı kalmıştım .
Simay ilk 2 ders uyumuş ben de kendimi gelen hocayı dinlemeye vermiştim .
Zil çaldıktan sonra Simayı güç bela uyandırmayı başarıp kantinin yolunu tutmuştuk o sırada ismini dahi bilmediğim ama yüzünü görmenin onu tanımam için yettiği günlerdir aklımdan çıkmayan çocuğu bi kızla el ele kantin yolunda görmek son derece canımı yakarken Simaya kendimi iyi hissetmediğimi söyleyip hızlı adımlarla alt katta bulunan lavaboya attım.
Ellerimi buz gibi suda kaç dakika beklettim bilmiyorum ama uyuşmaya başlayınca suyu kapatıp ellerimi lavabo tezgahına dayayıp kafamı kaldırdım aynadaki yansımam bana yabancıydı!
Birkaç dakika daha kimsenin gelmemesini fırsat bilerek gözlerimde dolup taşan ve akmak için sıraya dizilen göz yaşlarımı serbest bıraktım, sahi neden ağlıyorum ben !! hemen kendimi topladım ve hâlâ buz gibi olan ellerimi boynuma sürdüm , kendime geldiğime inanmaya çalışarak lavabodan çıktım .
Simay'ın kantinde olduğunu bildiğimden ona görünmeden sınıfa çıkmaya karar verdim,
Açken midem bulanırdı ve başım dönerdi , midem sabahtan beri açtı ve yemek diye bağırsa bile önemsemeyerek sınıfa gitmek için merdivenleri çıkmaya başladım
O sırada başımın dönmesiyle merdiven korkuluklarına tutunmam bir oldu ve belime dolanan eller beni kendime getirmeye yetti!!(bu da kimdi şimdi) refleks olarak elim başıma gitmişti.
Birden irkilip beni tutan ellerin sahibine bakmak için kafamı arkaya çevirdiğimde şuan karşılaşmak isteyeceğim son kişiyle burun buruna geldiğimi fark etmek hiç de zor olmadı .(!!!!!allahım bu nasıl bir koku!!!!!!)
- İyi misin? diye sordu yumuşak bi ses tonuyla hemen kendimi düzelttim ve geriye kaçtım bi alt merdivende duruyordu ve gereksiz bi yakınlık mevcuttu.
- İyiyim.. teşekkürler. dedim pürüzlü sesimle, malum az önce paşamız yüzünden ağlamıştım birden bana yaklaşmaya başladı ve çenemi eliyle hafifçe ona bakmam için kaldırdı o sırada aramızdaki basamağı da ortadan kaldırmıştı yanında minicik kaldığımı söylemiş miydim !1.80 filan da!
Ne yaptığını anlamayarak alık alık yüzüne bakakaldım
- Ağladın mı sen ?dedi kıpkırmızı gözlerimle temasını hiç kesmeden söylemişti tüm bunları ben de tuttuğum nefesi yavaş yavaş vermeye çalışıyordum( off çok yakınn!!!)
Az önce gördüklerim aklıma gelince ...!
- Sizi ilgilendirmez ! dedim sert tavrımla bu ses cidden şuan benden mi çıktı sesim Sivastan bile soğuktu da!
Elinin varlığı devamlılığını sürdürürken önünden bi adım geri çekildim ve arkamı dönerek sınıfıma ulaştım. (eli havada asılı kalmıştı :( ne yapayım ama haketti !!)
Simay sınıfa geldiğinde neler olduğunu sormuştu ki Emir ve Serkan da dibimizde bitmişti.mecburen olan biten her şeyi anlattım , yüz ifadeleri ağzı ve gözleri kocaman açılan emoji oldu ve hep bir ağızdan ;
-ALAZ BARLAS MIIIIĞĞ?
Hep bir ağızdan söyleyince tüm sınıf bize doğru dönmüştü yüzünü de tarif edince paşamızın ismini de öğrenmiş oldum! evet o kişi Alaz BARLAS ' tan başkası değildi!
Simay, Emir ve Serkan kolumdan tutup beni dışarı sürüklediler tanışalı birkaç hafta olmasına rağmen birbirimiz hakkında her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmiştik ve bunca zamandır Alaz 'dan bahsetmemiş olmam onları baya sinirlendirmiş olacak ki , üçü tarafından bahçeye çıkarılmış ve kapana kısılmıştım beni banka otutturup üçü de etrafımı çevreledi (off yandım!!)
-Niye bize bahsetmedin??!dedi Emir' in tuhaf tavrı gözündeki korku beni endişelendirmeye başlarken ayağa kalkarak karşılarına dikildim.
-Niye böyle bi tepki verdiniz? dedim çünkü üçünü de şu kısa sürede baya iyi tanımıştım ve şuanki halleri hiç iyiye yorulacak gibi değildi
Birbirlerine baktılar ve bişey olduğunu anladım noluyo yaa ?
-Size diyorum!! dedim sinirle onlar da affalamış olacaklar ki yüzüme baktılar sonunda!
-Birkaç ortak arkadaşımız var ve seni sürekli sorup durduğunu duyduk.. dedi Serkan yüzüm ne halde bilmiyorum ama duyduğum şeyle donup kaldım !!
Eveeet bir bölümün daha sonuna geldiiik umarım beğenirsin :) bir sonraki bölümün yayınlanış tarihini ekledim beni takip etmeye devam et daha çok yanacağızzz !!!!
Â: 5** : 18EKİM 2020
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÂLÂLÂDE
Teen Fiction*Yeni bir şehre taşınan ve hayatının aşkını bulan genç kızın sevdiği adamın ailesinin bile genç adamdan sakladığı gerçekleri ortaya çıkarmasıyla geri dönüşü olmayan bi vedanın da kapısı çalınmış olacak* Her gerçekte bir kayıp her kayıpta bir ceset...
